Even een update van Lukas en mij

A

Anoniem

Guest
Ik ben de laatste tijd veel minder aanwezig op het Forum. Ik lees nog wel hoor maar daar blijft het vaak bij. Ik heb ff een chronisch gebrek aan energie voor alles en mijn favo plekken zijn op dit moment mijn bed en het bad! En forummen op die plekken gaat er moeilijk. Daarom ff een update

Ik ben op 1 november aan een nieuwe baan begonnen als stafmedewerker bij een kleine verzekeringsmaatschappij. Het bevalt me prima maar het is allemaal nog wel wennen. Maar ik heb wel het idee dat ik een goede keus heb gemaakt om over te stappen. Ik werk nu lekker 28 uur (de ene week vier dagen, de ander week drie) en dat bevalt me prima. Ben wel de enige partimer op mijn werk dus dat is voor hen ook nog wel wennen (en voor mij ook). Ik ben lekker elke woensdag vrij en om de week op vrijdag.

Lukas is twee weken terug geholpen aan zijn amandelen. Zoals jullie kunnen hebben lezen en zien is de operatie prima verlopen. Hij kwijlt nog steeds bij het leven (ik had gehoopt dat dat daar ook voor zou helpen) maar hij slaapt overdag wel een stuk beter.

Of het voor zijn verkoudheid en ademhalingsproblemen effect heeft gehad kan ik echt nog niet zeggen. HIj is namelijk nog steeds verkouden.

Verder hebben we gisteren besloten om boven de box weg te halen. Ja ik schrijf dit met vette letters want dat is wel een mijlpaal voor ons. Lukas is altijd zo'n handenbindertje dat we boven echt nog een box nodig hadden. We gebruikte hiervoor het campingbedje maar dat hadden gisteravond nodig en we hebben besloten het niet meer op te zetten! Ik ben benieuwd hoe het gaat. Maar de laatste tijd is hij een stuk rustiger en begrijpt ook opdrachtjes steeds beter.

Ik vind dat zo vertederend. Lukas ga je mee naar boven? En hij loopt naar de trap. Lukas, we gaan eten. En hij klimt in zijn kinderstoel. Het knapste vind ik nog wel dat ik van de week een boterham voor hem aan het smeren ben. Hij komt naar me toe, pakt het krukje dat in de keuken staat, klimt erop, ziet dat ik een boterham aan het smeren ben, klimt naar beneden en klimt in zijn kinderstoel. Ik had echt helemaal niets gezegd.

Oeps, een lang verhaal geworden! Nou ja ik heb dan ook lang niet meer uitgebreid geschreven.

Groetjes van Annemieke
 
oh wat schattig dat laatste!! ik kan me er helemaal niks bij voorstellen, een kind dat zelf een krukje kan pakken en erop klimmen  maar als het hier eenmaal zover is, lijkt het me reuze leuk!

wat klote dat je zo weinig energie hebt, kan me voorstellen dat een nieuwe baan veel van je vergt, dus neem lekker de tijd voor jezelf!

liefs Jenneke mv Ivar
 
Hee Annemieke,

Dat ,mannetje van jou is me er eentje haha. Ik vind het écht jammer dat je er vrijdag niet bij bent in Houten (je kúnt ook energie krijgen van uitstapjes he.....), maar als je er de puf niet voor hebt......... volgende keer beter!!!

Groetjes
Susan
 
hahaha wat een lekker kereltie is het toch hihi....

hoe gaat het slapen `s nachts dan????

Nou meis, doe maar lekker rustig aan jij komt natuurlijk zelf op de eerste plek...en je hebt het natuurlijk ook best druk met je werkweekie nu....


Liefs Denise
 
Hoi hoi
Wat lekker om te horen dat het met Lukas na de operatie de goeie kant op gaat.
En zoals susan ook zegt; van uitstapjes krijg je ook energie.

Maar eh ik herken telkens weer zoveel in je verhalen over hoe lukas is en doet en hoe jij je erbij voelt. Alles komt goed, echt waar.
Als je wilt mailen kan dat natuurlijk altijd (paulineklijn@hotmail.com) Maar gloof dat je die al had.

Pauline
 
Terug
Bovenaan