Hallo,
ik moet even mijn ei kwijt hoor. Sinds half augustus is het bij mijn man op werk erg druk. Dit is natuurlijk altijd beter als geen werk meer hebben, maar dat even terzijde. Hij werkt sinds die tijd dus ook heel veel over. In het begin kwam hij wel gewoon om 17 uur naar huis om met ons te eten en dan ging hij om 19 uur weer terug. Met als gevolg dat hij nooit voor 22.30 weer thuis was.
Nu sinds een week of 4 werkt hij op maandag, woensdag en donderdag tot ongeveer 21 uur. Met als gevolg dat hij de kinderen dus bijna niet ziet, alleen 's ochtends even en op dinsdag en vrijdag als hij ze van en naar kdv moet brengen. De kinderen lijken hier wel aan gewend te zijn. Mij daarentegen begint het op te breken. Ik heb het idee een alleenstaande moeder te zijn die een vriend heeft die in het weekend langs komt. Alles komt op mij neer, en dat breekt me op. Hij snapt dat ook wel, maar hij voelt zich ook onmisbaar op het werk. Hij heeft wel aangegeven dat het nu wel erg veel wordt, vandaag moet hij werk voor 3,5 dag doen!!!! Als hij vraagt hoe ze toch zo kunnen plannen, komt het antwoord dat ze geen nee aan klanten kunnen verkopen..... Tja en je personeel dan? Nu was het voorstel van de week om in 2 ploegen te gaan werken. Nu zou dat een optie zijn, mits er nog iemand anders is die zijn werk ook kan doen. Zo'n persoon moet eerst opgeleid worden, neemt een maandje in beslag maar daar moet natuurlijk wel tijd voor zijn. Tja zo komen we dus in een vicieuze cirkel terecht.
Ik merk dat ik tegen de kinderen niet altijd meer even gezellig kan doen, omdat de tranen over het hele gedoe me heel hoog zitten.
Hij heeft ooit bewust gekozen om normale werktijden te hebben zodat we als gezin (toen nog toekomst) genoeg tijd zouden hebben.
Ik weet wel dat er een dag komt dat hij weer normale uren werkt, maar daar kan nog wel een maand of 3 overheen gaan.
Maar goed genoeg gezeur voor nu. Ik ga nog maar even wat gezelligs met Bente doen voor we Tijn weer ophalen.
Groetjes Danielle
ik moet even mijn ei kwijt hoor. Sinds half augustus is het bij mijn man op werk erg druk. Dit is natuurlijk altijd beter als geen werk meer hebben, maar dat even terzijde. Hij werkt sinds die tijd dus ook heel veel over. In het begin kwam hij wel gewoon om 17 uur naar huis om met ons te eten en dan ging hij om 19 uur weer terug. Met als gevolg dat hij nooit voor 22.30 weer thuis was.
Nu sinds een week of 4 werkt hij op maandag, woensdag en donderdag tot ongeveer 21 uur. Met als gevolg dat hij de kinderen dus bijna niet ziet, alleen 's ochtends even en op dinsdag en vrijdag als hij ze van en naar kdv moet brengen. De kinderen lijken hier wel aan gewend te zijn. Mij daarentegen begint het op te breken. Ik heb het idee een alleenstaande moeder te zijn die een vriend heeft die in het weekend langs komt. Alles komt op mij neer, en dat breekt me op. Hij snapt dat ook wel, maar hij voelt zich ook onmisbaar op het werk. Hij heeft wel aangegeven dat het nu wel erg veel wordt, vandaag moet hij werk voor 3,5 dag doen!!!! Als hij vraagt hoe ze toch zo kunnen plannen, komt het antwoord dat ze geen nee aan klanten kunnen verkopen..... Tja en je personeel dan? Nu was het voorstel van de week om in 2 ploegen te gaan werken. Nu zou dat een optie zijn, mits er nog iemand anders is die zijn werk ook kan doen. Zo'n persoon moet eerst opgeleid worden, neemt een maandje in beslag maar daar moet natuurlijk wel tijd voor zijn. Tja zo komen we dus in een vicieuze cirkel terecht.
Ik merk dat ik tegen de kinderen niet altijd meer even gezellig kan doen, omdat de tranen over het hele gedoe me heel hoog zitten.
Hij heeft ooit bewust gekozen om normale werktijden te hebben zodat we als gezin (toen nog toekomst) genoeg tijd zouden hebben.
Ik weet wel dat er een dag komt dat hij weer normale uren werkt, maar daar kan nog wel een maand of 3 overheen gaan.
Maar goed genoeg gezeur voor nu. Ik ga nog maar even wat gezelligs met Bente doen voor we Tijn weer ophalen.
Groetjes Danielle
)