Hallo zwangere vrouwen.
Ik ben ''Missmusic'' en ik ben 19 jaar.
Een tijdje geleden ben ik onverstandig geweest met een jongen, en ja hoor... zwanger. Ik hield dit zelf voor onmogelijk aangezien ik flink wat overgewicht heb en ook PCOS heb. De dokter vertelde mij op mijn 15e dat ik heel misschien wel zwanger kon raken, maar niet op de natuurlijke manier. Ik heb een lang traject met hulpverlening achter de rug, en ben op mijn 16e uit huis gegaan. Instelling in, instelling uit. Momenteel woon ik ''begeleid'' wonen, maar zit hier helemaal niet op mijn plek, helemaal niet nu ik zwanger ben. Het is hier toegestaan om te blowen en om te drinken. Toen ik een positieve test in mijn handen kreeg ben ik gelijk gestopt met blowen.. Wat ik toch echt te veel deed. Eergisteren heb ik de papa verteld dat ik zwanger was.. En de reactie die ik verwachtte..die kreeg ik. Hij zei: ''Als jij niet doet wat ik zeg, en geen abortus doet dan zoek je het maar uit en wens ik jou veel succes'' Daarna maakte hij me uit voor slet omdat ik volgens hem met heel veel jongens naar bed was geweest naast hem. ( Hij is de enige in een lange tijd ) Ik vroeg hem of hij wel wou weten wanneer ik bevallen was.. Maar dat boeide hem ook niet. Ik moest hem met rust laten zei hij. Omdat hij geen plannen had om een baby te krijgen, accepteerde hij het niet.. DUS was hij de vader niet. ( Zijn beredenering) Ik heb het erg erg moeilijk mee omdat ik het heel erg vind voor mijn ongeboren kindje. Maar abortus is gewoon geen optie... en soms heb ik buien dat ik het niet meer zie zitten en uit wanhoop denk.. Moet ik het dan maar weg laten halen? Maar uiteindelijk kom ik tot de conclusie dat dat gewoon geen optie is. Ik vind dat als ik zelf onverantwoordelijk met iemand naar bed kan gaan.. Ik ook de consequenties daarvan moet dragen. Ik zie het als een wonder van God. ( Ookal was het niet gepland ) Ik ben vandaag precies 7 weken. En ik voel me echt heel erg beroerd. Ik kan niks eten want alles komt eruit.. En ik zit onder de puisten
Verder ben ik ontzettend moe en humeurig. Ik hoop dat ik binnenkort weer iets kan eten.. want dit schiet niet echt op
Ik wou dit gewoon even delen.. gewoon omdat het misschien een beetje oplucht. Thats all
Liefs, een zwangere dame.
Ik ben ''Missmusic'' en ik ben 19 jaar.
Een tijdje geleden ben ik onverstandig geweest met een jongen, en ja hoor... zwanger. Ik hield dit zelf voor onmogelijk aangezien ik flink wat overgewicht heb en ook PCOS heb. De dokter vertelde mij op mijn 15e dat ik heel misschien wel zwanger kon raken, maar niet op de natuurlijke manier. Ik heb een lang traject met hulpverlening achter de rug, en ben op mijn 16e uit huis gegaan. Instelling in, instelling uit. Momenteel woon ik ''begeleid'' wonen, maar zit hier helemaal niet op mijn plek, helemaal niet nu ik zwanger ben. Het is hier toegestaan om te blowen en om te drinken. Toen ik een positieve test in mijn handen kreeg ben ik gelijk gestopt met blowen.. Wat ik toch echt te veel deed. Eergisteren heb ik de papa verteld dat ik zwanger was.. En de reactie die ik verwachtte..die kreeg ik. Hij zei: ''Als jij niet doet wat ik zeg, en geen abortus doet dan zoek je het maar uit en wens ik jou veel succes'' Daarna maakte hij me uit voor slet omdat ik volgens hem met heel veel jongens naar bed was geweest naast hem. ( Hij is de enige in een lange tijd ) Ik vroeg hem of hij wel wou weten wanneer ik bevallen was.. Maar dat boeide hem ook niet. Ik moest hem met rust laten zei hij. Omdat hij geen plannen had om een baby te krijgen, accepteerde hij het niet.. DUS was hij de vader niet. ( Zijn beredenering) Ik heb het erg erg moeilijk mee omdat ik het heel erg vind voor mijn ongeboren kindje. Maar abortus is gewoon geen optie... en soms heb ik buien dat ik het niet meer zie zitten en uit wanhoop denk.. Moet ik het dan maar weg laten halen? Maar uiteindelijk kom ik tot de conclusie dat dat gewoon geen optie is. Ik vind dat als ik zelf onverantwoordelijk met iemand naar bed kan gaan.. Ik ook de consequenties daarvan moet dragen. Ik zie het als een wonder van God. ( Ookal was het niet gepland ) Ik ben vandaag precies 7 weken. En ik voel me echt heel erg beroerd. Ik kan niks eten want alles komt eruit.. En ik zit onder de puisten
Verder ben ik ontzettend moe en humeurig. Ik hoop dat ik binnenkort weer iets kan eten.. want dit schiet niet echt op Ik wou dit gewoon even delen.. gewoon omdat het misschien een beetje oplucht. Thats all
Liefs, een zwangere dame.