even voorstellen

A

ANONYMOUS_USERNAME

hallo allemaal,

Ik ben nog nooit op dit forum geweest, dus zal ik mij even voorstellen.
Wij zijn in maart 2003 gestopt met de pil, maar ik werd maar niet ongesteld. In september zijn we begonnen met dokteren en bleek dat ik pcos heb. In januari zijn we begonnen met clomid. Eerst 1 pil, maar dat sloeg niet aan nu zit ik ondertussen op twee pillen. Dat werkt wel, ik krijg een eisprong. Ondertussen is dit dus al de vijfde maand en ik heb vandaag hevige krampen, dus het zal wel weer niet gelukt zijn. Als ik volgende maand ook niet in verwachting ben gaan ze weer door met onderzoeken om te kijken of er niet iets anders nog meespeelt. In ieder geval vandaag had ik een complete rotdag, dus kom ik hier naartoe om het even van mij af te zetten. Een vriendin van mij die totaal nog niet met kinderen bezig was vertelde mij dat ze gestopt is met de pil. Alleen hoe leuk ik dat ook voor haar vind, op de ene of andere manier ben ik bang dat wanneer het bij haar wel snel lukt ik dat ontzettend rot ga vinden. Heel egoistisch van mij, maar ik voelde me echt raar. Vooral omdat wij al maanden er mee rondlopen en zij door ons eigenlijk een beetje op het idee is gebracht om te beginnen. Ze is nog niet eens zwanger, maar ik ben zo bang dat zij wel "normaal" is en snel in verwachting is en dan komt het feit dat ik niet "normaal" ben steeds meer op de voorgrond. Ik dacht dat ik er redelijk mee om kon gaan dat dit ons nu allemaal overkomt, maar naarmate de maanden verstrijken krijg ik het er steeds moeilijker mee. En de wereld om ons heen kan daar natuurlijk niet allemaal rekening mee houden, maar soms is het wel verdomde moeilijk om je emoties in de hand te houden. Natuurlijk zullen hier ook mensen zijn die zoiets hebben van mens houd je mond, want zolang ben je nog niet bezig, want 5 pogingen is in vergelijking bij de meeste nog helemaal niets, maar ik hoop toch dat er snel een positief einde komt aan al deze onzekerheid. En ook voor jullie allemaal op dit forum.
 
Hoi Geertje,
Welkom om dit forum, je kunt hier heel veel steun krijgen hoor. Dus je bent aan het juiste adres.
Helemaal zo gek niet hoor dat je het steeds moeilijker gaat kijgen. Ik ben in februari gestopt met de pil, en krijg nu ook naamate de maanden voorbij gaan steeds vaker dipjes. Er hoeft maar iets te gebeuren en ik wordt heel emotioneel. Ik vind dat ook heel raar, want heb van mezelf altijd gedacht dat ik de hele wereld aan zou kunnen. Kop op meid je zult wel meer dipjes krijgen. Maar laat die niet toeslaan!
'Je moet maar denken dat voor ons ook ooit de dag aanbreekt, het duurt alleen wat langer en we moeten er wat meer voor doen. Geef de moed niet op.
En hier zul je veel steun ondervinden. Hier ben je namelijk met meiden die allemaal hetzelfde mee maken, dus voel je je begrepen en niet de enige. Soms heb ik het gevoel dat ik alleen op de wereld ben en alleen met deze emoties en gevoellens worstel maar als ik dan op het forum kom, weet ik dat ik niet de enige ben.
Kop op, er komen echt voor ons ook goede tijden.
Veel liefs Angela
 
hoi, hier een late lis nog even voor t slapen gaan... ik heb hetzelfde meegemaakt met vriendinnen die later dan ik begonnen met zwanger worden en nu al lekker achter de wandelwagen lopen...eentje had t zelfs niet eens gepland. t is heel pijnlijk dat klopt. wat bij mij hielp was om er open over te zijn dat dat t geval was en mede daardoor kan ik nu en blij voor ze zijn en goed met ze er over praten. maar t blijft pijnlijk. maak je er niet te veel zorgen over. als t gebeurt kan je het echt aan. vertrouw daar op. probeer niet te veel te kijken naar wat anderen wel hebben. ik doe t ook hoor, maar ik moet ook proberen het niet te veel te doen. is erg ongezond...maar toch, elke keer als ik hoor van iemand die zwanger is heb ik zo'n door de grond zak gevoel...t is denk ik heel normaal. hopelijk komen we er allemaal sterker uit. heel veel sterkte en tot schrijfs, lis
 
Beste Geertje

Welkom op dit forum,ik zelf ben hier ook nog niet zo lang,zat eerst op het forum van :zwanger worden,tot daar eentje tegen me zei hee joh je moet eens naar dat forum komen:als zwanger worden langer duurt,dat heb ik toen maar gedaan.En inderdaad je krijgt hier veel meer steun van elkaar,op die andere site ook wel maar hier krijg je altijd antwoord en op die andere niet.(ik wil die andere site niet af kraken hoor).Maar natuurlijk is het niet dom dat je vind dat het bij jou te lang duurt,en dat je je kloten voelt omdat een ander direkt zwanger is dat is normaal hoor.Maar ik moet zegge dat ik er niet meer zo'n last van heb,omdat het bij ons al zo lang duurt dacht ik weleens hier komt helemaal geen baby.(heb net mijn verhaal op de site gezet,als je zin hebt moet je het maar even lezen,onder antwoord van Truida).
Maar meid ik hoop dat het bij jullie gauw raak is.En in de tussen tijd kun je lekker kletsen met ons.En trek je niet teveel aan van de buitenwereld hoe moeilijk dat ook is.
Veel liefs van Truida
 
Hallo geertje,

Tsjee wat vervelend voor je....misschien is het een troost voor je als ik vertel dat ik ook PCOS heb en toch spontaan zwanger ben geraakt.
Heb dus een jaar in het ziekenhuis gelopen en inderdaad, de wereld clomid geslikt, pregnyl injecties gehad. En uiteraad ook 3 a 4 keer per week voor een echo. Om dan maar eens te kijken of er inderdaad een eiblaasje zou groeien, en als hij groeide of het een "goede eisprong"zou krijgen. ppfff.....ik ken het hele verhaal.

Nog een troost, met PCOS kan je spontaan zwanger worden. maar daar heb je nu weinig aan. ik snap het.

Wat de omgevenig moet je niets van aantrekken want 90% neemt niet eens de moeite om je verhaal aan te horen dat je syndroom heb en dat er wel degelijk wat met je is. En zelfs als je spontaan zwanger wordt, krijg je nog reacties van...zie je wel dat er niks aan de hand is!! Echt vreselijk! mensen kunnen zo gevoelloos zijn.
Kom op meid....het gaat jullie lukken hoor. ik weet het zeker.
en geloof me....als het eenmaal zover is, dan is het allemaal waard geweest.

Maar ja ik snap je angst en onzekerheid ook heel goed. Niemand kan je helpen....de enige die alles moet doen...zijn jij en je partner. En dat maakt je klein en machteloos.

Ik hoop dat mijn verhaal niet negatief leest hoor, want het was bedoeld om je moed in te spreken.

Houdt moed en veel succes.

liefs karin
 
Hoi,

Bedankt allemaal voor jullie lieve reacties, ik merk het al meteen hier ben ik op een plek waar ik mij kan uiten en steun kan ontvangen. Heel fijn gevoel is dat om begrepen te worden. bedankt!

Groetjes Geertje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan