hallo allemaal
mijn verhaal begint vrijdagmorgen heel vroeg (half 5)
ik ga zoals ik normaal doe als ik opsta eerst altijd naar de wc maar dat verliep deze keer ff wat anders
ik had ineens wat bloed aan het papiet zitten
verstijfd van angst en verdriet loop ik naar mijn man die ook even niet weet hoe hij hierop moet reageren.
ik zeg tegen hem zal ik de verloskundige bellen van hoe en wat en op dat moment barst ik in tranen uit.
ik bel rond 5 uur op naar de verloskundige en m'n uit bed gebelde moeder staat ook al voor de deur.
dan begint het lange wachten pas om kwart over acht kan de VK de echo praktijk bellen en ook direct daarna beld ze me terug dat ik om 11 uur terecht kan voor een spoedecho om te zien wat er aan de hand is.
om elf uur aangekomen in de echokamer ga ik liggen met knikkende knieën. gelukkig na 2 seconden zien we een klein propje van dik 2 centimeter met een stevig kloppend hartje pfff wat een opluchting zeg alles was gelukkig goed
voor het bloedverlies was verder geen verklaring waarschijnlijk een gesprongen adertje.
met 11 week hebben we nog een echo om de termijn nog eens goed te bepalen en met pasen zijn we dan 12 weken en kunnen iedereen het leuke nieuws vertellen!!
zo ik moest ff dit verhaal kwijt wat kun je dan ongerust zijn zeg.....
mijn verhaal begint vrijdagmorgen heel vroeg (half 5)
ik ga zoals ik normaal doe als ik opsta eerst altijd naar de wc maar dat verliep deze keer ff wat anders
ik had ineens wat bloed aan het papiet zitten
verstijfd van angst en verdriet loop ik naar mijn man die ook even niet weet hoe hij hierop moet reageren.
ik zeg tegen hem zal ik de verloskundige bellen van hoe en wat en op dat moment barst ik in tranen uit.
ik bel rond 5 uur op naar de verloskundige en m'n uit bed gebelde moeder staat ook al voor de deur.
dan begint het lange wachten pas om kwart over acht kan de VK de echo praktijk bellen en ook direct daarna beld ze me terug dat ik om 11 uur terecht kan voor een spoedecho om te zien wat er aan de hand is.
om elf uur aangekomen in de echokamer ga ik liggen met knikkende knieën. gelukkig na 2 seconden zien we een klein propje van dik 2 centimeter met een stevig kloppend hartje pfff wat een opluchting zeg alles was gelukkig goed
voor het bloedverlies was verder geen verklaring waarschijnlijk een gesprongen adertje.
met 11 week hebben we nog een echo om de termijn nog eens goed te bepalen en met pasen zijn we dan 12 weken en kunnen iedereen het leuke nieuws vertellen!!
zo ik moest ff dit verhaal kwijt wat kun je dan ongerust zijn zeg.....