A
Anoniem
Guest
Ik heb gisteren het artikel in de viva gelezen, met tranen in mijn ogen van de herkenning. Wat een mooi geschreven verhaal. En wat een leuke foto van jou!!!
Ik was 36 weken in verwachting van de oudste toen mijn man op uitzending ging naar Bosnië en heb zo in spanning gezeten of hij wel of niet bij de bevalling kon zijn, wat gelukkig, dankzij een heel welwillende verloskundige en gynaecoloog, gelukt is. Hij moest 14 dagen later weg en daar heb ik het heel moeilijk mee gehad. Wat was ik blij toen hij weer thuis was. Soms vertelt hij er nog weleens wat over, verhalen die ik liever niet wil horen, maar hij heeft ook behoefte om zijn verhaal kwijt te kunnen.
Groetjes van Marloes en een hele dikke voor al die mannen en vrouwen die hun familie, vrienden en vaderland achter laten om mensen in andere landen te helpen met het opbouwen van een bestaan!!!
Ik was 36 weken in verwachting van de oudste toen mijn man op uitzending ging naar Bosnië en heb zo in spanning gezeten of hij wel of niet bij de bevalling kon zijn, wat gelukkig, dankzij een heel welwillende verloskundige en gynaecoloog, gelukt is. Hij moest 14 dagen later weg en daar heb ik het heel moeilijk mee gehad. Wat was ik blij toen hij weer thuis was. Soms vertelt hij er nog weleens wat over, verhalen die ik liever niet wil horen, maar hij heeft ook behoefte om zijn verhaal kwijt te kunnen.
Groetjes van Marloes en een hele dikke voor al die mannen en vrouwen die hun familie, vrienden en vaderland achter laten om mensen in andere landen te helpen met het opbouwen van een bestaan!!!