Ervaringen werkende moeders

[Amother]

Hallo mama’s,

Wij hebben een zoontje van bijna 5 maanden oud en ik vind het hoogstens tijd om te gaan werken. Ik heb het uitgesteld, omdat ik het moeilijk vind om mijn baby achter te laten. Het zit namelijk zo. Wij hebben totaal geen makkelijke baby. Zelfs zijn vader lukt het vaak niet om hem in slaap te krijgen. Het inslapen is altijd al een dingetje geweest, gaat altijd met huilen maar uiteindelijk lukt het mij wel. We hebben trouwens wel een slaapritueel. Daarnaast heb ik hem een keer bij mijn ouders gelaten waar hij na een half uur hard begon te krijsen. Niets hielp, tot ik kwam en hem knuffelde. Ik geef volledig borstvoeding en ik heb gemerkt dat hij nog even kort aan de borst wil voor het slapen, ik denk dat het een slaapassociatie is. Dat kan dus niet meer als ik ga beginnen met werken.

Ik wil echt graag beginnen met drie dagen werken en het lijkt me niet gezond om altijd maar bij onze baby te zijn. Alleen vind ik het zo moeilijk, omdat ik weet dat het heel erg moeilijk voor hem gaat zijn en misschien ben ik wel te beschermend. Mijn schoonmoeder gaat oppassen. Zij heeft drie kinderen opgevoed en ook op drie kleinkinderen gepast van mijn schoonzussen, dus ervaring genoeg. Maar toch, hoe zet ik deze stap zonder zo’n gevoel te hebben… Iedereen zegt hij went wel na een tijdje en dat begrijp ik maar dat maakt het er niet makkelijker op.

Hebben anderen dit ook ervaren en hoe is het gegaan toen jullie begonnen te werken?

 

[Wolkjes]

Hi,

Ik denk dat elke ouder die eerste stap lastig vind. Ik ben gaan werken toen de oudste 6 maanden was en ik vond het doodeng! Ineens liet ik het meest kostbare achter bij een vreemde… wie bedenkt het?!

Maar ik heb dus ook gemerkt dat hoe makkelijker ik er in sta, hoe makkelijker de kinderen dat overnemen. Als jij dus nu al weet dat je binnenkort wil gaan werken, dan kun je de rituelen daar thuis al op aanpassen. Wat je nu lijkt te creëren is dat jullie zoon alleen getroost wil worden door mama. Maar papa kan dat ook! En oma of de buurvrouw kan ook heel goed troosten. Niemand is net zo belangrijk voor een kind als mama, maar je leert hem nu afhankelijk te zijn van jou.
Dus ik denk dat het goed is dat papa hem ook eens naar bed brengt en dan ook even volhoud. Dus je voedt hem, zegt welterusten en blijft beneden terwijl papa met hem naar boven gaat voor het avondritueel. Als er later op de avond verdriet blijft gaat papa troosten.
Je wil toch binnenkort ook weer eens een avond wat leuks doen met vriendinnen?


Begrijp me niet verkeerd: ik zeg niet dat wat jullie nu doen niet goed is. Maar wij hebben papa en mama altijd gelijkwaardig laten zijn naar de kinderen toe en dat maakt dat ze het niet uit maakt wie hen in bed legt of troost. Onze kinderen troosten elkaar als ze gevallen zijn(leeftijden 3, bijna 2 en 9 maanden).

Ondertussen gaan onze kinderen altijd met het grootste plezier naar het kdv of de oppas! Dat gun ik jullie ook

 

[EvdB]

Hoi, ik had bij de eerste hetzelfde (ook moeilijke slaper etc). Ik vond het toen om een of andere reden makkelijker om hem bij een gastouder achter te laten, misschien omdat ik haar betaalde en me minder schuldig voelde over dat hij wat moeilijk was. Hij deed het daar al snel beter dan bij ons. Ging makkelijker slapen daar en ging snel mee in het ritme van de gastouder. Ze heeft hem weleens laten huilen,wat ik nooit deed. Dat vond ik even moeilijk, maar aan de andere kant ... Ik wist het pas achteraf en heb er dus geen "last" van gehad en ik denk mijn zoon uiteindelijk ook niet van die ene keer. Vond het heerlijk om weer wat te werken en " van mezelf te zijn". Heb op het werk gekolfd en ben tot 10 maanden volledige borstvoeding blijven geven naast uiteindelijk hapjes enzo.

 

[Amother]

Dat is waar! Ik denk dat als papa hem naar bed brengt een goede eerste stap kan zijn. We hebben het ook wel geprobeerd, maar volhouden is zo moeilijk. Hij krijst zo hard dat hij er door gaat zweten en dat best lang. Maar misschien als slapen met papa lukt met oma bv ook makkelijker gaat zijn, omdat hij leert dat ook anderen hem naar bed kunnen brengen ipv alleen mama

 

[MommyFaye]

Ik denk dat je heel erg praat vanuit hem dat het moeilijk voor hem gaat zijn. Maar voor hem zal het niet moeilijk zijn, alleen voor jou en dat is de reden dat je het uitstelt. Een kind kan prima zonder zijn moeder, maar als hij niet beter weet dan is het gek in het begin. Het komt helemaal goed, 3 dagen werken is top

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Mijn dochtertje sliep ook moeilijk in, alleen mij lukte het om haar in bed te laten slapen. Op een bepaald moment moest ik bijna gaan werken en kwam er een oefenochtendje op de opvang, ze legde haar volgens "ons" ritueeltje op bed en ze ging gelijk slapen. Slaapt tot op heden (nu 8 maanden), nog steeds goed op de opvang, zelfs beter dan thuis soms.

 

[Cinn]

Kan papa of de gastouder/oma misschien een klein flesje geven voor het slapen gaan? Ik zou hem niet laten krijsen tottie slaapt hoor. Even laten jengelen/jammeren vind ik anders dan echt krijsen, dat is gewoon zielig!
Hij heeft 5 maanden enkel jou gehad.. dus het is zeker even wennen voor hem. Misschien kan je hem alvast eens brengen terwijl je gewoon thuis ben.. dan kan je m halen alstie het hele huis bij elkaar krijst?!

Ongezond is het niet hoor om 24/7 bij je kind te zijn.. maar het is wel fijn om iets voor jezelf te hebben! Ik zelf werk 2 dagen en heb ook echt lastige slapers (ergens anders dan). Misschien kan je een doek/knuffel meegeven die naar jou ruikt? Slaaptie wel makkelijk in de wagen? Dan kan oma misschien starten met dutjes in de wagen zodattie in eerst eens een positieve indruk opdoet zonder jou... ? Alstie dan wat meer gewend is proberen int bedje bij oma?!

Sterkte!

 

[Essil]

De mijne had ook enorme slaapproblemen, die gingen met 6 maanden spontaan over. Misschien even afwachten?
De eerste maanden hebben ze ook op het kinderdagverblijf haar op de arm in slaap laten vallen en na de 20 minuten ondiepe slaap in het babynestje gelegd. (Na gedacht te hebben zij de slaapproblemen wel op konden lossen...)