Hoi lieve meiden
Wil me even voorstellen.Ben marjan 24 jaar en mama van Sem 1 jaar.
Ik was in blijde verwachting van spruit nummer 2 maar verloor afgelopen maandag bloed. Spoedecho gehad en daar op was te zien dat ons kindje was overleden met 7 weken (was 9 weken zwanger) Achteraf was ik ook al er bang dat het fout zou zijn, waarschijnlijk toch een voorgevoel gehad, maar dat wuif je weg op dat moment.
Donderdag werd het bloedverlies heftiger en na een half uur flinke krampen gehad te hebben kwam eerst de placenta en daarna het vruchtje eruit, was echt al een klein mensje, zo mooi!!.Ben blij dat het via de natuurlijk manier is gegaan. We hebben ons kindje begraven in de tuin en er foto's van gemaakt
Nu 2 dagen later gaat het met mijn steeds beter en ben ik niet zo heel verdrietig meer. Onze kleine Sem geeft me veel kracht om het oude leven weer op te pakken.
Vloei nog wel, niet veel meer maar heb nog wel last van me rug en bovenbenen (soort spierpijn)
Denk nu al aan het opnieuw zwanger worden.We willen er weer voor gaan zodra het bloedverlies gestopt is en ik volledig hersteld ben.
Wat fijn dat dit forum bestaat, in je omgeving is er vaak zoveel onbegrip.Mensen die het nooit hebben meegemaakt, zeggen maar wat en dat doet je pijn.
Lieve meiden, het is een erg lang verhaal geworden. Hoop hier gezellig met jullie te kletsen en hoop dat wij allen weer een gezonde probleemloze zwangerschap tegemoet mogen gaan!!
liefs marjan
Wil me even voorstellen.Ben marjan 24 jaar en mama van Sem 1 jaar.
Ik was in blijde verwachting van spruit nummer 2 maar verloor afgelopen maandag bloed. Spoedecho gehad en daar op was te zien dat ons kindje was overleden met 7 weken (was 9 weken zwanger) Achteraf was ik ook al er bang dat het fout zou zijn, waarschijnlijk toch een voorgevoel gehad, maar dat wuif je weg op dat moment.
Donderdag werd het bloedverlies heftiger en na een half uur flinke krampen gehad te hebben kwam eerst de placenta en daarna het vruchtje eruit, was echt al een klein mensje, zo mooi!!.Ben blij dat het via de natuurlijk manier is gegaan. We hebben ons kindje begraven in de tuin en er foto's van gemaakt
Nu 2 dagen later gaat het met mijn steeds beter en ben ik niet zo heel verdrietig meer. Onze kleine Sem geeft me veel kracht om het oude leven weer op te pakken.
Vloei nog wel, niet veel meer maar heb nog wel last van me rug en bovenbenen (soort spierpijn)
Denk nu al aan het opnieuw zwanger worden.We willen er weer voor gaan zodra het bloedverlies gestopt is en ik volledig hersteld ben.
Wat fijn dat dit forum bestaat, in je omgeving is er vaak zoveel onbegrip.Mensen die het nooit hebben meegemaakt, zeggen maar wat en dat doet je pijn.
Lieve meiden, het is een erg lang verhaal geworden. Hoop hier gezellig met jullie te kletsen en hoop dat wij allen weer een gezonde probleemloze zwangerschap tegemoet mogen gaan!!
liefs marjan