Sorry, ik moet het even van me afschrijven…
Ons jongste dochters is net een jaar geworden.
Ze is (net zoals zoveel kinderen op het moment) verkouden. Gisterenmorgen had ze wat verhoging, maar nog onder de 38.
‘s morgens had ze nog heerlijk liggen slapen. ‘s middags na het eten ook nog een poosje…
Toen begon het… Rond een uur of 2 werd ze wakker… Ik haar uit bed gehaald, maar binnen 10 minuten lag ze weer te slapen bij mij… Dat vond ik al wat apart…
Na een half uurtje ofzo werd ze wakker…
Toen heb ik haar in de kinderstoel gezet en aan tafel fruit voor haar schillen, toen ging ik in de (open) keuken even haar fruit malen…
Hoe lang zal dat geduurd hebben? Een minuut??
Ik draai me weer om en ze zit helemaal stijf en met blauwe lippen in de kinderstoel!
Zo stijf dat ik de blad van haar stoel eraf moest halen om haar eruit te kunnen halen!
Ik heb nog nooit een kind geschud, maar nu toch wel zachtjes! Ze reageerde helemaal nergens op! Hard haar naam geroepen en op haar wangetjes getikt. Na een minuut ofzo (voor mijn gevoel een uur) kwam ze weer wat bij, maar was zo slap als een lappenpop. Haar ogen stonden leeg en afwezig, ze reageerde niet op haar naam niks. Daar sta je dan, alleen, met je lieve kleine in je handen meer dood dan levend… (sorry, maar zo voelde het echt…) In paniek mijn man gebeld op zijn werk, die zei dat ik de huisarts moest bellen. (En hij werd door zijn collega’s naar huis gestuurd) De spoedlijn van de huisarts gebeld, die heeft nadat de veel vragen gesteld heeft besloten de ambulance te laten komen. (Van ons naar de huisarts is minimaal 20 minuten rijden)
Die is gekomen, uiteindelijk bleek na onderzoek door de ambuzusters dat het een koortsstuip geweest is.
Langzaamaan kwam ze weer bij en ging weer op ons reageren…
Gisteravond kon ze weer lachen en zat ze weer te spelen…
Ben blij en dankbaar dat het zo mocht aflopen, maar oh oh wat ben ik bang geweest…
Sorry, het is een lang verhaal geworden, maar moest het even van me afschrijven.
Ons jongste dochters is net een jaar geworden.
Ze is (net zoals zoveel kinderen op het moment) verkouden. Gisterenmorgen had ze wat verhoging, maar nog onder de 38.
‘s morgens had ze nog heerlijk liggen slapen. ‘s middags na het eten ook nog een poosje…
Toen begon het… Rond een uur of 2 werd ze wakker… Ik haar uit bed gehaald, maar binnen 10 minuten lag ze weer te slapen bij mij… Dat vond ik al wat apart…
Na een half uurtje ofzo werd ze wakker…
Toen heb ik haar in de kinderstoel gezet en aan tafel fruit voor haar schillen, toen ging ik in de (open) keuken even haar fruit malen…
Hoe lang zal dat geduurd hebben? Een minuut??
Ik draai me weer om en ze zit helemaal stijf en met blauwe lippen in de kinderstoel!
Zo stijf dat ik de blad van haar stoel eraf moest halen om haar eruit te kunnen halen!
Ik heb nog nooit een kind geschud, maar nu toch wel zachtjes! Ze reageerde helemaal nergens op! Hard haar naam geroepen en op haar wangetjes getikt. Na een minuut ofzo (voor mijn gevoel een uur) kwam ze weer wat bij, maar was zo slap als een lappenpop. Haar ogen stonden leeg en afwezig, ze reageerde niet op haar naam niks. Daar sta je dan, alleen, met je lieve kleine in je handen meer dood dan levend… (sorry, maar zo voelde het echt…) In paniek mijn man gebeld op zijn werk, die zei dat ik de huisarts moest bellen. (En hij werd door zijn collega’s naar huis gestuurd) De spoedlijn van de huisarts gebeld, die heeft nadat de veel vragen gesteld heeft besloten de ambulance te laten komen. (Van ons naar de huisarts is minimaal 20 minuten rijden)
Die is gekomen, uiteindelijk bleek na onderzoek door de ambuzusters dat het een koortsstuip geweest is.
Langzaamaan kwam ze weer bij en ging weer op ons reageren…
Gisteravond kon ze weer lachen en zat ze weer te spelen…
Ben blij en dankbaar dat het zo mocht aflopen, maar oh oh wat ben ik bang geweest…
Sorry, het is een lang verhaal geworden, maar moest het even van me afschrijven.