Hoi meiden,
Ik zit er echt even doorheen. Mijn buik is zo groot, dat het nu echt wel heftig begint te worden. Ik ben het zat, wil weer lekker kunnen slapen, normaal kunnen lopen...
Ik heb een bekkenprobleem door een reumatische aandoening en ik mag pas na de bevalling weer medicijnen gaan slikken. Op dit moment heb ik erg veel last.
Ik kan wel huilen bij de gedachten dat het nog maximaal 7 weken kan duren voordat onze 2de geboren wordt.
Vandaag hebben we weer een groeiecho gehad en de kleine man word nu geschat op zo'n 3300 gram... En ik ben nu 35 weken zwanger...
De eerste is na een zwangerschap van 38 weken en 1 dag geboren. Uiteindelijk met een keizersnede. We hebben nu al een aantal keer met de gynaecoloog gesproken over een geplande keizersnede, maar in het ziekenhuis bij ons in de stad willen ze er niet aan. En aangezien de groei van ons 2de mannetje "maar" 1 week en 4 dagen voor loopt, vinden ze het nog niet voldoende om een keizersnede in te plannen. Nu is de moed verder dan in mijn schoenen gezonken... Het ergste is: Ze willen mij ook niet eerder inleiden. Het kan dus zelfs zo zijn dat ik, mocht de baby het te lekker vinden in mijn buik, door loop tot 42 weken. En ik zit er nu al helemaal doorheen...
Ik wil geen boze reacties oproepen, want ik weet dat ik eigenlijk niet zou mogen klagen, want ik kan tenminste zwanger worden, maar op dit moment vind ik het flink zwaar en kan ik niet meer! Na 5 meter te hebben gelopen, heb ik het gevoel alsof ik de Mount Everest heb beklommen, ik vermijd zo veel mogelijk trappen (ook in huis loop ik hem liever niet, maar ja, hoe kom ik anders boven), zie op tegen het boodschappen doen, wat ik dus eigenlijk ook helemaal over laat aan manlief, mijn moeder helpt me in het huishouden, want ik kan het allemaal niet meer.
Zijn er meer meiden die even willen klagen? Af en toe heb ik het idee dat je nooit mag zeggen dat het even niet meer lukt of dat je het niet meer ziet zitten, want zwanger zijn is leuk... Van mij mag hij komen, want ben het echt zat!
Liefs Mylène
35 weken zwanger
Ik zit er echt even doorheen. Mijn buik is zo groot, dat het nu echt wel heftig begint te worden. Ik ben het zat, wil weer lekker kunnen slapen, normaal kunnen lopen...
Ik heb een bekkenprobleem door een reumatische aandoening en ik mag pas na de bevalling weer medicijnen gaan slikken. Op dit moment heb ik erg veel last.
Ik kan wel huilen bij de gedachten dat het nog maximaal 7 weken kan duren voordat onze 2de geboren wordt.
Vandaag hebben we weer een groeiecho gehad en de kleine man word nu geschat op zo'n 3300 gram... En ik ben nu 35 weken zwanger...
De eerste is na een zwangerschap van 38 weken en 1 dag geboren. Uiteindelijk met een keizersnede. We hebben nu al een aantal keer met de gynaecoloog gesproken over een geplande keizersnede, maar in het ziekenhuis bij ons in de stad willen ze er niet aan. En aangezien de groei van ons 2de mannetje "maar" 1 week en 4 dagen voor loopt, vinden ze het nog niet voldoende om een keizersnede in te plannen. Nu is de moed verder dan in mijn schoenen gezonken... Het ergste is: Ze willen mij ook niet eerder inleiden. Het kan dus zelfs zo zijn dat ik, mocht de baby het te lekker vinden in mijn buik, door loop tot 42 weken. En ik zit er nu al helemaal doorheen...
Ik wil geen boze reacties oproepen, want ik weet dat ik eigenlijk niet zou mogen klagen, want ik kan tenminste zwanger worden, maar op dit moment vind ik het flink zwaar en kan ik niet meer! Na 5 meter te hebben gelopen, heb ik het gevoel alsof ik de Mount Everest heb beklommen, ik vermijd zo veel mogelijk trappen (ook in huis loop ik hem liever niet, maar ja, hoe kom ik anders boven), zie op tegen het boodschappen doen, wat ik dus eigenlijk ook helemaal over laat aan manlief, mijn moeder helpt me in het huishouden, want ik kan het allemaal niet meer.
Zijn er meer meiden die even willen klagen? Af en toe heb ik het idee dat je nooit mag zeggen dat het even niet meer lukt of dat je het niet meer ziet zitten, want zwanger zijn is leuk... Van mij mag hij komen, want ben het echt zat!
Liefs Mylène
35 weken zwanger