Even klagen, bah!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi Meiden

Bah ik voel me zo ellendig... Er is niks ernstigs, maar het vliegt me allemaal zo aan.
Gisteren heb ik een sensor geplaatst gekregen, om gedurende 5 dagen m'n bloedsuiker te meten. Ik heb zwangerschapsdiabetes en op zich lukt het wel m'n waarden acceptabel te houden, maar omdat m'n bls 's ochtends juist hoog is en 's avonds laag wilde de internist deze meting doen.

Nu dus kastje met infuusje op m'n buik. Ik slaap enorm slecht momenteel waardoor ik overdag echt op m'n tandvlees loop, hoewel.. Loop.... Kan weinig lopen door bekkenpijn. Verder blijf ik maar zo benauwd, vooral als ik lig, kon geen kwaad aldus de Gyn, dat denk ik ook niet hoor, maar het is zo'n naar gevoel, alsof m'n keel steeds verder dichtgedrukt wordt.

Vanochtend is m'n zoontje naar de oppas en zou ik een beetje bij kunnen slapen, had daar de hele week al naar uitgekeken, geeft dat stomme apparaatje al vanaf vanmorgen half 7 iedere 5 à 10 minuten alarm... Eerst dat bedrijf gebeld, daar kreeg ik een uitleg in t plat Limburgs (klinkt erg mooi, maar verstond de helft niet..) waar ik niks mee kon. Ze wist het ook niet precies, want was zeer oud type kastje (Hmm fijn..) uiteindelijk kwam het er op neer
dat ik maar moest afwachten. Vervolgens t ziekenhuis gebeld, de diabetesverpleegkundige zou het navragen en me zsm terugbellen, wat inmiddels ook alweer een uur geleden is.

Niks bijslapen dus... De was stapelt zich op, overal wordt het rommelig, wil eigenlijk de badkamer schoonmaken, de voortuin doen, de vloer stofzuigen en dweilen en..... Pfff het lukt me gewoon niet allemaal. Ik word er zo onrustig van...

Het zijn allemaal helemaal geen ernstige zaken, maar k voel me er even zo gefrustreerd en moe door!!!

Hebben jullie dat ook wel? Dat het je allemaal gewoon even zo zwaar valt?

Grtjs Mick
 
snap je helemaal soms vliegt het je allemaal even aan. En dan is het fijn om hier even te "klagen"
Het zit je dan ook allemaal niet mee!!!!
Kan ook niets anders zeggen als doe het kalm aan (ja weet het een dooddoener)
 
ik verveel me stierlijk al is er veel te doen, maar dat lukt niet.. Pijn is nu weg maar zodra ik weer iets doe gaat het weer mis...
Spruit is sinds een dag of 2 bezig met een draaiestafette en omdat Spruit groter is geworden voel ik dus alles, zit een beetje dwars.. Ik slaap ook heel slecht sinds kort.. Wat helemaal niet bij mij past.. Gelukkig geen andere kinderen in huis..

Ik ben gauw geirriteerd, op mijn teentjes getrapt of ik ga huilen.. voel me dus ook al 2 dagen niet tof.. Weet niet wat het is... vrees alleen dat het pas over is als de baby uit mijn buik is. Wie heeft er een tijdmachine?

Kortom, ik herken het in die zin wel. Kan me alleen voorstellen dat die extra klachten het alleen maar zwaarder maken...
 
'blij' te horen dat ik niet de enige ben...

Balen he, k wil zo graag een blije, energieke zwangere zijn, haha maar dat zit er niet meer in ben ik bang ;-)

Het wordt zo ook allemaal zo medisch: ben met kunst en vliegwerk zwanger geworden, ik prik en slik medicatie om een miskraam te voorkomen, nu die zwangerschapsdiabetes weer, dadelijk weer fysio voor m'n bekken... Maar goed, neemt niet weg dat ik hardstikke dankbaar ben dat het nog een x gelukt is om zwanger te worden/ blijven, maar af en toe....

 
Ik ben ook echt aan het aftellen. Eind deze maand ga ik dan met verlof. Gister was mij vrije dag het was zo een off day. Ik heb niks kunnen doen. Ik was zo moe dat ik de hele dag bijna op bed heb gelegen. Wel wat wasjes geraaid en zittend het strijkgoed weg gewerkt. Ik slaap nu ook al weken slecht, hou vocht vast waar ik best last van heb, Ik kan niet lang staan of lopen daardoor en bij de geringste inspanning ben ik drijf nat. Het charmante van de zwangerschap is er bij mij wel van af. Zoals gisteren was ik het ff allemaal en iedereen zat

Vandaag gewoon weer aan het werk. Ik irriteer me mateloos aan bepaald persoon op werk. Moet echt op mijn tanden bijten om niet tegen hem uit te vallen. Gelukkig heb ik een uurtje per werkdag dat ik eerder naar huis mag en die gebruik ik ook om ff bij te slapen. Als ik dan denk dat we over een aantal weekjes een echt gezinnetje zijn en dat de kleine er dan is dan valt alle frustratie en irritatie van mij af.

 
Ik val gelukkig niet in de categorie voor fysio (vind ik zelf en het is ook niet mijn bekken meer er omheen en ik merk verschil als het kind anders ligt ik minder of meer last van mijn rug heb) ik moet alleen heel rustig aan doen en dat past niet bij mij.. ja een dagje.. maar geen 10 weken nu nog.. Hoe kom ik de tijd door..

Dat medische herken ik wel, maar vanuit een andere hoek.. ben net een speldenkussen, elke drie/ vier weken schildklier controleren..Extra afspraken internist, suikercontrole, ijzercontrole, b12 controle, overgewicht dus ziekenhuisbevalling..
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan