<p>Lieve allemaal,</p><p>28 juli ben ik bevallen van een heerlijk mannetje. Mijn eerste en voor mijn vriend de 3e. Zijn dochter van 10 is 3 weken bij ons, waarvan nog een week en ik ben op. Ze is lief en behulpzaam maar kan zich ineens niet meer vermaken en vraagt continu of we iets gaan doen. Uitgelegd dat ik net bevallen ben en er kraamvisite komt maar ze gaat gewoon door.</p><p>nu heb ik een zwangerschap gehad waar menig vrouw jaloers op is en nu........ ik kan huilen om echt alles. Ik word er gek van en herken mezelf niet zo.</p><p>Het trekt alle energie uit me terwijl ik gewoon wil genieten van me zoon. Me vriend is superlief en helpt echt bij alles en snapt me heel goed. </p><p>Zijn dit nu de kraamtranen ? De hormonen die op ze plek vallen? Ik wil zo graag van alles doen maar me lijf zegt vaak “ even niet nu”</p><p>sorry als ik als een zeur overkom, ik ben echt super dankbaar voor alles maar nu is het echt even teveel allemaal. </p><p>Herkenbaar voor iemand? </p><p> </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Even teveel allemaal
- Onderwerp starter Eerstekeer
- Startdatum
Je zeurt echt niet. Laten we dat voorop stellen. Als de kraamtranen te lang aanhouden of extreem zijn is het misschien wel een postnatale depressie. Maar laten we wel wezen, er komt veel op je af en het is ook niet gek als je het even niet meer weet.
Betreft je bonusdochter: je man moet haar maar handelen.
Betreft je bonusdochter: je man moet haar maar handelen.
Gelukkig roept me vriend ze dochter zeer regelmatig tot de orde, wil haar ook niet gevoel geven dat ze niets goed doet zeg maar. Is soms zo zoeken naar de juiste balans.
tranen zijn gelukkig niet echt extreem maar echt momenten dat het even teveel is of dat ik het niet goed doe voor me gevoel
tranen zijn gelukkig niet echt extreem maar echt momenten dat het even teveel is of dat ik het niet goed doe voor me gevoel
Het is echt normaal hoor. Is nu nog geen 2 weken geleden toch... het wordt vanzelf minder..
Er komt zoveel op je af. Ik denk dat iedereen dit heeft gehad rond die periode. Probeer te genieten van de kleine mooie dingetjes. Mocht het gevoel te lang aanhouden, dan misschien toch maar even langs de huisarts.
Er komt zoveel op je af. Ik denk dat iedereen dit heeft gehad rond die periode. Probeer te genieten van de kleine mooie dingetjes. Mocht het gevoel te lang aanhouden, dan misschien toch maar even langs de huisarts.
Tip van mijn kraamverzorgster: 75% (of meer) pure chocolade en een flink stuk ervan in de ochtend. Dat haalt de scherpe randjes van dingen af.
Ik herken me heel goed hoe je je voelt. Ik ben zelfs nog langs de VK geweest omdat ik bang was dat t een postnatale depressie was, maar het waren idd de hormonen gecombineerd met alle veranderingen, druk die je voelt, en het mezelf voorbij lopen.
Bij mij hielp de chocolade en na een tijdje werd het minder. Maar het heeft toch zeker min. 5 weken geduurd hoor, dua heb geduld
Ik herken me heel goed hoe je je voelt. Ik ben zelfs nog langs de VK geweest omdat ik bang was dat t een postnatale depressie was, maar het waren idd de hormonen gecombineerd met alle veranderingen, druk die je voelt, en het mezelf voorbij lopen.
Bij mij hielp de chocolade en na een tijdje werd het minder. Maar het heeft toch zeker min. 5 weken geduurd hoor, dua heb geduld
Daar ligt denkelijk mijn grootste probleem. Geduld....... ik wil zoveel maar me lijf zegt je bent pas 12 dagen geleden bevallen.
mijn kraamzorg zei idd ook al je hormonen zoeken weer een plek en dat gaat niet vanzelf. In me zwangerschap totaal geen last van hormonen maar nu ppffff
de chocolade ga ik zeker proberen, morgen gelijk even halen.
dank jullie wel voor de lieve reacties
mijn kraamzorg zei idd ook al je hormonen zoeken weer een plek en dat gaat niet vanzelf. In me zwangerschap totaal geen last van hormonen maar nu ppffff
de chocolade ga ik zeker proberen, morgen gelijk even halen.
dank jullie wel voor de lieve reacties
Kraamtranen, hormonen, vermoeidheid, veranderingen... Het klinkt heel normaal dat je je zo voelt. Toen ik net bevallen was vind ik het al een hele opgave om mezelf aan te kleden, te ontbijten en m'n zoon in bad te doen, laat staan leuke dingen doen. Ik heb de eerste maand misschien wel elke dag gehuild.
Maar goed, ik snap de dochter van je vriend ook wel. Zij kan nog niet begrijpen hoe jij je voelt en voorheen waren de vakanties voor haar misschien altijd 'leuke dingen doen'. Ik zou zeggen: stuur je vriend voor een paar uurtjes met haar op pad, probeer haar zoveel mogelijk bij de baby te betrekken en neem haar mee als je een stukje gaat wandelen. Als je er tijd voor hebt, kun je misschien wel een leuke film met haar kijken ofzo. Kun jij even chillen en heeft zij toch iets leuks met jou.
Maar goed, ik snap de dochter van je vriend ook wel. Zij kan nog niet begrijpen hoe jij je voelt en voorheen waren de vakanties voor haar misschien altijd 'leuke dingen doen'. Ik zou zeggen: stuur je vriend voor een paar uurtjes met haar op pad, probeer haar zoveel mogelijk bij de baby te betrekken en neem haar mee als je een stukje gaat wandelen. Als je er tijd voor hebt, kun je misschien wel een leuke film met haar kijken ofzo. Kun jij even chillen en heeft zij toch iets leuks met jou.
Ik herken je gevoel heel erg! Ik ben 1 augustus bevallen van een ontzettend lief mannetje, en ook ik heb een zwangerschap gehad waad menig vrouw jaloers op zou zijn. En ook ik kan nu huilen om alles, terwijl ik dat normaal niet zou doen. Voel me bijna schuldig tegenover m’n zoon dat ik me zo voel, alleen kan er niets aan doen - het is zó veel, ineens een baby en het leven is zo veranderd. Daarbij komt ook, denk ik, dat je de hele zwangerschap in meer of mindere mate toeleeft naar dit moment, en op het moment dat hij er dan is je je misschien schuldig voelt naar jezelf dat je niet alleen maar glitters poept en op je roze wolk zit waarin alles alleen maar goed en leuk voelt. Onze kraamverzorgende heeft mij verzekerd dat dit hormonen zijn die stabiliseren en dat het vaak na de eerste 2-3 weken beter wordt. Hier ga ik dus ook maar vanuit.
Je hebt misschien niet echt iets aan mijn reactie, maar weet iig dat je niet de enige bent.
Je hebt misschien niet echt iets aan mijn reactie, maar weet iig dat je niet de enige bent.