even voorstellen

A

ANONYMOUS_USERNAME

Dag lieve allemaal,

Ik had al een paar maal op dit forum gegeken en klets soms ook op het forum verdriet en verlies. Ik zal mij even in het kort voorstellen:
ik ben Judith en op 7 juli van dit jaar ben ik bevallen van een meisje, Anne bij 19 weken zwangerschap. Zij had een afwijking die niet verenigbaar was met het leven en daarom hebben wij de moeilijke beslissing genomen om de zwangerschap af te breken. Daar hebben wij ontzettend veel verdriet van gehad en nog steeds. Maar wij wilden wel erg graag weer zwanger worden en na 2 keer weer ongesteld te zijn geweest, heb ik vorige week donderdag een test gedaan en die was positief. Dolgelukkig zijn wij dat wij weer zo snel zwanger zijn geworden maar wij hebben wel erg gemengde gevoelens.
Ik heb nog nooit een miskraam gehad maar ik dacht dat ik met mijn verhaal ook wel op dit forum zou kunnen.
Momenteel ben ik 7 weken en een paar dagen zwanger dus nog erg pril. Het ene moment ben ik erg blij, het andere moment erg bang en onzeker.
Ik voel mij  op dit moment nog niet echt zwanger, ben wel af en toe een beetje misselijk. Heb al vanaf het moment dat ik eigenlijk ongesteld had moeten worden, buikpijn onder in de buik. Niet echt hevige pijn, meer zeurderig. Maar dit alles maakt mij erg onzeker, ik moet er telkens aan denken of het allemaal wel goed gaat.
Ik vind het fijn dat ik mijn gevoelens op dit forum kan delen.
Met 10 weken heb ik een eerste afspraak bij de gynaecoloog, erg spannend. Ik hou jullie uiteraard op de hoogte.

Liefs Judith
 
Hoi Judith,

Jeetje, wat een nare ervaring. Wat een vreselijk moeilijke  tijd moet jij achter de rug hebben! Wel fijn dat je weer zo snel zwanger bent. Geef ook ruimte aan je verdriet om het kindje wat je verloren hebt hoor, blijdschap en verdriet mogen naast elkaar bestaan.

Ik kan me voorstellen dat je  heel onzeker bent, nog onzekerder door wat je overkomen is,  over wat je allemaal voelt en of het iets slechts betekent. Dat zeurderige ongesteldheidsgevoel  is een van de symptomen die ook bij zwangerschap hoort, dus waarschijnlijk ben je gewoon 'normaal'.

Die onzekerheid is een lastige om mee om te gaan, net zoals wanneer je zwanger probeert te worden. Maar eenmaal zwanger is onzekerheid een onderdeel van het pakket, maar  een echo is toch een  prettige geruststelling. Schijnveiligheid weliswaar, maar daar weet jij al veel te veel van.  Maar wat duurt het nog vreselijk lang hè, voordat je voor  de echo mag. Misschien fijn  om  ook eens te kijken op het  juni 2006 -forum (volgens mijn rekensom  verschil je  zo'n 4 weken  met mij,  dus zou je in juni uitgerekend zijn) daar kom je een hoop dames tegen die net zo ver zijn als jij.

Sterkte met de onzekerheid en ik hoop voor je dat het deze keer allemaal 'gewoon' goed mag gaan.  

Groetjes, Em
 
Hoi Judith,

eerst nog gecondoleerd met Anne, wat moeilijk meis dat jullie haar niet in je leven kunnen hebben. Ik hoop dat je het een plekje kunt geven.
Wel heel fijn dat er al zo snel een broertje of zusje aan gaat komen. Ik heb zelf ervaren hoe moeilijk het is om te vertrouwen dat het met een 2e zwangerschap wel goed gaat, maar probeer het wel, voor je het weet is de rest van die 9 maanden voorbij! Ws krijg je nu meer controles bij de gyneacoloog, je zult zien, elke keer dat je je minimensje ziet of hoort en later ook voelt komt er weer een beetje vertrouwen bij.
Probeer ervan te genieten!
Liefs
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan