Hallo,
Ik ben Agnes en ik lees heel af en toe is mee, maar schrijf eigenlijk nooit wat. Maar wil nu toch ook even mijn verhaal kwijt.
Heb een zoontje van bijna 3 en willen graag nog een tweede kindje.
Begin dit jaar heb ik een miskraam gehad, was 8 weken zwanger en kwamen er met 11 weken achter dat het fout was. Vlak erna een curretage gehad en het een soort van plekje kunnen geven, Voor mijn zoontje heb ik ook een miskraam gehad, dus ik wist wat me te wachten stond qua curretage e.d. We waren zijn wel positief, je krijgt niet zomaar een miskraam en er zal iets niet goed zijn geweest met het kindje en dan kan het maar beter nu gebeuren dan later in je zwangerschap. maar dat neemt natuurlijk niet weg dat het toch verdrietig is. Bij al mijn zwangerschappen was ik snel zwanger, dus ik dacht dat komt wel goed. Maar helaas het is nu september en helaas ben ik nog niet zwanger. Ik merk wel dat mijn lichaam na de curretage anders was dan bij de eerste keer. Elke keer denk ik als ik weer ongesteld ben geweest, joh het zal zo moeten zijn, maak je niet druk, ooit komt er een moment. en we hebben een mooie zoon. Vaak lees je ook hoe weinig je ermee bezig bent hoe makkelijker je zwanger bent. Probeer het toch een beetje van me af te krijgen en dat gaat soms goed en soms word ik er gek van. Hoe krijg ik dat makkelijk weg en niet meer aan denken. Klinkt heel simpel. Daarnaast staat ons huis ook bijna 2 jaar te koop en daar wil je ook mee verder. Dus er blijft van alles door mijn hoofd malen. Ik wil er niet aan denken maar dan gebeurd er weer wat en blijf je weer malen. Dan denk ik we zijn hartstikke gelukkig, mooi kindje, huisje (gelukkig nog geen 2e huis), werk, dus wat zeur ik nou, er zijn zat mensen die in een andere situatie zitten. Dacht misschien helpt dit, ff van me afschrijven.
Gr. Agnes
Ik ben Agnes en ik lees heel af en toe is mee, maar schrijf eigenlijk nooit wat. Maar wil nu toch ook even mijn verhaal kwijt.
Heb een zoontje van bijna 3 en willen graag nog een tweede kindje.
Begin dit jaar heb ik een miskraam gehad, was 8 weken zwanger en kwamen er met 11 weken achter dat het fout was. Vlak erna een curretage gehad en het een soort van plekje kunnen geven, Voor mijn zoontje heb ik ook een miskraam gehad, dus ik wist wat me te wachten stond qua curretage e.d. We waren zijn wel positief, je krijgt niet zomaar een miskraam en er zal iets niet goed zijn geweest met het kindje en dan kan het maar beter nu gebeuren dan later in je zwangerschap. maar dat neemt natuurlijk niet weg dat het toch verdrietig is. Bij al mijn zwangerschappen was ik snel zwanger, dus ik dacht dat komt wel goed. Maar helaas het is nu september en helaas ben ik nog niet zwanger. Ik merk wel dat mijn lichaam na de curretage anders was dan bij de eerste keer. Elke keer denk ik als ik weer ongesteld ben geweest, joh het zal zo moeten zijn, maak je niet druk, ooit komt er een moment. en we hebben een mooie zoon. Vaak lees je ook hoe weinig je ermee bezig bent hoe makkelijker je zwanger bent. Probeer het toch een beetje van me af te krijgen en dat gaat soms goed en soms word ik er gek van. Hoe krijg ik dat makkelijk weg en niet meer aan denken. Klinkt heel simpel. Daarnaast staat ons huis ook bijna 2 jaar te koop en daar wil je ook mee verder. Dus er blijft van alles door mijn hoofd malen. Ik wil er niet aan denken maar dan gebeurd er weer wat en blijf je weer malen. Dan denk ik we zijn hartstikke gelukkig, mooi kindje, huisje (gelukkig nog geen 2e huis), werk, dus wat zeur ik nou, er zijn zat mensen die in een andere situatie zitten. Dacht misschien helpt dit, ff van me afschrijven.
Gr. Agnes
