Dinsdag bleek dat de derde IUI ook was mislukt. We hebben eergisteren een telefonische evaluatie gehad. Het blijkt dat mijn mans zaad slechter is dan gedacht (1,5-2,5 mln per keer). Ze vroeg aan ons wat we nu verder wilden. We mogen nog 3 IUI behandelingen doen, maar met deze aantallen mogen we ook uitwijken naar IVF of zelfs ICSI had ze het over. Dat was dus wel heftig, omdat wij er eigenlijk van uit gingen dat veel werd veroorzaakt door mijn stress/burnout ipv het zaad. We zijn nog niet klaar voor deze volgende stap, dus willen toch eerst nog 3 pogingen IUI proberen. De kans is ongeveer 7% per keer, dus weinig.
Voorwaarde was dan wel dat een kijkoperatie uitgevoerd zou worden, en ik durf niet onder narcose. Omdat dat extra psychische klachten kan opleveren, gerelateerd aan mijn burnout. We zijn er uiteindelijk op uit gekomen dat ik een hysteroscopie onderga, dat lijkt een beetje op een HSG, ook daar werken ze met vloeistof, die mogelijke kleine verklevingen kan oplossen. Ze gaan dan met een kleine camera mijn baarmoeder in om te kijken of alles daar goed is. Het is zonder narcose, alleen wat pijnstilling.
Daarover ben ik dus wel een beetje opgelucht, maar tegelijk voelt het wel als nog maar heel weinig kans, en ik zie ons toch op IVF afkoersen. Pffff. Nu eerst een maand rust, rond 2 augustus de ingreep, dan waarschijnlijk nog een maand rust ivm onze vakantie en dan weer IUI.
De afgelopen dagen heb ik me erg rot gevoeld. Nu probeer ik maar weer positief verder te kijken, maar het is niet makkelijk.
Wenser
Voorwaarde was dan wel dat een kijkoperatie uitgevoerd zou worden, en ik durf niet onder narcose. Omdat dat extra psychische klachten kan opleveren, gerelateerd aan mijn burnout. We zijn er uiteindelijk op uit gekomen dat ik een hysteroscopie onderga, dat lijkt een beetje op een HSG, ook daar werken ze met vloeistof, die mogelijke kleine verklevingen kan oplossen. Ze gaan dan met een kleine camera mijn baarmoeder in om te kijken of alles daar goed is. Het is zonder narcose, alleen wat pijnstilling.
Daarover ben ik dus wel een beetje opgelucht, maar tegelijk voelt het wel als nog maar heel weinig kans, en ik zie ons toch op IVF afkoersen. Pffff. Nu eerst een maand rust, rond 2 augustus de ingreep, dan waarschijnlijk nog een maand rust ivm onze vakantie en dan weer IUI.
De afgelopen dagen heb ik me erg rot gevoeld. Nu probeer ik maar weer positief verder te kijken, maar het is niet makkelijk.
Wenser
)