even mijn verhaal kwijt hoor

A

ANONYMOUS_USERNAME

Pfff, even van me afschrijven hoor, er komt me ineens weer wat bovendrijven!
Vorig jaar augustus is patrick gevallen. Nou valt patrick gemiddeld 6x per dag, dus ik ben heel wat gewend, maar toen viel hij tegen de punt van de tafel en onder zijn oog was het open en we moesten naar het zkh. Ik reageerde toen heel rustig; hup oppakken, kijken wat er is, hup naar het zkh. Niemand mocht aan ons mannetje komen, alleen ik. Ze hebben op het zkh hem met 6 man (je denkt dat het overdreven is, maar dat was echt neit zo) vastgehouden om het wondje te plakken. Toen het klaar was kwamen bij mij de tranen. Wat was ik geschrokken zeg!

Nu zit ik de pfaffs te kijken en kenji, een kleinkind van jeanmarie, valt van een trapje. Ik zit me toch een partijtje mee te huilen! Niet normaal. De beelden van vorig jaar komen weer helemaal boven drijven zeg.

Raar zeg dat dat dan ineens weer gebeurd.

Zo ik ben mijn verhaal kwijt en het is nu reclame, dus mams kan de tranen drogen, maar dadelik gaan ze natuurlijk verder met hoe het op het zkh ging. Zal ik toch maar een andere zender opzetten?

x
 
Nee ik adviseer gewoon te blijven kijken. Blijkbaar zit het voorval met je zoontje je nog hoog en dieper dan je dacht. Ik denk dat dit goed is voor de verwerking.

Groetjes Karin
 
hey Miranda,

Ik ben benieuwd of je nog gekeken hebt..
Soms kun ineens door iets geprikkeld worden wat nogal wat emotisch teweeg brengt..

Misschien is het omdat je het toen heel nuchter aanpakte, en geen tijd nam om er bij stil te stan. Nu zie je een soort zelfde ongelukje van een afstand, en hebben ze het zo gemonteerd dat het emotisch bij iedereen op moet wekken, en bij jou dus extra veel!
 
Nou ik heb het dus afgekeken.....Wat een drama zeg, snotter snotter! Het manneke had toch zo'n verdriet en toen ging oma huilen, o o o!
Ben net nog maar even bij patrick gaan kijken en die ligt lekker te slapen hoor met onder zijn oog een litteken van een vechtpartij met een piraat (zo had een vriend dat tegen hem gezegd; patrick, als ze vragen wat je gedaan hebt moet je zeggen dat je gevochten hebt met een piraat!)

x
 
Ik had het ook gezien, ik vind het een domme actie van Sam.
Ik snap dat het dan weer ff boven komt. En dat je toen je in het zh niet wou dat er iemand aan je mannetje kwam.

Sterkte,

Gr Linda
 
Hoi Miranda,

Tja, kindjes wekken nu eenmaal een hoop emoties bij je op.
Ik heb dat nog best wel eens als Sven echt heel verdrietig aan het huilen is, dan komen bij mij de tranen ook zo weer hoor.
Ik heb meerdere herinneringen bij huilen van Sven. Zo moest hij toen hij 3 dagen oud was terug naar het ziekenhuis. Daar probeerden ze een infuusje aan te leggen in zijn voetje maar dat lukte niet, en die dokter maar blijven proberen. En Sven maar krijsen. Net zolang tot er een verpleegster boos binnenkwam, Sven uit de handen van de dokter rukte en hem aan mij gaf. Wat heb ik lopen janken toen. En sindsdien gaat Sven zijn huil mij gewoon door merg en been.
Ach, op die momenten besef ik me maar weer al te goed dat ik een echte mama ben en dat niemand aan mijn kind mag komen!

Groetjes,
Maike
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan