Hallo meiden!
Allereerst natuurlijk van harte gefeliciteerd met jullie zwangerschap!
Ik ben Claudia, 32 jaar en nu 5 weken en 5 dagen zwanger van m'n 3de kindje.
Ik heb een dochter Danique van bijna 5 (29 September), zij is uit een vorige relatie.
Met mijn vriend hebben we samen een prachtige zoon Milan van bijna 2 (22 Oktober).
Mijn vriend heeft ook nog een dochter Amy van bijna 9 (2 Oktober).
Om de week in het weekend is het dus een drukke en gezellige boel huer!
Ik wilde dolgraag nog een kindje omdat mijn eerste 2 zwangerschappen totaal niet gepland waren, maar zeker wel welkom hoor en omdat het me zo leuk lijkt om Milan met zijn broertje of zusje te kunnen vergelijken!
En uiteraard natuurlijk omdat het een verrijking is van je leven!
Toen ik van Danique in verwachting was ben ik heel erg misselijk geweest, bijna m'n hele zwangerschap lang.... een wasmiddel wat ik niet meer kon ruiken of zien was al aanleiding om te spugen.
Ik werd met 38 weken ingeleid omdat ik diabetes heb, dit lukte helaas niet en omdat het slecht ging met beide hebben ze een keizersnede uitgevoerd, ze was helemaal gezond en ruim 4,5 kilo!
Toen ik van Milan in verwachting was heb ik best een hoop stress en ellende meegemaakt waardoor ik met 30 weken al in het ziekenhuis kwam te liggen met eiwitten in m'n urine en bloedsuikers die zo erg schommelde.
Dit was niet echt wat we voor ogen hadden, maar ja alles voor je kindje hé!
Met 33 weken en een paar dagen hebben ze een vruchtwaterpunctie gedaan om te kijken of z'n longetjes al rijp genoeg waren om hem te gaan halen.
Dat was best wel even spannend, toch zo'n grote naald wat zo je buik in verdwijnt!
Z'n longetjes waren gelukkig rijp genoeg en met 34 weken besloten ze hem te gaan halen.
Milan is kerngezond op de wereld gekomen, woog ook ruim 4,5 kilo en na een week mochten we eindelijk naar huis!
In totaal heb ik dus 5 weken in het ziekenhuis gelegen en met 22 weken zwangerschap ook nog een 5 dagen omdat ik een blaasontsteking had, maar de medicijnen sloegen niet aan omdat ik de medicijnen niet binnen hield.
Ik had toen 41 graden koorts en moest met spoed naar het ziekenhuis, het was inmiddels een nierbekkenontsteking geworden.
Al met al heb ik 2 gezonde en prachtige kinderen en het was wel een overweging of dat ik dit allemaal weer wilde "ondergaan" ..
Maar ik heb goede hoop en ga er dan ook vanuit dat ik nu lekker kan gaan genieten van m'n zwangerschap!
Tot nu toe alleen wat bandenpijn af en toe en wat emotioneel, maar verder (even afkloppen) helemaal niks!
Dit was mijn verhaal....
Groetjes,
Claudia
Allereerst natuurlijk van harte gefeliciteerd met jullie zwangerschap!
Ik ben Claudia, 32 jaar en nu 5 weken en 5 dagen zwanger van m'n 3de kindje.
Ik heb een dochter Danique van bijna 5 (29 September), zij is uit een vorige relatie.
Met mijn vriend hebben we samen een prachtige zoon Milan van bijna 2 (22 Oktober).
Mijn vriend heeft ook nog een dochter Amy van bijna 9 (2 Oktober).
Om de week in het weekend is het dus een drukke en gezellige boel huer!
Ik wilde dolgraag nog een kindje omdat mijn eerste 2 zwangerschappen totaal niet gepland waren, maar zeker wel welkom hoor en omdat het me zo leuk lijkt om Milan met zijn broertje of zusje te kunnen vergelijken!
En uiteraard natuurlijk omdat het een verrijking is van je leven!
Toen ik van Danique in verwachting was ben ik heel erg misselijk geweest, bijna m'n hele zwangerschap lang.... een wasmiddel wat ik niet meer kon ruiken of zien was al aanleiding om te spugen.
Ik werd met 38 weken ingeleid omdat ik diabetes heb, dit lukte helaas niet en omdat het slecht ging met beide hebben ze een keizersnede uitgevoerd, ze was helemaal gezond en ruim 4,5 kilo!
Toen ik van Milan in verwachting was heb ik best een hoop stress en ellende meegemaakt waardoor ik met 30 weken al in het ziekenhuis kwam te liggen met eiwitten in m'n urine en bloedsuikers die zo erg schommelde.
Dit was niet echt wat we voor ogen hadden, maar ja alles voor je kindje hé!
Met 33 weken en een paar dagen hebben ze een vruchtwaterpunctie gedaan om te kijken of z'n longetjes al rijp genoeg waren om hem te gaan halen.
Dat was best wel even spannend, toch zo'n grote naald wat zo je buik in verdwijnt!
Z'n longetjes waren gelukkig rijp genoeg en met 34 weken besloten ze hem te gaan halen.
Milan is kerngezond op de wereld gekomen, woog ook ruim 4,5 kilo en na een week mochten we eindelijk naar huis!
In totaal heb ik dus 5 weken in het ziekenhuis gelegen en met 22 weken zwangerschap ook nog een 5 dagen omdat ik een blaasontsteking had, maar de medicijnen sloegen niet aan omdat ik de medicijnen niet binnen hield.
Ik had toen 41 graden koorts en moest met spoed naar het ziekenhuis, het was inmiddels een nierbekkenontsteking geworden.
Al met al heb ik 2 gezonde en prachtige kinderen en het was wel een overweging of dat ik dit allemaal weer wilde "ondergaan" ..
Maar ik heb goede hoop en ga er dan ook vanuit dat ik nu lekker kan gaan genieten van m'n zwangerschap!
Tot nu toe alleen wat bandenpijn af en toe en wat emotioneel, maar verder (even afkloppen) helemaal niks!
Dit was mijn verhaal....
Groetjes,
Claudia
