Even van me afschrijfen.

[Rooslii]

<p>Ik zit er echt volledig doorheen. Mijn relatie gaat ontzettend slecht. Ik zal van t begin beginnen. Ik en mijn vriend kenden elkaar pas 6 maanden toen ik zwanger bleek te zijn. Ik heb besloten het te houden en heb nu een dochter van 15 weken. Ik bn op me 20e moeder geworden. Ik heb geen opleiding, geen baan en krijg nu ww uitkering. Dit is een kleine 400€ per maand. Ik woon bij me ma en heb voorlopig 0 kans op een woning en heb geen recht op urgentie. Ik zit in mijn kleine kamertje met een baby die op dit moment ontzettend veel huilt omdat ze denk ik gewoon gek word van de jeuk ze heeft eczeem. Ondertussen is mijn vriend er bijna nooit. Hij slaapt hier misschien 3x per week en komt pas savonds en vertrekt sochtends. Als hij er is doe ik alsnog alles. We hebben veel irritatie en eigenlijk ben ik gewoon een beetje klaar met hem. Ik voel me ontzettend in de steek gelaten door mijn vriendinnen want ik zie ze eigenlijk bijna nooit. 1 vriendin heeft me zelfs volledig laten vallen. Ik verveel me dood want ik zit dus ook veel thuis in me eentje met me dochter. Ik zit de godganze dag maar te schoonmaken en op dit forum te lezen en dat komt ook echt me strot uit. Ik voel me gestrest verdrietig en alleen. Mijn vriend drinkt veel en gaat veel op stap met ze vrienden. Ik heb gewoon niks aan hem. Als hij dan hier is heeft ie veel kritiek op wat ik doe en weet hij het allemaal beter. Dat maakt me zo tering kwaad en als ik dit uit krijgen we heel erg ruzie. Dit wil ik niet meer waar onze dochter bij is dus hou ik me heel erg in. Soms hebben we het leuk samen maar eigenlijk moet ik gewoon echt bij hem weg. Maar ik ben bang dat hij dan helemaal niet meer komt en wil niet dat mijn dochter opgroeid zonder vader. Hij weet niet eens hoe hij dr fles moet maken ! Ik had een afspraak om een spiraal te plaatsen hij was die dag toevallig hier dus ik dacht dan kan hij mooi bij onze dochter blijven terweil ik naae de huisarts ga. Nou mooi niet want meneer heeft zogenaamd een afspraak en als ik vraag wat voor afspraak krijg ik een botte ‘gewoon een afspraak’ toegesnauwd. Dus moet me moeder dan oppassen. Hij is nog maar 1x alleen geweest met haar en toen werd ik steeds gebeld of ik kon opschieten. Toen ik laatst zij wil je ff dr luier verschonen zegt hij ik heb het net ook al gedaan. Pff hij vind blijkbaar dat hij veel doet?? nou mensen ik had het niet meer en flipte compleet. Elke keer als ik op t punt sta om weg te gaan smeekt hij me bijna om niet te gaan en dan geef ik toch toe. Dan gaat het 2 dagen goed hooguit en dan breekt de hel weer los. Laatst was ik met onze dochter bij hem en zijn moeder en zat hij alleen maar te gamen. Geeft amper aandacht aan ze kind toen bn ik de volgende dag weg gegaan ik zou eigenlijk 2 nachten blijven werd hij boos ik zeg je bent toch alleeb maar aan het gamen dus wtf doe ik hier eigenlijk?? En ben toen vertrokken. Ik weet dat ik echt weg moet bij hem maar ergens wil ik het gewoon niet. Ik heb zooo de hoop dat het toch goed komt omdat ik dat zo graag wil. Maar ondertussen veranderd er niets. Of ik nou poeslief doe of schreeuw als een leeuwin het maakt geen drol uit. Ik bn er echt kapot van omdat ik wel van hem hou. Ik voel me echt alleen omdat iedereen me eigenlijk skipt. Me vriendinnen hebben allemaal nog hun oude leventje en gaan lekker uit en studeren of werken fulltime. Ik krijg geen bericht van hey hoe gaat het de laatste keer dat ik me vriendin sprak is alweer dik een maand geleden. Begrijp me niet verkeerd ik heb geen spijt van mijn keus. Ik hou zielsveel van mijn kind maar al deze dingen maken mij ontzettend verdrietig. </p><p>Sorry voor dit enorm lange bericht maar ik moet t echt even kwijt. </p>

 

[Nikki nikki]

Hai! Vervelend dat je vriend je niet helpt is hij ook jong? Het is niet goed dat je je zo verveeld nou moet ik zeggen als ze zo klein zijn is het ook moeilijk wat leuks te doen.mijn dochter is 15 maanden loopt dus dan kun je alweer naar een speelhal dreumes dansen etc maar misschien kun je eens gaan baby zwemmen ?Ik weet niet waar je woont maar misschien kun je met andere jonge moeders in contact komen  

 

[Dyronne]

Nou als ik dit zo lees zou ik zeggen kies voor je kleintje. Ze heeft meer aan 1 moeder die goed voor dr is dan zo'n pipo erbij die geen verantwoording kan nemen en zorgt voor irritaties. Want dat voeld de kleine ook. Deze had ik al lang gedumpt. Er komt dan heus wel weer een leuke vent op je pad die jou en je kleintje lief heeft. Bouw je eigen toekomst voor jou en en kleintje. Dat is het belangrijkste! De vader erbij of niet..je hebt toch niks aan hem. Probeer werk te zoeken..en dan wat te gaan sparen zo lang je bij je moeder zit en als de tijd daar is kijken voor een huisje.. dan heb je een goede basis wat voor jou en je kleintje. De rest volgt vanzelf wel.. Het zal zwaar zijn..maar geloof in jezelf en zet jou en je uk op 1! Heel veel succes!

 

[MamaN]

Pff heel vervelend! Ik snap helemaal dat je het niet 123 wilt opgeven, je doet het voor je kleintje. Uiteindelijk voelt je kleine meid toch alle spanning die er is en dat is ook niet echt fijn.. Liever rust in het huis en een moeder die zich 100% inzet, dan spanningen en een vader waar ze verwachtingen van heeft maar niet uitkomen. Hij doet denk ik ook niks omdat jij het allemaal toch wel doet. Zoek lekker een baan en laat hem maar een keer op de baby letten als jij werkt. Je hebt ook tijd voor jezelf nodig en kan dan ook nog geld verdienen. Zo leert hij misschien ook met haar om te gaan. Succes!

 

[MommyAnnaa]

Hey, mij was 18 toen ik moeder werd. Ik deed heel veel alleen en woonde ook nog bij mn ouders. Vrienden had ik niet meer. Die vonden het leuk om te pronken dat ze een vriendin hadden met een baby maar na mate ik geen tijd meer had en niet meer kon hangen keerde hun ook hun rug om. Ik snap je gevoelens helemaal en ik weet hoe zwaar het is. Nu woon ik op mezelf. Mn oudste zoon is bijna vier. Ik heb nu nog een zoon erbij van 1. En vaak voel ik me wel eenzaam. Ik heb mn vriend dan wel. Maar de sociale contacten en vrouwen praat kan ik bijna met niemand hebben. Ik stort me daarom ook gewoon nog meer in mn kinderen. Hun lachjes maken mij gelukkig en dat geef mij ook heel veel het gevoel dat ik alles heb wat ik wil. Maar ergens.. ook omdat ik 22 ben. Mis je dingen. Als ik jou was zou ik heel veel aan je kleine denken. En over jou relatie nadenken. Want ben jij niet gelukkig dan is je kindje het ook niet. Je doet al alles alleen. En een kind hoef niet perse een vader te hebben. Want zeg nou zelf.. dat heb ze nu al niet? Hij kijk er niet na om en vind andere dingen belangrijker. Denk aan jezelf & je kind. Dat gaat echt voorop! Ik weet niet waar je woont. Maar ik zat in een groep met allemaal tiener/jonge moeders. Misschien dat het bij jou in de gemeente ook zo is. Geloof in jezelf! Liefs 

 

[melissa derky]

Wat een vervelend toestand.  Ik heb zelf geen ervaring hiermee maar i snap dat je bij hem blijft omdat je er zo naar hunkert dat het goed gaat.  Ik denk alleen dat hij niet weet hoe hij dit moet doen en dat jij het dan doet is dan lekker makkelijk.  Voor een man is het heel anders.  Vooral op zo'n jonge leeftijd.  Ik ben het er mee eens dat je voor jezelf en je kleine meid moet kiezen en zorgen dat jezelf alles op de rit krijgt.  En stel je hebt een baan en je moet werken dan moet hij wel voor jullie dochter zorgen zonder dat hij op jou kan terug vallen.  Misschien heeft hij die schop onder zijn kont ff nodig.  Ik denk dat het vooral onzekerheid is en het is altijd makkelijker om af te geven op jou dan er zelf aan werken. Jullie zijn ook nog eens zo jong!  En misschien is zo'n groep voor tienermoeders zo slecht niet. Jullie zitten in dezelfde situatie.  En daarnaast is het misschien een goed idee om je vrienden wat vaker op te zoeken,  en misschien wil je moeder oppassen?  Dat is zo belangrijk... ook de steun van je vrienden want het is ook wel ergens logisch dat je uit elkaar groeit. Je hebt nu een heel ander leven en ook jij moet hier in blijven investeren. Ik denk dat je daar goed aan doet. Je zal heuse vriendinnen kwijt raken maar geloof me zo gaat dat je hele leven zijn. Sommige heb je je hele leven en sommige gaan,  maar er is ook weer altijd ruimte voor nieuwe vriendschap.  Kun je goed met je moeder praten?  Ik zal dit bespreken met haar en haar steun hierin vragen om bijvoorbeeld 1x in de week iets voor jezelf te kunnen doen. En je bent sowieso druk het eerste jaar. Ze vragen dan veel aandacht en tijd van je.  Maar je moeder red zich wel en kun je onbezorgd even weg. Wij zijn ouder en een goede gezonde relatie. We hebben ook onze hobby's en vrienden en geven elkaar de vrijheid er in. Dus hopelijk kan je moeder op dit moment hierin iets betekenen!  Heel veel succes! 

 

[Marma]

Als ik dit zo lees dan denk ik dat je vriend nog niet toe is aan de verantwoordelijkheden van een kindje. Het is denk ik een afweging maken tussen de stress en frustratie die jij nu voelt of een kindje alleen opvoeden waarbij de vader maar een kleine (of geen) rol speelt. Ik denk dat het beter, rustiger en duidelijker zou zijn als jullie het contact beperken tot bijvoorbeeld 1x in de week en jij ook geen verwachtingen hebt van hem wat betreft de verzorging van je kindje. Als hij met bijna 4 maanden nog niet eens een flesje kan maken heb ik er een hard hoofd in dat hij daarin meer gaat doen. Als jullie uit elkaar gaan kun je altijd nog bespreken wat voor rol hij nu of later wil spelen in het leven van zijn kind.. Het is moeilijk maar het gaat om jouw geluk en dat van je kindje!! Wat jammer dat je vriendinnen je in de steek hebben gelaten. Kun je daar nog iets mee of is het voor jou afgesloten? Misschien kun je nog eens aangeven hoe je je voelt? Verder zijn er vaak mamaclubs en ontmoetingsplekken voor jonge moeders. Misschien is dat wat voor je om nieuwe contacten te leggen of gewoon er even uit te zijn? Bij het cb weten ze vaak wel waar en wanneer dat is.. Babyzwemmen is ook zo’n plek maar aangezien je kindje eczeem heeft is dat misschien voor nu niet zo verstandig..heel veel succes en hopelijk voel je je snel beter!! 

 

[Galileo]

Niet gek dat je er doorheen zit, je zit in een aardige shit situatie. Zo te lezen heb je gelukkig een moeder die je probeert te steunen, maar is er werk aan de winkel om je eigen leven op de rit te krijgen.Ik denk dat het belangrijk is om niet alleen te kijken naar een oplossing voor vandaag, maar aan de slag te gaan met je toekomst. Er zijn scholen met speciale ‘moederklassen’, waar kinderopvang bij in zit, zo zou je een opleiding kunnen doen, zodat je over een tijdje voldoende geld hebt om voor jou en je kind te zorgen. Ook zou ik hulp inschakelen van maatschappelijk werk, zij kunnen met jou meekijken wat voor jou een goede situatie zou zijn, zo zijn er potjes voor kinder opvang of ondersteuning, zodat jij aan jezelf kunt werken. Je ‘vriend’ lijkt me een enorme flapdrol. Of julli met elkaar verder moeten gaan moet jij beslissen, maar ik denk dat je er verstandig aan doet het even op pauze te zetten en jezelf de kans te geven uit te zoeken wat je gaat doen. Misschien niet helemaal de lieve reactie die je had gewild, maar echt meid, als jij jezelf en je kind meer wilt geven dan een leven kn de bijstand en halfbakken mannen, dan zul jij jezelf een schopje onder de bibs moeten geven en aan de slag moeten gaan, zodat je straks een fatsoenlijke baan/inkomen hebt en echt aan een toekomst kunt gaan werken!