Even mijn frustratie kwijt....

A

ANONYMOUS_USERNAME

Mijn jongens zijn zwaar aan t reageren op de nieuwe situatie en de decembermaand.

Ze liggen echt constant met elkaar over hoop. Er is alleen maar strijd in huis. Ik wil dit, ik ben beter, ik ben sneller...etc etc.
Ik ben nog drukker met hen dan met die kleine.

Ik snap t wel maar het is zooooooooo vermoeiend.
Het is gewoon noet gezellig in huis. Ik moet de hele tijd optreden. Hele negatieve sfeer.

De middelste is daarbij ook nog eens heel opstandig naar mij toe. Het gaat echt ver....schoppen. Mij een rot mama noemen. Smijten met dingen.
Het is eigenlijk heel zielig omdat hij niet goed raad weet met de nieuwe situatie (zijn positie is ookveranderd natuurlijk). En daardoor vraagt hij de hele tijd negatieve aandacht.
Sommige dingen gaan echt te ver en dan word ik uiteraard boos. Wat juist alleen maar averechts werkt.


Pffff......

Ik vind t echt niet meer leuk zo.
Zie ook enorm op tegen die kerstvakantie. Die zogenaamd 'gezellig' moet zijn. Maar wat waarschijnlijk twee hele vermoeiende weken worden.

Bah!!
Het zal ook wel aan ons liggen maar als je er midden in zit zie je gewoon niet goed wa je fout doet.


Overigens is er tussen hun twee al sinds de geboorte van de 2de een enorme concurrentie strijd. Er zijn periodes dat t heel goed gaat maar ook veel fases zoals dit. Heeft ook met de karakters te maken. Ze zijn nogal verschillend.

Maar op t moment kan t echt geen 5 minuten gezellig zijn in huis.

Kan wel janken.
Waar ben ik aan begonnen? Zo had ik me t gezinsleven echt niet voorgesteld.


Zo dat ben ik even kwijt.
Hopelijk morgen weer beter. En dan de vakantie nog zien uit te zingen......
 
Dat is wel ontzettend vervelend. Ik snap je frustraties.
Hier is er ook een die moet wennen!
Ik geef een waarschuwing en daarna zit ze op de trap! Dan heb ik er maar een die aan een situatie moet wennen.

Die vakantie kom je door zeker weten!! Is je man dan ook vrij? Kan hij dan niet voor jullie meisje zorgen dat je leuke dingen doet met de jongens? Even uit de situatie!

En spuien die frustratie! Vooral doen, anders wordt het alleen maar erger!
Sterkte!!!!
 
Hier werk één op één heel goed.
Mijn oudste is bijna 10 dus gaan we samen naar de bioscoop.
Dan hebben we Finn, daarmee ga ik zwemmen
Dawn is vijf en met haar ga ik naar de stad
Lynn is ruim 1,5 en met haar ga ik naar de kinderboerdeij.
En alleen met hun, niemand anders erbij.
Je hebt wel oppas nodig voor de andere kindjes, maar ze genieten er echt van! En ik ook!

Finn is heel druk, wiebelen, veel praten, niet van dingen af kunnen blijven, ik heb daar geen geduld meer voor, misschien oververmoeidheid?

Ik weet niet hoe oud jouw kindjes zijn, maar ik laat de jongens ook samen koken, dan moeten ze samen werken in de keuken. Samen een gerecht uitkiezen, samen de tafel dekken en dan zijn ze hartstikke trots. Moet ik wel eerlijk zeggen dat de oudste al sinds zijn 3e meekookt in de keuken en echt al zelfstandig kan koken. Kortom geef ze een opdracht die ze samen moeten uitvoeren.

Maar ik ken het gevoel hoor, ik denk soms ook waar ben ik aan begonnen? Ruzie maken met elkaar om de stomste dingen (wie de deur dicht moet doen!?)

Kunnen de jongens al zwemmen? Anders ga naar het zwembad samen, jij kunt lekker een boeje lezen terwijl de kinderen zich vermaken! Ga lekker ontspannen( bubbelen) Of als ze zich de hele dag kunnen gedragen mogen ze kiezen wat ze eten 's avonds.

Of besteed de kindjes uit en ga lekker uit eten met je man! Of iets anders wat jullie graag samen doen.

Ik hoop dat je wat hebt aan bovenstaande! Ik weet echt wat je bedoeld!
 
Hier is er maar 1 die moet wennen en dar is al lastig.

Wat de andere ook schrijven ga erop uit met ze alleen of samen. Je zal er als een berg tegenop zien maar het werkt.

Schakel ze idd in bij taakjes. Laat ze die alleen of samen dien of met jou. Als je bezig bent heb je immers geen tijd om te klooien. Zal ook best wat energie kosten.

Het probleem is dat je in een negatieve spiraal komt en dat merken hun ook, gaan ze nog gekker doen :)

Iets anders dan anders en ze erbij betrekken werkt om het te doorbreken. Bij ons werd boekje lezen s avonds een drama. Nu kleden we hem om mag hij helemaal stoer met BOB de bouwer ochtend jas mee Nasr beneden om boekje te lezen, helemaal trost.
Pas na het eten met hem boodschappen wezen doen in het donker ook stoer. En ik heb ontdekt dat het een goede bakker en snoeper is. Gaan we samen cup cakes maken voor bezoek. Ondertussen eet hij mijn fondant op maar ach..gewoon iets om het negatieve te doorbreken.

Iedereen went op zijn eigen manier.....
 
Bedankt ladies, voor jullie medeleven en tips.

Iets een op een doet stond al op de planning voor de kerstvakantie. Mijn man is ook vrij en wil iets leuks gaan doen met de jongens. Maar t omdraaien lijkt me een goed plan. Dus ik er op uit de jongens en hij een dagje tutten met de kleine meid ;-).

Zitten idd in een negatieve spiraal. En dat merken de jongens ook.

Merk dat ik sowieso niet zo positief ben op t moment. Bij alles hoor ik mezelf zuchten. En irriteer me aan anderen om mij heen. Mijn man vind ik te luidruchtig. Mijn schoonmoeder doet niks voor me, mijn collega's laten niks van zich horen etc etc....
Zal de vermoeidheid wel wezen.

Ik voel me nog niet echt mezelf zeg maar....
Moet echt uit kijken dat ik geen ouwe zuurpruim wordt (blijf) :-s
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan