Hoi allemaal,
Mijn man en ik zijn 10 1/2 jaar getrouwd. Na een jaar gingen we proberen kinderen te krijgen. Na 1 1/2 jaar naar de dokter gegaan omdat het niet lukte. Uiteindelijk in een vruchtbaarheidskliniek gekomen waar we IUI behandelingen kregen. In het begin zonder medicijnen. , omdat er met ons allebei niets mankeert, lichamelijk gezien. 1e keer raak, maar miskraam. Daarna na 5 behandelingen, bij de 6e behandeling pregnyl gekregen om de eitjes wat groter te maken. Die keer lukte het en bleef het goed gaan.
Bij de 2e, zijn we na een half jaar proberen terug naar de kliniek gegaan en wederom IUI. de 1e keer raak, miskraam. Daarna weer na 6 behandelingen raak en goed.
Ondertussen is de jongste 3. Wij hebben altijd een 3e gewild en zijn altijd onbeschermd blijven vrijen met het idee; we zien wel. Er heeft een paar keer tussen gezeten dat ik een paar dagen overtijd was terwijl ik in de regel heel constant ben (27 dagen). 1 keer zelfs 7 dagen overtijd, net toen ik wilde gaan testen werd ik ongesteld en wat er toen allemaal mee kwam, ik ben er heilig van overtuigd dat het een vroege miskraam was. Dit heb ik ook al eens meegemaakt voor we onze eerste dochter kregen. De reden dat we nu nog niet terug zijn gegaan naar de kliniek is omdat ik wat gezondheidsproblemen heb gehad de laatste 2 jaar.
Zoals ik al eerder zei; we zijn (qua vruchtbaarheid) allebei gezond, ze hebben nooit een duidelijk reden kunnen vinden waarom het bij ons niet lukt.
En nu ineens ben ik al 8 dagen overtijd.... Ik durf niet te hopen. Het is moeilijk niet naar de winkel te rennen, maar ik wil wachten tot het weekend met testen. Dan ben ik zeker 1 1/2 week overtijd. Ik ben wel wat vaag misselijk, maar dat kan ook van de spanning komen natuurlijk. Ook heb ik wat last van m'n buik, maar dan ben ik steeds bang dat het ongesteldheidskrampen zijn.
Heeft iemand het vaker meegemaakt dat ze eerst dokters nodig hadden en toen toch nog spontaan zwanger zijn geraakt? Mijn man geloofd er niet in. Na bijna 10 jaar heb ik ook wel twijfels... Maar aan de andere kant;
a) ze hebben nooit een oorzaak kunnen vinden
b) tegen mijn moeder hebben ze gezegd (na ook vele dokter bezoeken) dat ze nooit kinderen zou kunnen krijgen (slechte baarmoeder), maar uiteindelijk is ze 2x spontaan zwanger geweest van mij en mijn zus.
Ik zie graag jullie reacties tegemoet :-D
Mijn man en ik zijn 10 1/2 jaar getrouwd. Na een jaar gingen we proberen kinderen te krijgen. Na 1 1/2 jaar naar de dokter gegaan omdat het niet lukte. Uiteindelijk in een vruchtbaarheidskliniek gekomen waar we IUI behandelingen kregen. In het begin zonder medicijnen. , omdat er met ons allebei niets mankeert, lichamelijk gezien. 1e keer raak, maar miskraam. Daarna na 5 behandelingen, bij de 6e behandeling pregnyl gekregen om de eitjes wat groter te maken. Die keer lukte het en bleef het goed gaan.
Bij de 2e, zijn we na een half jaar proberen terug naar de kliniek gegaan en wederom IUI. de 1e keer raak, miskraam. Daarna weer na 6 behandelingen raak en goed.
Ondertussen is de jongste 3. Wij hebben altijd een 3e gewild en zijn altijd onbeschermd blijven vrijen met het idee; we zien wel. Er heeft een paar keer tussen gezeten dat ik een paar dagen overtijd was terwijl ik in de regel heel constant ben (27 dagen). 1 keer zelfs 7 dagen overtijd, net toen ik wilde gaan testen werd ik ongesteld en wat er toen allemaal mee kwam, ik ben er heilig van overtuigd dat het een vroege miskraam was. Dit heb ik ook al eens meegemaakt voor we onze eerste dochter kregen. De reden dat we nu nog niet terug zijn gegaan naar de kliniek is omdat ik wat gezondheidsproblemen heb gehad de laatste 2 jaar.
Zoals ik al eerder zei; we zijn (qua vruchtbaarheid) allebei gezond, ze hebben nooit een duidelijk reden kunnen vinden waarom het bij ons niet lukt.
En nu ineens ben ik al 8 dagen overtijd.... Ik durf niet te hopen. Het is moeilijk niet naar de winkel te rennen, maar ik wil wachten tot het weekend met testen. Dan ben ik zeker 1 1/2 week overtijd. Ik ben wel wat vaag misselijk, maar dat kan ook van de spanning komen natuurlijk. Ook heb ik wat last van m'n buik, maar dan ben ik steeds bang dat het ongesteldheidskrampen zijn.
Heeft iemand het vaker meegemaakt dat ze eerst dokters nodig hadden en toen toch nog spontaan zwanger zijn geraakt? Mijn man geloofd er niet in. Na bijna 10 jaar heb ik ook wel twijfels... Maar aan de andere kant;
a) ze hebben nooit een oorzaak kunnen vinden
b) tegen mijn moeder hebben ze gezegd (na ook vele dokter bezoeken) dat ze nooit kinderen zou kunnen krijgen (slechte baarmoeder), maar uiteindelijk is ze 2x spontaan zwanger geweest van mij en mijn zus.
Ik zie graag jullie reacties tegemoet :-D
