<p>Dames ,</p><p> Ik moet toch echt even me hart luchten.</p><p> </p><p>ik ben moeder van een bijna 3 maanden oude baby , echt wel een schatje. Dit is mijn eerste dus ben nogal een guppie hierin. In de 3 maanden ben ik mijn dochter natuurlijk goed gaan kennen. Maar toch loop ik tegen dingen goed aan en vind ik bepaalde dingen nog spannend… </p><p>zoals dat ik dit weekend weer moet werken.. nu vind ik het echt heerlijk om even wat anders te doen dan mama zijn. Toch heeft dit kleine meisje 9 maanden in me gezeten en 3 maanden naast mij. Het geeft ergens goed gevoel om te werken maar ik ben een behoorlijke controle freak en vind het moeilijk om de zorg uit handen te geven. Ik heb persoonlijke dingen met haar mee gemaakt waardoor ik mij dus extra verantwoordelijk voel! <br /><br />Het wordt nu nog even wat moeilijker omdat ze denk ik in een sprong zit en echt veel huilt. Zodra ik der neerleg knalt ze in tranen uit , is wat hongerig maar niet perce en wilt niet zomaar gaan slapen. Nu komt die sprong ook slecht uit aangezien we met bakeren aan het afbouwen zijn en der lekker stevig in stoppen. </p><p>Ook met mijn man loopt het soms erg stroef en zit er soms veel spanning tussen ons. Sinds haar geboorte heeft hij een nieuwe baan en is soms tot kwart over 7 en half 8 pas thuis als hij om kwart voor 6 sochtend vertrekt hier. Dat betekend dat ik volledige zorg draai voor mijn dochter aangezien mijn ouders ver weg wonen en zijn ouders flinke gezondheidsproblemen hebben. Mijn vriendinnen zijn ook met jonge kindjes dus die hebben t druk zat. <br />Mijn man is makkelijk en soms vind ik laks. Komt thuis en komt dan ook echt thuis.. als jullie snappen wat ik bedoel. Het regeltje van ik ben moe , wat eten we enz. Hij ziet dingen niet die schoongemaakt moeten worden en als ik er wat van zeg , dan ben ik mezelf niet en heb ik last van me hormonen. Nu eet hij zelf ook kei ongezond en rook tie als een ketter maar hij lijkt t niet in te zien. Ook zijn werk is niet normaal meer en soms eet ik heel veel avonden alleen. Bespreekbaar maken op z’n werk gaat niet.. ons dochtertje heeft al vrijwel niemand waar ze echt op kan leunen dan ons. </p><p>lieve dames überhaupt bedankt dat je dit wilde lezen.. ik zoek alleen ff andere mama’s die het ook spannend vonden toen ze hun kleintje aan andere gingen toe vertrouwen en weer aan de slag gingen… en misschien die ook in zo’n zelfde situatie zitten als ik. Gewoon iemand die ik niet ken maar die zegt ; komt goed ! </p>
Even t hart luchten
- Onderwerp starter Dil
- Startdatum
Herkenbaar over het stuk loslaten om weer te gaan werken.
Zet hem op! Het komt goed maar die eerste ruk net als de pleister lostrekken doet even zeer. Maar...
Het gaf ook veel ruimte om even afstand te nemen. Precies zoals je zegt er is meer dan moeder zijn. En ik hield er van om alles zelf in eigen handen te houden omdat ik dacht dat ik het beste wist hoe het moest.(iets met controle ?) Het gaf ook weer ruimte tussen mijn man en mij. Hij zag in wat ik allemaal deed omdat hij de zorg alleen kreeg. Dus daarna konden we meer afstemmen. En kregen we beiden meer lucht maar ook zagen we elkaar weer mee staan.
Hoop dat je kan loslaten . Ook al is het lastig het komt goed. Alleen op een andere manier dan dat jij zou doen?
Zet hem op! Het komt goed maar die eerste ruk net als de pleister lostrekken doet even zeer. Maar...
Het gaf ook veel ruimte om even afstand te nemen. Precies zoals je zegt er is meer dan moeder zijn. En ik hield er van om alles zelf in eigen handen te houden omdat ik dacht dat ik het beste wist hoe het moest.(iets met controle ?) Het gaf ook weer ruimte tussen mijn man en mij. Hij zag in wat ik allemaal deed omdat hij de zorg alleen kreeg. Dus daarna konden we meer afstemmen. En kregen we beiden meer lucht maar ook zagen we elkaar weer mee staan.
Hoop dat je kan loslaten . Ook al is het lastig het komt goed. Alleen op een andere manier dan dat jij zou doen?
Het komt ook goed. Ik had het ook met mijn 1e. Die was ook nog te vroeg geboren en dus iets lastige staet gehad. Maar het komt egt goed. Wat ik wel vindt is dat ik jou partner wel een beetje eikel vindt. Hij vondt die 6 weken verlof wel oke zeker? Hij komt over als jij wilde baby. Hier heb je der maar het is jou kind. Lijkt me niet helemaal de bedoeling? Of mijn man is gewoon een top vader dat kan natuurlijk ook ?
Je moet het egt loslaten. Vraag of ze je fotos sturen van je kleine zodat je kan zien dat die zich ook prima redt zonder mama. Succes!!
Je moet het egt loslaten. Vraag of ze je fotos sturen van je kleine zodat je kan zien dat die zich ook prima redt zonder mama. Succes!!
Dat loslaten is een dingetje... Maar ik moet bekennen dat ik het na de eerste keer een feestje vond. Ik werd in het begin op de hoogte gehouden en ze stuurden zelfs af en toe een foto. Ik had kriebels in mijn buik alsof ik jarig was wanneer ik mijn kleine weer op ging halen! De dagen dat ik werkte zorgde ik voor eten dat klaar was uit de vriezer. Zodat ik iets meer rust had bij het thuiskomen. Even opwarmen en toch een gezonde maaltijd op tafel!
Mijn man ziet ook niet alles wat er moet worden gedaan.... Ik kan eigenlijk alleen maar zeggen "mannen ?". (Uitzonderingen daargelaten)
Maar zo te lezen heeft jouw man wel een heeeel lange werkdag! Het is even zoeken. Maar nu na een maand of zes hebben we een aardig ritme te pakken denk ik. Misschien helpt het om de taken te verdelen? Misschien geeft dat dan wat meer rust
met vaste dagen om te voorkomen dat alles zich ophoopt en het elke bijv. week gedaan wordt.
Ik vind wel dat je man het verplicht is aan jou en jullie kindje om in gesprek te gaan. Voor elke uitdaging is een oplossing maar dan moeten beide partijen een beetje meebewegen dus geef het aan. "Ik snap dat jij een warme maaltijd verwacht wanneer je thuis komt, maar ik verwacht dat je die op een normale tijd komt opeten bijvoorbeeld"
Mijn man ziet ook niet alles wat er moet worden gedaan.... Ik kan eigenlijk alleen maar zeggen "mannen ?". (Uitzonderingen daargelaten)
Maar zo te lezen heeft jouw man wel een heeeel lange werkdag! Het is even zoeken. Maar nu na een maand of zes hebben we een aardig ritme te pakken denk ik. Misschien helpt het om de taken te verdelen? Misschien geeft dat dan wat meer rust
met vaste dagen om te voorkomen dat alles zich ophoopt en het elke bijv. week gedaan wordt.Ik vind wel dat je man het verplicht is aan jou en jullie kindje om in gesprek te gaan. Voor elke uitdaging is een oplossing maar dan moeten beide partijen een beetje meebewegen
dus geef het aan. "Ik snap dat jij een warme maaltijd verwacht wanneer je thuis komt, maar ik verwacht dat je die op een normale tijd komt opeten bijvoorbeeld"Ik had op een andere manier een zware kraamperiode en eerste maanden. Zwaar herstel en huilbaby. Emotioneel in de prak. Hier werd zorg door iemand anders dan mij niet getolereerd door onze dochter en als ik haar ook maar even weglegde of aan pappa gaf, was ze de rest van de dag overstuur. Ik was bloednerveus voor die eerste opvang dag. Door de vroeggeboorte had ik gelukkig wel een maandje langer de tijd. Met 17 weken moest ze heen. Ik was er zelf ook helemaal niet klaar voor eigenlijk.
Maar precies rond die tijd werd het makkelijker. Ze ging in haar bedje slapen, overdag dan, en accepteerde in wakkertijd pappa ook wat meer. Die eerste ochtend wennen heb ik haar evengoed met een flink brok in mn keel en een hart vol zorgen weggebracht. En toen ik haat op ging halen verwachtte ik dan ook te horen dat het totaal niet ging. Maar ze had het leuk gehad en zelfs een uurtje geslapen.
Ik had de luxe dat die eerste week dat ik aan het werk was, mijn man vrij genomen had. Dus ik kon aan werken wennen zonder zorgen over de kinderopvang. Maar ik maakte me evengoed zorgen om of mijn man wel alle maniertjes wist. Natuurlijk niet, maar het kwam evengoed goed. Het gaf ze juist kans om te hechten. En hij zag meer van hoe het was om de hele dag de zorg voor haar te dragen en aan hoe weinig je dan toekomt.
Op de opvang ging het ook heel goed. Ze aardde meteen en vond het leuk om al die afleiding te hebben. Na 2 weken kregen we een meisje dat een redelijk strak 3 slaapjes schema aanhield, op eigen verzoek, want op de opvang sturen ze niet en doen ze dat op verzoek bij ons. Ze sliep tussen de middag ineens anderhalf uur! Ze werd zo'n vrolijke baby.
Alles ging in die periode gewoon ineens makkelijker. En daardoor kon ik het loslaten en mezelf wat rust gunnen. Want eerlijk is eerlijk, ik ben compleet kapot en gestresst weer aan het werk gegaan en die eerste maand maakte ik veel fouten en was ik erg afwezig. Ik had mezelf te weinig herstel gegund. Maar dat kon vanaf toen dus wel, en werk kwam wel goed uiteindelijk.
Toch ben ik werken nooit meer zo leuk gaan vinden als voorheen. Ik heb best wel moeite gehad met accepteren dat het zo voelde. Werk is gewoon niet meer zo belangrijk ofzo. Mijn dochter is mijn grootste hobby geworden. Klinkt melig, maar het is echt zo.
Maar precies rond die tijd werd het makkelijker. Ze ging in haar bedje slapen, overdag dan, en accepteerde in wakkertijd pappa ook wat meer. Die eerste ochtend wennen heb ik haar evengoed met een flink brok in mn keel en een hart vol zorgen weggebracht. En toen ik haat op ging halen verwachtte ik dan ook te horen dat het totaal niet ging. Maar ze had het leuk gehad en zelfs een uurtje geslapen.
Ik had de luxe dat die eerste week dat ik aan het werk was, mijn man vrij genomen had. Dus ik kon aan werken wennen zonder zorgen over de kinderopvang. Maar ik maakte me evengoed zorgen om of mijn man wel alle maniertjes wist. Natuurlijk niet, maar het kwam evengoed goed. Het gaf ze juist kans om te hechten. En hij zag meer van hoe het was om de hele dag de zorg voor haar te dragen en aan hoe weinig je dan toekomt.
Op de opvang ging het ook heel goed. Ze aardde meteen en vond het leuk om al die afleiding te hebben. Na 2 weken kregen we een meisje dat een redelijk strak 3 slaapjes schema aanhield, op eigen verzoek, want op de opvang sturen ze niet en doen ze dat op verzoek bij ons. Ze sliep tussen de middag ineens anderhalf uur! Ze werd zo'n vrolijke baby.
Alles ging in die periode gewoon ineens makkelijker. En daardoor kon ik het loslaten en mezelf wat rust gunnen. Want eerlijk is eerlijk, ik ben compleet kapot en gestresst weer aan het werk gegaan en die eerste maand maakte ik veel fouten en was ik erg afwezig. Ik had mezelf te weinig herstel gegund. Maar dat kon vanaf toen dus wel, en werk kwam wel goed uiteindelijk.
Toch ben ik werken nooit meer zo leuk gaan vinden als voorheen. Ik heb best wel moeite gehad met accepteren dat het zo voelde. Werk is gewoon niet meer zo belangrijk ofzo. Mijn dochter is mijn grootste hobby geworden. Klinkt melig, maar het is echt zo.
Ik herken het gevoel en heb het nog steeds wel eens... De nacht voordat ik weer moest werken heb ik alleen maar gehuild. Verschrikkelijk vond ik het! En dat terwijl eigenlijk de muren op me af kwamen en ik ook terug verlangde naar mijn eigen ding weer doen.
Je zal er even doorheen moeten, maar het gevoel gaat echt over! Ik breng mijn dochter 2 keer per week met een goed gevoel naar de kdv, want ik weet dat ze het daar goed heeft. Ik weet nog dat mijn man zei 'Ze weten daar veel beter wat ze doen dan wij hoor!' ?? Geen woord aan gelogen! En er komt een moment dat je het ook wel even lekker vindt om haar weg te brengen!
Onze ontwikkelt zich zo snel door alle activiteiten en de andere kinderen op de opvang, ik kan het elke ouder aanraden. Ook slaapt onze dochter sinds dat ze naar de opvang gaat veel beter en is ze voor onszelf ook veel makkelijker geworden.
Dus probeer het los te laten en te genieten van je kleine meisje! Heel veel sterkte!!
Je zal er even doorheen moeten, maar het gevoel gaat echt over! Ik breng mijn dochter 2 keer per week met een goed gevoel naar de kdv, want ik weet dat ze het daar goed heeft. Ik weet nog dat mijn man zei 'Ze weten daar veel beter wat ze doen dan wij hoor!' ?? Geen woord aan gelogen! En er komt een moment dat je het ook wel even lekker vindt om haar weg te brengen!
Onze ontwikkelt zich zo snel door alle activiteiten en de andere kinderen op de opvang, ik kan het elke ouder aanraden. Ook slaapt onze dochter sinds dat ze naar de opvang gaat veel beter en is ze voor onszelf ook veel makkelijker geworden.
Dus probeer het los te laten en te genieten van je kleine meisje! Heel veel sterkte!!
Ja dat wegbrengen naar de opvang is wel een dingetje! Of de zorg helemaal uit handen geven aan je “lakse” man. Ja mannen zijn vaak makkelijker. En dat is ook fijn voor je kindje. Ik ben ook strikter dan mijn man. Maar die afwisseling is denk ik goed voor een kind.
Mijn man werkt ook altijd veel. Nu is hij voor zichzelf begonnen en werkt hij nog meer! Ja dat is wel lastig soms. Dan lijkt het of ik alles moet doen. Maar hij maakt dan weer dingen in het huis, speelt met de oudste, ruimt altijd de hele bende op of brengt het afval weg. Niet altijd helemaal 50/50, maar het is oké zo. Ik heb ook een schoonmaakster en laat de boodschappen 1x per week bezorgen. Zo zoek ik steeds naar hoe ik het makkelijk kan maken en we dingen samen kunnen regelen.
Mijn man werkt ook altijd veel. Nu is hij voor zichzelf begonnen en werkt hij nog meer! Ja dat is wel lastig soms. Dan lijkt het of ik alles moet doen. Maar hij maakt dan weer dingen in het huis, speelt met de oudste, ruimt altijd de hele bende op of brengt het afval weg. Niet altijd helemaal 50/50, maar het is oké zo. Ik heb ook een schoonmaakster en laat de boodschappen 1x per week bezorgen. Zo zoek ik steeds naar hoe ik het makkelijk kan maken en we dingen samen kunnen regelen.