Even van me afschrijven

G

Gebruiker10240315

Hoi allemaal,

Zoals de titel zegt; even van me afschrijven en hopelijk wat tips. Ik zit in een negatieve cirkel met mijn peuter en heb voor mijn gevoel alles geprobeerd maar het lijkt niet te stoppen. Ik weet dat het aan mij is om mijn emoties onder controle te houden maar op bepaalde dagen schreeuwt hij constant, is hij moe (maar wil niet slapen) is niets goed, kan ik niet even snel een boodschap met hem halen en is alles een opgave. Ik probeer mijn geduld te bewaren maar toen hij vandaag op de fiets voor de zoveelste keer keihard in mijn oor begon te schreeuwen verloor ik mijn geduld, ben ik boos gestopt en heb ik mijn stem behoorlijk verheft. Ik heb dit daarna met hem besproken, aangegeven dat ik niet tegen hem wil schreeuwen en dat ik weet dat dat heel vervelend is maar dat ik het zelf ook heel vervelend vind dat hij zo tegen mij schreeuwt. Dan is het even goed maar begint hij zo weer opnieuw. Hij is op deze momenten zelf ook heel erg gefrustreerd en ik weet niet waar het vandaan komt. Hij krijgt thuis heel veel aandacht en we hebben een gewoon ritme waar ik niet vaak vanaf wijk. Ook hoor ik terug van de juf vanuit de opvang dat hij vrij intens is en ontzettend kan schreeuwen (of brutaal is) wanneer hij zijn zin niet krijg. Hij is soms ook fysiek, als hij hierop aangesproken word stopt hij wel direct. Ik zit even met mijn handen in het haar, is dit herkenbaar voor iemand? Zowel het gedrag van peuter, als de negatieve cirkel en het geduld dat op is?
 
Laatst bewerkt:
Je mag best af en toe even uit je slof schieten als je peuter lastig is hoor. Dat doen we allemaal wel eens. Ik merk meestal dat dat soort dagen een voorbode zijn van ziekte. Is het bij jouw echt continu?
 
@Essil dank voor je reactie. Zeker niet continu, op goeie dagen is het compleet het tegenovergestelde (dat had ik er misschien even bij moeten vermelden) kan hij heerlijk spelen, heb ik eigenlijk geen kind aan hem. Dat contrast en waar het op dit soort dagen vandaan komt begrijp ik zelf ook niet. Het gaat vaak om een periode van een paar dagen tot een week. Moe zijn helpt bij hem in ieder geval niet.
 
Gebruiker10240315 zei:
@Essil dank voor je reactie. Zeker niet continu, op goeie dagen is het compleet het tegenovergestelde (dat had ik er misschien even bij moeten vermelden) kan hij heerlijk spelen, heb ik eigenlijk geen kind aan hem. Dat contrast en waar het op dit soort dagen vandaan komt begrijp ik zelf ook niet. Het gaat vaak om een periode van een paar dagen tot een week. Moe zijn helpt bij hem in ieder geval niet.
Klik om te vergroten...
Vooraf gaand aan een groei sprong (mentaal of fysiek maakt niet uit) zijn kinderen vaak even wat chagrijniger, vermoeider en aanhankelijker. Omdat ze hun energie steken in hun groei. En dan kunnen ze op andere fronten even terugvallen.
 
Ik heb gemerkt dat boos worden vaak averechts werkt, daarom blijf ik altijd rustig maar consequent. Mijn zoontje weet daardoor precies waar hij aan toe is. Helaas is mijn exman minder consequent. Die heeft geen zin in gedoe, dus geeft mijn zoontje vaak zijn zin. Als ik hem dan bijv naar zijn kamer had gestuurd voor straf, zei mijn exman gerust dat de straf overdreven was.

Ik kan me nog een keer herinneren dat er buren bij ons aten. Beide buren hebben een verstandelijke beperking, maar de buurman heeft ook kinderen met special needs.
Mijn zoontje kreeg ineens een hele boze bui vanwege het eten. Iedereen bleef zitten en klagen dat het een verwend rotkind was. Ik ben toen naar mijn zoontje gelopen en ben rustig in gesprek gegaan. Helaas bemoeiden de buren zich er weer mee, dus ben ik samen met hem naar boven gegaan. We zijn rustig op bed gaan zitten en hebben zitten praten over het hoe en waarom.

Toen we later weer beneden kwamen snapte niemand dat hij weer rustig was geworden. Ze vonden het knap van me, het was hun niet gelukt zeiden ze. Wel kreeg ik als commentaar van de buurman dat ik hem in het vervolg onder een koude douche moest zetten.

Moraal van het verhaal; je kan niet zeggen dat iets slecht gedrag is als je er zelf net zo goed aan mee doet. Je bent een voorbeeld voor je kind en je wilt hem/haar leren hoe het wel moet. Al schreeuwend roepen dat schreeuwen slecht is, heeft in mijn beleving weinig nut. Praten en opties geven hoe het wel kan, werkt stukken beter. Daar worden kinderen zelfstandig van in mijn beleving.

Afspraak is afspraak en doen wat je zegt en zeggen wat je gaat doen is in mijn beleving de key. Maar dan moet je wel een partner hebben die achter je staat natuurlijk. (Ik ben zelfs een keer bij de mc Donalds omgedraaid naar huis, mijn zoontje schreeuwde dat hij geen mc donalds wilde, nou ja, dan niet, even goede vrienden - zo'n soort actie heeft hij daarna nog maar 1x uitgehaald )
 
Advies wat ik nav jou schrijven kreeg:
Probeer je kind gezien te laten voelen door te benoemen wat je ziet. Benoem bijvoorbeeld: 'wat vervelend he?' of 'Wat stom he, dat rot brood'. Probeer daarna met niet teveel woorden te bespreken wat je gaat doen, maar dat hij daarna wel een optie heeft. bijvoorbeeld: 'gaan we nu eerst dat stomme brood halen, maar kunnen we daarna even op dat bankje zitten'. Het kan zijn dat je kind blijft huilen of boos blijft, probeer hem door het te benoemen, duidelijk te maken dat je ziet wat het met hem doet.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan