even voorstellen en ervaringen uitwisselen

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo,

Ik ben Marjolein ik ben 38 jaar en net moeder van een tweeling van 5 weken oud.
Het zijn twee jongens Vic en Luuk. Ze zijn 22 juni geboren na bijna een 39 weekse  zwangerschap, die echt zonder enig probleem is verlopen.Vic woog 2785 en Luuk woog 2485. Luuk heeft nog een nachtje in de couveuse gelegen, maar mocht toen gelukkig weer bij Vic en mij terug op de kamer.
De mannetjes doen het erg goed, ze zijn nu beide al boven de 4000gram.

Ik wil gelijk eigenlijk ook wel meteen mijn verhaal kwijt over mijn bevalling, of eigenlijk de tijd daarna. Misschien zijn er andere die ook zo iets meegemaakt hebben.

Vic en Luuk werden geboren met een keizersnee, het was in eerste instantie niet de bedoeling, maar omdat Luuk zijn hartslag omlaag ging en ik nog maar lichte weeen had, besloten ze om een keizersnee te doen. Dit ging allemaal goed, al moet ik wel zeggen dat ik het een vreemde ervaring vond, het heeft dan ook wel even geduurd voordat ik echt besefte dat Vic en Luuk mijn zoontjes waren, omdat je de bevalling niet zelf hebt afgemaakt.
De dag na de bevalling kreeg ik het hellp-syndroom. Op dat moment besefde ik zelf niet wat er aan de hand was. Ik werd echt van het ene moment op het andere moment heel erg ziek. Enorm misselijk, overgeven, hele erge hoofdpijn en heel veel te hoge bloeddruk. Ik was blij dat ik nog in het ziekenhuis lag omdat ze nu meteen konden ingrijpen en dat ik meteen aan de juiste medicatie gelegd werd.
De volgende dag hoorde ik eigenlijk wat ik had en dat het heel ernstig was. Gelukkig is het goed afgelopen en was ik natuurlijk ook heel blij dat Vic en Luuk al geboren waren, zij hebben er niets van meegekregen.
Ik was nog aan het bijkomen van de keizersnee en hellp-syndroom tot ik steken in mijn zij kreeg.Gelukkig lag ik nog steeds in het ziekenhuis en ik werd weer helemaal onderzocht. Bleek de volgende dag dat ik een longembolie had. Nou ik schrok natuurlijk weer, en kon het ook niet geloven. Ik mocht toch een week na de bevalling naar huis met een hele tas vol medicijnen. Ik voelde me nog we zwak, maar wilde graag naar huis. Ik was nog geen week thuis en ik begon zo heftig de vloeien dat ik flauw viel onder de douche en met ambulance naar het ziekenhuis gebracht ben.
Ik voelde me heel zwak, ik kreeg 4 zakken nieuw bloed, wat dus aangaf hoeveel ik verloren was. In ziekenhuis bleek dat er nog een stukje placenta of stolsel in mijn baarmoeder achtergebleven was. Hup weer onder narcose en stukjes zijn verwijderd.
Vervolgens moest ik nog 5 dagen in het ziekenhuis blijven.

Mijn kraamtijd was dus absoluut geen roze wolk. Het is zo frusterend als je in het ziekenhuis ligt en je kan niet eens je eigen kinderen uit het wiegje halen, niet verschonen, niet troosten, en na week weer precies hetzelfde.
We zijn nu 5 weken verder en voel me nu een beetje opknappen.

Je verwacht zo iets nooit natuurlijk, maar mijn zwangerschap is zo goed gegaan, ik had totaal geen klachten, nooit een te hoge bloeddruk, ik had geen last van al die zwangerschapskwaaltjes.

We gaan nu weer de goede kant op en gelukkig doen Vic en Luuk het erg goed.
Ik heb nog heel wat tijd nodig om goed te herstellen, maar als ik mijn mannetjes zie dan ben ik enorm gelukkig.

Ik ben benieuwd of iemand ook zoiets meegemaakt hebt.

Groetjes van Marjolein

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi

Ik heb net je berichtje gelezen en dacht wauw dat is een boel wat je allemaal meegemaakt   in zo,n korte tijd en dan na zo,n tussen haakjes fijne zwangerschap, maar gelukkig heb je je twee kleintjes gezond en wel in jullie armen mogen sluiten.

Ik was ook zwanger van een tweeling een twee eigen tweeling, toen ik ruim vier maanden zwanger was kregg ik echter te horen dat er een van de twee overleden was, dat vond ik heel erg ondanks dat mensen nu zeggen van gelukkig leeft er nog een, of het was toch maar zo klein alsof dit kindje niet de intentie had om ook zes maanden of negen maanden te worden maar het heeft niet zo mogen zijn, en ondanks soms hele domme opmerkingen van mensen is dit mijn vierde kindje die al helemaal af en compleet was heb een mooie echo foto van hun twee samen en een aparte foto gehad als herinering ook voor mijn dochter om haar te laten zien als ze groter is  dat ze er een van een tweeling was  gelukkig is met mijn dochter die geboren is op 15.05 wel alles goedgegaan, heb wel wat peentjes gezweet met elk pijntje of krampje dacht ik ohjee want het kon natuurlijk ook een miskraam worden maar dit is niet gebeurt het is een vanishing twinsyndrome geworden, maar goed mijn bevalling was kort en krachtig ben ingeleid omdat ik ook eclamspie had dit x heb ik in mijn vorige zwangerschappen ook gehad en ben tevens toen ook ingeleid, en mij is verteld toen ze zagen dat ik zwanger van 2ling was dat ik hier nog een grotere kans had op eclamspie eventueel het hellp syndrome omdat ik al een voorgeschiedenis had van de lichter vorm hiervan en toen bleek dat er een overleden was zei de gyneocoloog letterlijk emotioneel is dit heel moeilijk voor u en uw gezin ( we hadden het net aan hun broer en zus verteld dat er niet een maar twee kindjes zouden komen) maar verstandelijk en vnuit mijn oogpunt is dit misschien maar het beste wat u kunt overkomen voor uw eigen gezondheid  nou dat is een klap in je gezicht,  de natuur heeft het voor u opgelost en daarna word er gewoon heel zakelijk overgedaan ben daarna ook niet meer bij deze gyno geweest kon het niet zetten die opmerking en ben toen gewoon in het zelfde ziekenhuis onder eigen verzoek bij de verloskundige op een andere afdeling op controle gegaan en dit is verder tot week 35 goed gegaan en toen steeg de bloedruk al slikte ik alfablokers en eiwit en etc etc en moest ik uiteindelijk weer ingeleid worden heb na de bevalling gelijk gevraagd of er nog wat van het andere kindje te zien was maar behalve de vliezen niets... zo dit was mijn verhaal beetje somber maar gelukkig toch nog een gezond meisje dat letterlijk om op te vreten is sorry voor de uitdrukking maar kan het niet anders zeggen...

groetjes Bianca

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi

Ik heb net je berichtje gelezen en dacht wauw dat is een boel wat je allemaal meegemaakt   in zo,n korte tijd en dan na zo,n tussen haakjes fijne zwangerschap, maar gelukkig heb je je twee kleintjes gezond en wel in jullie armen mogen sluiten.

Ik was ook zwanger van een tweeling een twee eigen tweeling, toen ik ruim vier maanden zwanger was kregg ik echter te horen dat er een van de twee overleden was, dat vond ik heel erg ondanks dat mensen nu zeggen van gelukkig leeft er nog een, of het was toch maar zo klein alsof dit kindje niet de intentie had om ook zes maanden of negen maanden te worden maar het heeft niet zo mogen zijn, en ondanks soms hele domme opmerkingen van mensen is dit mijn vierde kindje die al helemaal af en compleet was heb een mooie echo foto van hun twee samen en een aparte foto gehad als herinering ook voor mijn dochter om haar te laten zien als ze groter is  dat ze er een van een tweeling was  gelukkig is met mijn dochter die geboren is op 15.05 wel alles goedgegaan, heb wel wat peentjes gezweet met elk pijntje of krampje dacht ik ohjee want het kon natuurlijk ook een miskraam worden maar dit is niet gebeurt het is een vanishing twinsyndrome geworden, maar goed mijn bevalling was kort en krachtig ben ingeleid omdat ik ook eclamspie had dit x heb ik in mijn vorige zwangerschappen ook gehad en ben tevens toen ook ingeleid, en mij is verteld toen ze zagen dat ik zwanger van 2ling was dat ik hier nog een grotere kans had op eclamspie eventueel het hellp syndrome omdat ik al een voorgeschiedenis had van de lichter vorm hiervan en toen bleek dat er een overleden was zei de gyneocoloog letterlijk emotioneel is dit heel moeilijk voor u en uw gezin ( we hadden het net aan hun broer en zus verteld dat er niet een maar twee kindjes zouden komen) maar verstandelijk en vnuit mijn oogpunt is dit misschien maar het beste wat u kunt overkomen voor uw eigen gezondheid  nou dat is een klap in je gezicht,  de natuur heeft het voor u opgelost en daarna word er gewoon heel zakelijk overgedaan ben daarna ook niet meer bij deze gyno geweest kon het niet zetten die opmerking en ben toen gewoon in het zelfde ziekenhuis onder eigen verzoek bij de verloskundige op een andere afdeling op controle gegaan en dit is verder tot week 35 goed gegaan en toen steeg de bloedruk al slikte ik alfablokers en eiwit en etc etc en moest ik uiteindelijk weer ingeleid worden heb na de bevalling gelijk gevraagd of er nog wat van het andere kindje te zien was maar behalve de vliezen niets... zo dit was mijn verhaal beetje somber maar gelukkig toch nog een gezond meisje dat letterlijk om op te vreten is sorry voor de uitdrukking maar kan het niet anders zeggen...

groetjes Bianca