Even mij ei kwijt...

A

Anoniem

Guest
Ik voel me zo rot op het moment. Moet even mij ei kwijt. Hier in het kort mijn verhaal.
Tijdens mijn zwangerschap  is het volgende gebeurd:
Toen ik 5 maanden zwanger was heeft de opa van mijn man op een hele nare manier zelf een einde aan zijn leven gemaakt.  Verder is mijn  schoonmoeder  in het terminale stadium van longkanker. Toen ik 7 maanden zwanger was hebben we  weken lang  bij haar in het ziekenhuis  gewaakt omdat ze heel erg slecht lag, ze was buiten bewustzijn, lag zwaar aan de morfine  en de artsen waren er van overtuigd dat ze ging sterven. We hebben de begrafenis zelfs al geregeld maar wonder boven wonder leeft ze nog. Misschien heeft de gedachte aan haar eerste kleinkind haar wel mee op de been gekregen. We weten natuurlijk niet hoe lang ze nog heeft, ze is uitbehandeld en de tumor groeit door, maar ze is er tenminste nog.  In die tijd was ik wel behoorlijk uitgeput, wij wonen  meer dan 2 uur rijden  van beide families af dus het is een heen en weer gereis.
3 dagen na mijn bevalling  werd mij verteld dat ook mijn moeder ernstig ziek is. Ze heeft jarenlang  doorgelopen met allerlei symptomen en bleek nu zowel borstkanker  met uitzaaiingen  als baarmoederkanker te hebben. Ze is 2x geopereerd en er werd meteen begonnen met chemotherapie.  Een paar dagen na  de 1e chemo  is ze in het ziekenhuis opgenomen met complicaties: levertrombose. Nu ligt ze  buiten bewustzijn in het ziekenhuis en ze ligt zo slecht dat we  dag en nacht bij haar  waken
Ik ben nu in mijn eentje (ben enig kind) in mijn ouderlijk huis om voor de honden te zorgen. Zit nu op de pc van mijn vader te tikken. En Suze is thuis bij haar papa   Ik mis hen allebei  zo verschrikkelijk, dit is de eerste keer dat ik een nacht niet bij  Suze ben. Bahbahbah

Maar weet je wat het  mooie is? Sinds de geboorte van Suze kan ik al die ellende  redelijk gemakkelijk naast me neer zetten, alles relativeren en heerlijk genieten van mijn kleine lieve meisje. We komen er allemaal een keer voor te staan dat onze ouders en grootouders  overlijden, maar het is gewoon  klote dat het allemaal tegelijk komt en net op dit moment. Zo... ben mijn ei weer kwijt hoor :)
 
MijNNN ei bedoel ik natuurlijk, sorry, nog steeds last van zwangerschapsdementie...
 
Oh meis, wat afschuwelijk, dat is wel veel ellende in 1 keer zeg...kan me heel goed voorstellen dat je het even van je af moet pennen en daar zijn we hier ook voor toch? En dan ook nog de eerste nacht zonder je moppie....

heel veel sterkte hoor en lucht je hart maar hier!!

liefs Yvonne
 
Jeetje, wat een verhaal zeg. Sterkte in deze tijd.

Groetjes Ilona
 
Pffff, heftig hoor!
Maar we hebben het helaas niet voor het kiezen, leven is soms bikkeltje hard...
Heel veel sterkte,

Karin
 
Heeeeel veel sterkte met alles, schrijf het maar lekker van je af hoor als je dit prettig vindt.
Liefs van Ruth
 
Hoi meis,
 
Wat een verhaal zeg, het is nogal een ei wat je kwijt moet!!!
Wil je heel veel sterkte wensen en denk ook goed aan jezelf hé vergeet dat niet!!!
 
Liefs Sandy
 
Jeetje zeg, wat een hoop ellende bij elkaar! Heel veel sterkte gewenst!

Groetjes,

Eveline
 
Terug
Bovenaan