even geen mama....

[Anoniem]

Begrijp me niet verkeerd, ben ontzettend gek met onze kleine man, maar vandaag is een dag dat ik even geen mama zou willen zijn. Gewoon net als vroeger lekker met vriendinnen de stad in, witte wijntjes drinken op het terras,kletsen, mannen  bekijken, je strakke spijkerbroek met gaaf  shirtje weer aankunnen.  's avonds gezellig bbq met een paar vrienden, en daarna lekker stappen. Gewoon omdat het zo mooi weer is. Maar mijn man werkt de hele dag, kan wel laat worden, ga voor zoiets geen oppas regelen (zeg oma, wil je oppassen, mama wil  op het  terras aan de wijn....)  Dus helaas, mama zit gewoon lekker in de achtertuin, eet straks maar een bordje spaghetti, en maakt t zelf met haar kleine man gezellig. Ook leuk!
Hebben jullie dit gevoel ook wel eens gehad? 't is voor mij de eerste keer, en voelde me er eerst heel schuldig over. Maar   bedacht me daarna dat je b.v. ook wel eens geen zin hebt in een dagje werken oid, omdat je gewoon even lekker niks wil!!!!
Groetjes, mama van Gijs

 

[Anoniem]

Erg herkenbaar ja, ik heb dat gevoel wel vaker..
Maar omdat Birgit erg moeilijk (was?) is met slapen en een vast schema overdag, zo  heb ik amper nog tijd voor mezelf!
Bekkaf verlang ik dan terug naar die goede oude tijd ;-) waar je niet zo'n enorme verantwoordelijkheid hebt!
Vandaag had ik juist een heel fijn gevoel. Birgit heeft vannacht voor t eerst eens goed geslapen en vandaag wilde ze ook zomaar slapen in haar bed als we haar erin legde!
daardoor was ze de rest vd dag goed in haar hummetje en ging ze lekker spelen. Ik ben de hele dag aan het genieten!

Maargoed ik loop idd ook de hele tijd aan n lekker wijntje te denken, ik geef BV nml maar ik denk dat ik er straks gewoon 1 inschenk en chilly om mijn nieuwe houten terras ga zitten als vriendlief ajax gaat kijken :S
oja een tip, ik heb gister net een boek uit over een heel leuk verhaal wat ook gaat over een vrouw die met dat zelfde gevoel zit, een aanrader: de lotgevallen van een mooie mama van p. williams.

doegie! Evelien

 

[Anoniem]

Hoi mama van Gijs,

Nou, je bent echt de enige niet hoor.
Ik heb ook echt wel van die momenten dat ik denk: waar is die tijd dat ik zomaar de deur uit kon lopen om iets leuks te gaan doen? Zonder na te denken: heb ik kind, buggy, luiers, doekjes, slabbertje, flesje, speeltje, reservekleertjes, fiepje.......
Dat ik mijn man op vrijdag opbelde: schat ik heb geen zin om te koken, zullen we ergens gaan eten?
Dat ik in het weekend een blik op de wekker kon werpen: hmmmm, half zeven, ik draai nog lekker even om, het is weekend.
Dat ik 's avonds ongestoord een filmpje kon kijken zonder een paar keer naar boven te hoeven rennen voor een krijsend kind.
Dat ik lekker met mijn vriendinnen de stad in kon duiken zonder te hoeven denken aan een oppas regelen en op tijd thuis zijn voor een kind.
Maar ja, als ik dan 's ochtends slaapdronken naar boven loop  alwaar ik  verwelkomd wordt door een mannetje met een big smile die verticaal in bed ligt en met zijn handjes wappert zo van: hee mam ik wil eruit om met je te knuffelen!, dan denk ik: wat is nou mooier?!

Groetjes,
Maike
Mama van Sven, 28-7-2007

 

[Anoniem]

Ik heb dat gevoel vaak, precies de dingen die jullie ook omschrijven. Heimwee naar het oude leventje wat zoveel makkelijker was. Maar ik zou Lotte ook niet willen missen.

En ach, voor je het weet zijn ze oud genoeg om zelf op te staan en zich te vermaken tot pappa en mamma zijn uitgeslapen in het weekend...

Groetjes, Marisa

 

[Anoniem]

Misschien kom ik van een andere planeet, maar ik herken wat jullie schrijven niet.
ik heb nooit het gevoel/de gedachte gehad dat ik mij oude leventje terug wil, ook al is het maar voor een uur. blijkbaar  mis ik niks van wat ik vroeger deed, (en ik was een erg fanatieke sporter, en daar doe ik nu niks meer aan) en ik verlang er ook niet meer naar.
 zo zie je maar dat mensen echt erg verschillend zijn...  hahahaha

 

[Anoniem]

Ik begrijp het helemaal hoor zelf, heb ik het ook vaak vooral in het weekend. Ik heb altijd gewerkt en ben gestopt toen Eva geboren is. Dat is natuurlijk heerlijk maar, toch mis ik het soms de sociale kontacten en als het dan weekend is zoals nu dan verlang ik er na om op stap te gaan wijn te  drinken en meiden dingen te doen. 14 juni heb ik mijn vrijgezellenfeestje en ook dus de eerste keer dat ik weer echt op stap ga. Dus jullie begrijpen zeker wel dat ik nu al zin er in heb.

Als Eva s, ochtend wakker is en mij zo lief toelacht dan smelt ik helemaal en vind ik het uitgaan niet zo belangrijk. Maar soms speelt het wel op vooral bij een nummer die ik vaak hoorde tijdens het uitgaan. Ach het komt vanzelf wel weer.

Liefs LInda,

 

[Anoniem]

Hier ook veel herkenning hoor!
Maar ook hier heeft dat  met name  te maken omdat Ruben niet goed slaapt en dat  ik daardoor  zelf chronisch  slaaptekort heb. Daarom kan ik soms wel even terug verlangen naar de tijd dat je in het weekend kon doen en laten wat je wilde en lekker in je bed kon blijven liggen zolang ik wilde...

Daarom is het belangrijk voor mij dat ik af en toe even tijd voor mezelf  heb. Ben nog niet  heel vaak de deur uit geweest, maar toevallig gisteravond heerlijk met een witbiertje in de stad op  een terras gezeten met  m'n vriendin die zelf 3 kids heeft...   En het was heerlijk!! We hebben nu afgesproken dat we dit elke maand gaan doen, gewoon even een avondje weg... Nu al zin in de volgende keer!
 
Groetjes,
Laura
   

 

[Anoniem]

Hoi,

Ook ik kan jullie gevoel delen! Alleen is het denk ik niet dat ik mijn oude leventje mis.. want ik vind het prima zoals het nu is alleen de tijd voor jezelf mis ik. Ik neem dan ook steevast eens in de zoveel tijd, tijd voor mij... Met andere woorden... naar de bios of lekker hapje eten ergens...Als het mooi weer een een terrasje pakken. Maakt me eigenlijk nooit zo heel veel uit wat als het maar ontspannend is. Als ik dat dan heb gedaan kan ik er weer fris tegen aan! Als ik dan weg ga dan blijft vaak mijn mannetje thuis. En als we samen weg gaan dan gaat Kyra of naar de oppas en blijft daar slapen of we brengen de babyfoon bij de buren als we laat weg gaan.

Liefs,

Frieda