Lieve Esther en Claudine,
Ook ik moest mijn moeder al vroeg missen, zij is gestorven toen ik 21 was. Zij is op 45 jarige leeftijd aan longkanker overleden.
Mijn man zijn moeder is twee maanden daarna overleden, aan een hersentumor, zij mocht 48 jaar worden.
Ik wil jullie op de eerste plaats veel sterkte wensen met het dragen van dit hele grote verlies, wat keer op keer veel emoties teweeg zal brengen.
Mijn man en ik zijn een half jaar na het overlijden van mijn meder en 4 maanden na het overlijden van zijn moeder getrouwd. We konden het nog wel afzeggen, maar alles was al geregeld, en of je nu trouwt, of over een jaar, wij dachten dat de gevoelens en emoties hetzelfde zouden blijven, dus hebben we alles gewoon door laten gaan.
Ik moet eerlijk zeggen, dat wij meer verdriet om onze moeders hebben gehad, tijdens de voorbereidingen, dat op de trouwdag zelf, gewoonweg omdat je op die dag zon druk schema hebt, (wij althans wel, alles moest op uur en tijd) dat je geleeft word, zo van nu moet dit en nu moet dat. Tuurlijk zijn er die dag meer als 1 traan weggepinkt, en savonds heb ik zelf als een klein meisje bij mijn vader en oma ( de moeder van mijn moeder) staan huilen, omdat mijn moeder zo vol was van de bruiloft, en nu was ze er niet.)
Ik moet zeggen dat ik smorgens heel veel steun heb gehad bij het aankleden van mijn tante en haar dochter, met deze mensen heb ik een heel goed contact, sind mijn moeder op haar ziekbed kwam te liggen. Ik kon goed met hun praten, als jullie ook zo iemand hebben, raad ik jullie aan om te vragen of deze personen, de gehele dag bij je in de buurt kunnen blijven, zij zullen er voor je zijn, en je zult ze hard nodig hebben. Maar geloof me, je wordt die dag geleefd, en je lichaam zet de automatische piloot in, lijkt het wel, want ik moet heel eerlijk bekennen, ik heb er op de dag zelf weinig aan gedacht, tuurlijk ze schieten door je hoofd, maar dan was mijn tante of mijn nicht in de buurt om mij weer even andere gedachtes te geven, en even met me te praten. Mijn man heeft het precies zo ervaren, en ik raad je aan echt iemand die je vertrouwt in de buurt te hebben.
Ik wil jullie een hele fijne dag toewensen, en hoop dat het de op 1 na mooiste dag van je leven mag zijn, de mooiste is natuurlijk als er een klein wondertje geboren gaat worden. Nou lieve meiden, heel veel sterkte toegewenst, en laat me weten hoe de bruiloft geweest is.
Heel veel liefs van nouske
Ook ik moest mijn moeder al vroeg missen, zij is gestorven toen ik 21 was. Zij is op 45 jarige leeftijd aan longkanker overleden.
Mijn man zijn moeder is twee maanden daarna overleden, aan een hersentumor, zij mocht 48 jaar worden.
Ik wil jullie op de eerste plaats veel sterkte wensen met het dragen van dit hele grote verlies, wat keer op keer veel emoties teweeg zal brengen.
Mijn man en ik zijn een half jaar na het overlijden van mijn meder en 4 maanden na het overlijden van zijn moeder getrouwd. We konden het nog wel afzeggen, maar alles was al geregeld, en of je nu trouwt, of over een jaar, wij dachten dat de gevoelens en emoties hetzelfde zouden blijven, dus hebben we alles gewoon door laten gaan.
Ik moet eerlijk zeggen, dat wij meer verdriet om onze moeders hebben gehad, tijdens de voorbereidingen, dat op de trouwdag zelf, gewoonweg omdat je op die dag zon druk schema hebt, (wij althans wel, alles moest op uur en tijd) dat je geleeft word, zo van nu moet dit en nu moet dat. Tuurlijk zijn er die dag meer als 1 traan weggepinkt, en savonds heb ik zelf als een klein meisje bij mijn vader en oma ( de moeder van mijn moeder) staan huilen, omdat mijn moeder zo vol was van de bruiloft, en nu was ze er niet.)
Ik moet zeggen dat ik smorgens heel veel steun heb gehad bij het aankleden van mijn tante en haar dochter, met deze mensen heb ik een heel goed contact, sind mijn moeder op haar ziekbed kwam te liggen. Ik kon goed met hun praten, als jullie ook zo iemand hebben, raad ik jullie aan om te vragen of deze personen, de gehele dag bij je in de buurt kunnen blijven, zij zullen er voor je zijn, en je zult ze hard nodig hebben. Maar geloof me, je wordt die dag geleefd, en je lichaam zet de automatische piloot in, lijkt het wel, want ik moet heel eerlijk bekennen, ik heb er op de dag zelf weinig aan gedacht, tuurlijk ze schieten door je hoofd, maar dan was mijn tante of mijn nicht in de buurt om mij weer even andere gedachtes te geven, en even met me te praten. Mijn man heeft het precies zo ervaren, en ik raad je aan echt iemand die je vertrouwt in de buurt te hebben.
Ik wil jullie een hele fijne dag toewensen, en hoop dat het de op 1 na mooiste dag van je leven mag zijn, de mooiste is natuurlijk als er een klein wondertje geboren gaat worden. Nou lieve meiden, heel veel sterkte toegewenst, en laat me weten hoe de bruiloft geweest is.
Heel veel liefs van nouske