Naar de buitenwereld toe ben ik niet zo'n klager, zeg eigenlijk altijd wel dat ik qua zwangerschap niet zoveel mag klagen omdat ik niet zoveel klachten heb. Maar wat zijn veel en weinig klachten?
Er zijn zoveel aanstaande mama's die niet eens meer kunnen werken vanwege de klachten, vooral zijn het dan de bekken die de grootste veroorzaker is. En juist daar heb ik eigenlijk niet last van. Ook het brandend maagzuur is goed in de hand te houden.
Nu ben ik bijna 33 weken zwanger en loop vanaf week 30 met gekneusde ribben rond. De kleine is al sinds week 17 een druktemaker en heeft in week 30 dus mijn ribben gevonden. De rechterkant is dus behoorlijk gevoelig. Sinds vorige week heb ik er rugklachten bij gekregen (bovenrug) en sinds vannacht heeft de kleine ook de linkerkant en achterkant ontdekt (de ribben). Nu loop ik dus rond met een rug als een plank, zowel links, rechts als achter zijn de ribben gekneusd...
Omdat de kleine 20 uur per dag actief is, en dan bedoel ik ook behoorlijk actief, slaap ik dus ook niet goed. Vannacht 2 uurtjes geslapen, van 12 tot 2... om vervolgens bijna huilend in bed te liggen van de pijn. Op mijn buik slapen is uitgesloten, op mijn rug wordt de kleine nog actiever (en het wordt ook niet aangeprezen) en op zowel mijn linker als rechterzij krijgen mijn ribben het zwaar te verduren. Doe dus ook niets anders dan puffen en draaien in bed (wat weer niet bevordelijk is voor de nachtrust van mijn man).
Dus hier zit een helemaal kapotte zwangere, die geen idee heeft hoe de komende 7 weken door te moeten komen. Met gemiddeld 3-4 uurtjes slaap (sinds week 20) en nu die gekneusde ribben erbij wordt het nu zo langzamerhand toch wel zwaar. Toch heb ik af en toe het gevoel dat ik niet mag klagen, ben tot nu toe 10 kilo aangekomen, heb een prachtbuikje, geen striae, voor zover bekend is de kleine gezond, heb een lieve man thuis zitten die zoveel mogelijk mij probeert te steunen, ik kan mijn werk nog steeds doen...
en toch moest ik eventjes klagen...
Nu ik dit schrijf, weet ik ook waarom ik hier op het forum wel mijn geklaag kwijt kan en in de buitenwereld niet. Als ik een opmerking maak dat ik moe ben, krijg ik meteen een reactie dat het wel normaal is dat ik moe ben. Snap ook wel dat het normaal is dat je als zwangere vermoeid bent, maar nu na 13 weken gemiddeld 3-4 uur slaap ben ik in mijn ogen niet vermoeid, maar eerder oververmoeid!! Maar de buitenwereld wil dat op 1 of andere manier niet zien... Herkennen jullie dat ook? En zeggen jullie dan ook naar de buitenwereld toe dat het beter gaat dan dat het werkelijk gaat?
Er zijn zoveel aanstaande mama's die niet eens meer kunnen werken vanwege de klachten, vooral zijn het dan de bekken die de grootste veroorzaker is. En juist daar heb ik eigenlijk niet last van. Ook het brandend maagzuur is goed in de hand te houden.
Nu ben ik bijna 33 weken zwanger en loop vanaf week 30 met gekneusde ribben rond. De kleine is al sinds week 17 een druktemaker en heeft in week 30 dus mijn ribben gevonden. De rechterkant is dus behoorlijk gevoelig. Sinds vorige week heb ik er rugklachten bij gekregen (bovenrug) en sinds vannacht heeft de kleine ook de linkerkant en achterkant ontdekt (de ribben). Nu loop ik dus rond met een rug als een plank, zowel links, rechts als achter zijn de ribben gekneusd...
Omdat de kleine 20 uur per dag actief is, en dan bedoel ik ook behoorlijk actief, slaap ik dus ook niet goed. Vannacht 2 uurtjes geslapen, van 12 tot 2... om vervolgens bijna huilend in bed te liggen van de pijn. Op mijn buik slapen is uitgesloten, op mijn rug wordt de kleine nog actiever (en het wordt ook niet aangeprezen) en op zowel mijn linker als rechterzij krijgen mijn ribben het zwaar te verduren. Doe dus ook niets anders dan puffen en draaien in bed (wat weer niet bevordelijk is voor de nachtrust van mijn man).
Dus hier zit een helemaal kapotte zwangere, die geen idee heeft hoe de komende 7 weken door te moeten komen. Met gemiddeld 3-4 uurtjes slaap (sinds week 20) en nu die gekneusde ribben erbij wordt het nu zo langzamerhand toch wel zwaar. Toch heb ik af en toe het gevoel dat ik niet mag klagen, ben tot nu toe 10 kilo aangekomen, heb een prachtbuikje, geen striae, voor zover bekend is de kleine gezond, heb een lieve man thuis zitten die zoveel mogelijk mij probeert te steunen, ik kan mijn werk nog steeds doen...
en toch moest ik eventjes klagen...
Nu ik dit schrijf, weet ik ook waarom ik hier op het forum wel mijn geklaag kwijt kan en in de buitenwereld niet. Als ik een opmerking maak dat ik moe ben, krijg ik meteen een reactie dat het wel normaal is dat ik moe ben. Snap ook wel dat het normaal is dat je als zwangere vermoeid bent, maar nu na 13 weken gemiddeld 3-4 uur slaap ben ik in mijn ogen niet vermoeid, maar eerder oververmoeid!! Maar de buitenwereld wil dat op 1 of andere manier niet zien... Herkennen jullie dat ook? En zeggen jullie dan ook naar de buitenwereld toe dat het beter gaat dan dat het werkelijk gaat?