Factor 5 van Leiden zijn er meer a.s mama's??? En werk conflict......

A

Anoniem

Guest
Hallo!!!

Zijn hier mama's die ook factor 5 van Leiden hebben (stollingsafwijking)?
Ik ben vroig jaar ons kindje verloren met 30 wk en na alle ondezoeken erna kwamen ze er achter dat ik deze afwijking heb.
Nu zijn we weer in (af)verwachting en ben nu 26 weken en slik bloedverdunners.
Maar nu die dertig weken weer nader bij komen ben ik er bang en gespannen voel ik de kleine nog wel en hoe voel ik me??Dat houd me de hele tijd bezig!! Ik ben zo bang da het weer gebeurt en kan maar weinig genieten. Ik weet dat dat misschien wel zou moeten maar durf het niet uit zelf bescherming en binding met de baby.
Ik had nl nooit verwacht zoveel te voelen en kunnen houden van al een kindje wat je niet kent en al helemaal niet van een kindje waarvan je geen reatie krijgt. Maar mijn moeder gevoel was er optimaal gelijk toen ik Morris* zag!!!

Nu ben ik weer sinds twee maanden aan het werk en via de reintegratie is er een plan van aanpak opgesteld. Ik werk op een kinderdagverblijf en nu was ik bang dat dit erg moeilijk zou gaan worden maar dit valt gelukkig mee.
Ik loop momenteel tegen een ander probleem aan en dat is een soort van   conflict tussen de werkgever en mij sinds vorige week dinsdag.
We hadden een evaluatie over hoe het ging want ik moet vanaf dinsdag(dat was de bedoeling) weer fulltime op normale basis aan het werk.
Nu zou dit   prima kunnen maar deze zwangerschapprn zitten zo kort op elkaar dat ik 20 kilo zwaarder ben dat dat ik ooit was en heb veel last van mijn bekken en kan niet langer staan dan 10 minuten omdat mijn voeten niet meer willen van de pijn.
Ik gaf dus aan dat ik niet de volledige 8 uur op het kinderdag verblijf kan werken maar dat ongeveer 6 uur echt mijn grens is. Nou hiet gingen zij niet mee akkkoord en moest toch echt proberen 8 uur te werken met extra pauzes.
Dit heb ik twee dagen gedaan maar het helpt niet want ik kan niet lang staan of zitten door het bekken. Met als gevolg dat ik donderdag gesloopt was en veel harde buiken had en s'nachts niet kon liggen van ellende.
Nu heb ik me donderdag ziek gemeld en een afspraak gemaakt bij de huisarts voor a.s dinsadag om met hem te overleggen e.d.
Daarna moet ik s'middags na het hoofdkantoor voor een gesprek omdat deze dinsdag werd afgebroken door mij en hun.
Nou was dit een vrij heftig gesprek op een gegeven moment ik had mijn emoties niet meer onder controle en begon wat harder te praten dan de bedoeling was zeg maar!!
Tevens spelen dus ook de spanning om deze baby kwijt te raken een rol hierin. mar wat ik niet snap is waarom luisteren ze niet naar mijn klachten en begrijpen ze niet dat ik nu aan mezelf en ons kindje wil denken?
Oook moet ik donderdag weer naar de gyn dus zal het hier ook nog even aankaarten.
Maar nu zit ik a het hele weekend sinds ik me ziek heb gemeld in de stress omdat stomme gezprek van aankomende dinsdag en moest het ff van me afschrijven.
Dus sorry als niemand hier wijs uit word hihi
Ik weet gewoon ff niet meer wat ik moet doen en ben bang dat ik dinsdag weer mijn emoties der overhand laat nemen en ik straks nog ontslagen word!!

groetjes nathalie
 
Hoi,
Wat een rotsituatie zeg!! Das ook niet niks wat jullie al hebben meegemaaakt.
En ik kan me heel goed voorstellen dat je nu je twijfels hebt over deze zwangerschap.
Gelukkig wordt je heel goed begeleid en wordt jij en de kleine goed in de gaten gehouden.
Heb je deze angsten aan je werkgever voorgelegd? Het lijkt me dat ze daar best wat
rekening mee kunnen houden.
Gelukkig kun je hierom niet worden ontslagen. Dat scheelt weer zoveel. Je zou in de
ziektewet kunnen blijven tot je verlof begint. Dan kun je na de zwangerschap en het
verlof weer gewoon lekker gaan werken. Misschien dat je dit kan overleggen als het echt niet mogelijk is in de praktijk om kortere dagen te gaan werken?
Het gaat tenslotte om het welzijn van jou en dat van de baby!!
Zet anders op papier waar je het over wilt hebben. Dan hoef je daar tijdens het gesprek niet meer over na te denken. Misschien dat het helpt?
Ik wil je dan ook veel succes wensen met het gesprek dinsdag!
En dat je je dan weer wat beter op de zwangerschap kan concentreren. En misschien
zelfs langzaam aan wat kan gaan genieten van het wondertje in je buik.
Veel sterkte. Heb vertrouwen in je lijf...
Liefs Melanie 36 wk
 
Hoi,

Ik heb een lichtere trap van Factor V leiden. Mijn moeder heeft de versie waarbij je wekelijks naar de trombosedienst moet. Ik slik alleen bloedverdunners als ik bv geopereerd moet worden ivm lang stilliggen if ga vliegen. Ik kan me goed voorstellen dat je het doodeng vind. Na wat je hebt meegemaakt snap ik heel goed dat je je zorgen maakt.

Wat je werk betreft...ik ben HR-adviseur van beroep en voer veel plan van aanpak gesprekken met zieke medewerkers weet hoe dit traject werkt.
Je kunt als je een vast contract hebt zeker niet ontslagen worden. Als je een tijdelijk contract hebt kunnen ze het als het afloopt besluiten niet te verlengen maar dat is dan ook alles wat ze kunnen.
Je werkgever mag je wel vragen fulltime te werken maar als jij aangeeft dat het niet lukt dan kun je advies vragen aan de arbodienst. De arbo-arts is de enige die mag oordelen of je al dan niet arbeidsongeschikt bent door deze klachten. Het oordeel van je huisarts is hierin niet erg belangrijk en daar hoeft de werkgever ook niks mee te doen. Wat ik je aanraad is om zsm zelf een afspraak te maken met de arbo-arts en daar alles op tafel te leggen. Vertel over je fysieke klachten en de stress die je hebt door de situatie op je werk. Vraag om advies en dan zul je dat krijgen. Ik vermoed dat de arbo-arts gaat zeggen dat je niet meer fulltime mag werken.

Nogmaals...ik kan me je stress goed voorstellen maar onthoudt goed dat er nu maar 1 ding belangrijk is en dat is niet je baan. Voor alles blijkt uiteindelijk een oplossing al ziet het er soms niet naar uit. Wees zuinig op jezelf en op het kindje in je buik. Dat moet alles overtreffen en werk moet op de achtergrond komen.

Sterkte meissie!

lfs ing
 
Hoi Lili,

Kan me voorstellen dat je sowieso al bang bent en nu zeker niet op extra stress zit te wachten. Wij zijn ons kindje na 31 weken zwangerschap verloren door infarcten in de placenta. Slik ook bloedverdunners, ben nu 17 weken zwanger. Op mijn werk gaat het allemaal ook niet over rozen; heb doordat mijn lichaam natuurlijk nog niet volledig hersteld was wat eerder last van mijn rug gekregen en heb het advies gekregen halve dagen te gaan werken. Verder is hier heel veel stress omdat mijn baas heel lomp reageerde op mijn zwangerschap; hij zei letterlijk: waar haal je het lef vandaan om zo snel weer zwanger te worden? Je kunt je voorstellen dat ik heel erg heb moeten slikken om geen dingen te zeggen of doen waar ik later spijt van zou kunnen hebben. De sfeer is hier dan ook redelijk vijandig. Hij kan me niet ontslaan wegens een vast contract maar ik weet voor mezelf al dat ik hier wegga na mijn verlof. Alles moet van mijn kant komen; toen ik vier weken na de begrafenis van Johan* weer gedeeltelijk ging werken was dat heel normaal volgens hem, maar nu ik mezelf zowel fysiek als mentaal tegenkom is er geen enkel begrip. Probeer me er zo min mogelijk van aan te trekken en me volledig te concentreren op de baby. Als jij het gevoel hebt dat je het niet trekt dan moet je je gewoon geheel of gedeeltelijk ziekmelden. Aangezien het een ziekmelding t.g.v. je zwangerschap is zal het UWV de controles op zich gaan nemen en daar kun je dan precies aangeven wat het probleem is. Mijn ervaring met arbo artsen is dat ze heel reeel zijn en dat ze jou niet aan het werk zullen zetten als ze denken dat dat niet kan; zeker niet met jouw achtergrond. Meid, heel veel sterkte met je baas maar vooral met de rest van de zwangerschap. Ik zal aan je denken...

Liefs,
Troetje
 
Hoi Nathalie,

Las je verhaal en vind het erg vervelend voor je dat het allemaal niet zo soepel verloopt op je werk. Hoe is je gesprek gegaan?

Ikzelf heb hier gelukkig geen ervaring mee want op mijn werk zijn ze heel meelevend en krijg ik alle ruimte om eerder te stoppen als dat nodig is.
Mijn vriendin heeft echter wel een tijdje thuis gezeten omdat ze lichtelijk overspannen was. Ze had dus geen lichamelijk klachten maar kon het psychisch gewoon niet aan om te gaan werken (daar is dan ook wel heel wat voor gebeurd bij haar op het werk).
Zoals Inge hierboven al schrijft, is zij bij de ARBO arts terecht gekomen en die heeft haar toen heel goed geholpen.

Als jij aangeeft dat je het mentaal al niet aankunt om te gaan werken, is dat al reden genoeg om thuis te blijven. Ik vind dat je daar al genoeg redenen toe hebt. En daarbij komt bij jou ook nog eens het lichamelijk aspect.
Dus, gewoon ziekmelden en aangeven dat je met de ARBO arts wilt praten. Je kunt dan samen met hem/haar een traject opzetten.

Wat de dames hierboven al zeggen: jij en je kindje zijn in de geval veeeeeeeeeeeeeeel belangrijker dan je werk. Soms mag je best eens egoïstisch zijn, daar is niets mis mee.

Heel veel succes.

Groetjes,
Maike
 
Hi meid,
ik kan je maar 1 tip geven, en dat is niet de leukste, maar ik zou gewoon de ziektewet inkruipen.
Of je ontslag nemen en gewoon lekker thuis blijven.
X
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan