A
Anoniem
Guest
Meiden,
Helaas voor mij is ronde 11 begonnen. Ik heb gisteren uitgebreid met mijn man gesproken over mijn frustraties en verdriet.
Toen we voor onze eerste gingen hebben we er 18 maanden over gedaan, waarvan minstens 8 met heel veel verdriet en frustratie. We zijn heel blij dat het gelukt is, en ik had mijzelf voorgenomen om bij een tweede niet meer zo diep het verdriet in te gaan en rustig af te wachten. Wij hadden beiden namelijk het gevoel dat mijn enorme verdriet en stress invloed had op het zwanger kunnen worden. We hebben een kindje en dat is al een cadeautje.
Ik merk nu dat het moeilijker wordt om die houding vast te houden. Mijn man wil pertinent nog niet de MM. in omdat dat nog meer stress gaat opleveren. Hij zegt: laat eerst de natuur zijn gang maar even gaan en geniet van je dochter ipv. je zo te focussen op een zwangerschap. Hij heeft gelijk ook, maar t is moeilijk.
Ik heb daarom besloten, net als een aantal anderen vóór mij, om hier even niet meer mee te schrijven.
Ik merk dat alle verhalen (positief en negatief) mij erg bezig houden en wil nu even een (paar?) maandje(s) proberen los te laten.
Hopelijk kan ik tussentijds alsnog goed nieuws melden en anders zien jullie mij vanzelf wel weer terug.
Veel sterkte allemaal meiden.
Wenser
Helaas voor mij is ronde 11 begonnen. Ik heb gisteren uitgebreid met mijn man gesproken over mijn frustraties en verdriet.
Toen we voor onze eerste gingen hebben we er 18 maanden over gedaan, waarvan minstens 8 met heel veel verdriet en frustratie. We zijn heel blij dat het gelukt is, en ik had mijzelf voorgenomen om bij een tweede niet meer zo diep het verdriet in te gaan en rustig af te wachten. Wij hadden beiden namelijk het gevoel dat mijn enorme verdriet en stress invloed had op het zwanger kunnen worden. We hebben een kindje en dat is al een cadeautje.
Ik merk nu dat het moeilijker wordt om die houding vast te houden. Mijn man wil pertinent nog niet de MM. in omdat dat nog meer stress gaat opleveren. Hij zegt: laat eerst de natuur zijn gang maar even gaan en geniet van je dochter ipv. je zo te focussen op een zwangerschap. Hij heeft gelijk ook, maar t is moeilijk.
Ik heb daarom besloten, net als een aantal anderen vóór mij, om hier even niet meer mee te schrijven.
Ik merk dat alle verhalen (positief en negatief) mij erg bezig houden en wil nu even een (paar?) maandje(s) proberen los te laten.
Hopelijk kan ik tussentijds alsnog goed nieuws melden en anders zien jullie mij vanzelf wel weer terug.
Veel sterkte allemaal meiden.
Wenser