A
Anoniem
Guest
Ik heb echt een emotionele bui. Ik ben echt ontzettend blij dat ik zwanger ben hoor en geniet volop en mijn mannetje vind het ook allemaal fantastisch. Hij is alleen zo druk met alles, dat hij mij veel minder aandacht geeft. Ik voel mij een beetje alleen en eenzaam.
Hij knuffelt mij niet, omdat hij bang is mijn buik in de verdrukking te duwen maar ook eens een kusje is er niet vaak bij, alleen als ik er om vraag. Ik neem altijd het initiatief en dan reageert hij wel maar uit zichzelf ho maar.
Ik doe echt mijn best met leuke kleding en verzorging en krijg er veel complimenten van mensen over. Maar meer kan ik ook even niet doen.
Volgens mij heeft hij moeite dat mijn lijf zo veranderd, hij moet erg wennen. Ik weet niet goed hoe hier mee om te gaan. Als we bij vrienden zijn, is zo'n vriendin van ons niet zwanger en dan voel ik mij echt wel dik. Komt natuurlijk ook door het vocht enz
Het lijkt of hij zo'n meid dan even veel aantrekkelijker vind maar dat kan ook in mijn hoofd zitten hoor, vanwege de onzekerheid nu, want normaal let ik nooit ergens op.
Als ik mij zo voel, dan wil ik niet zeuren, want het kleine meiske in mij groeit prima en we hebben er erg lang op moeten wachten, op deze zwangerschap maar alles verloopt gewoon anders. Minder romantisch zeg maar.
Verder is mijn man echt geweldig, helpt met alles, verzorgt mij goed enz
Ik weet dat hij veel van mij houd maar toch... er is iets, wat niet helemaal lekker loopt.
Ik zeg regelmatig tegen hem, dat we niet alleen maar papa en mama worden maar ook nog man en vrouw zijn.
Wie herkent dit ook? Hoe gaan jullie hiermee om?
Bedankt!!
Groeten, Linda
(25 weken zwanger)
Hij knuffelt mij niet, omdat hij bang is mijn buik in de verdrukking te duwen maar ook eens een kusje is er niet vaak bij, alleen als ik er om vraag. Ik neem altijd het initiatief en dan reageert hij wel maar uit zichzelf ho maar.
Ik doe echt mijn best met leuke kleding en verzorging en krijg er veel complimenten van mensen over. Maar meer kan ik ook even niet doen.
Volgens mij heeft hij moeite dat mijn lijf zo veranderd, hij moet erg wennen. Ik weet niet goed hoe hier mee om te gaan. Als we bij vrienden zijn, is zo'n vriendin van ons niet zwanger en dan voel ik mij echt wel dik. Komt natuurlijk ook door het vocht enz
Het lijkt of hij zo'n meid dan even veel aantrekkelijker vind maar dat kan ook in mijn hoofd zitten hoor, vanwege de onzekerheid nu, want normaal let ik nooit ergens op.
Als ik mij zo voel, dan wil ik niet zeuren, want het kleine meiske in mij groeit prima en we hebben er erg lang op moeten wachten, op deze zwangerschap maar alles verloopt gewoon anders. Minder romantisch zeg maar.
Verder is mijn man echt geweldig, helpt met alles, verzorgt mij goed enz
Ik weet dat hij veel van mij houd maar toch... er is iets, wat niet helemaal lekker loopt.
Ik zeg regelmatig tegen hem, dat we niet alleen maar papa en mama worden maar ook nog man en vrouw zijn.
Wie herkent dit ook? Hoe gaan jullie hiermee om?
Bedankt!!
Groeten, Linda
(25 weken zwanger)