Familie mag echtgenoot niet..

<p>Dames, ik moet even iets kwijt..</p><p>Mijn vader, zijn vrouw en mijn zusje mogen mijn man niet.</p><p>Dit hebben ze mij vandaag laten weten.</p><p>Ik weet echt niet wat ik hier nu mee moet doen en het bezorgt me behoorlijk wat stress. Ben 35 weken zwanger en denk heel de dag alleen maar shit, hoe moet dit als ik bevallen ben.</p><p>De vrouw van mijn vader zegt dat ze ze zich niet prettig voelen met mijn man in 1 ruimte. Mijn moeder en haar man zijn juist het tegen over gestelde. Ze vinden mijn man echt geweldig, net als ik! Ben nog nooit zo gelukkig geweest. </p><p>Nu weet ik dat mijn man het ook niet zo heeft op de vrouw van mijn vader, en het liefst weg vlucht als ze hier zijn. Maar ik zit er midden in.</p><p>Hoe moet dat dadelijk als de baby er is? Moet ik maar elke keer alleen gaan als manlief aan het werk is? </p><p>Zijn er meer dames die dit hebben? En hoe lossen jullie dit op? Of hebben jullie misschien tips? </p><p>Heb dit overigens nog niet tegen mijn man verteld, want wil hem echt niet kwetsen!</p><p>Liefs </p>
 
Ik vind het ongelofelijk dat ze jou hier mee lastig vallen als je hoogzwanger bent. Ze hadden dit of veel eerder moeten uitspreken, of hun mond moeten houden. Ik zou je er nu niet druk om maken en zeker niet hun zin geven door voortaan alles alleen te gaan doen. Mijn zus en mijn man kunnen elkaar ook niet hebben en ik heb helaas nu wel een situatie dat ik vaak dingen van familie mis of alleen ga. Terwijl het beter is om denk ik meteen bij begin aan te geven dat het niet jouw probleem is (dat deed ik dus niet). Geniet vooral van je zwangerschap en straks je kleintje. En je man hoort nou eenmaal bij jou. Dus als dat reden voor hun is om hun kleinkind niet te zien, is dat hun probleem. Sterkte
 
Pf jeetje zeg!!! Ben het met Mamaaatje eens!
vergeet niet met wie je samen oud word en de vader van je kind is!!!! Ik zou ten alle tijden voor dat geluk kiezen!!!
Sterkte en succes met de laatste loodjes! Bijna je kleine wonder?
 
Eens met mamaatje, waarom in hemelsnaam vallen ze je er nu mee lastig? Je bent 35 weken zwanger, hoe verzin je dat. En wat is er concreet aan de hand? Klikt het gewoon niet zo, of is er echt strijd / iets gebeurd? Hebben ze een gegronde reden? Hoe dan ook, laat het probleem bij hen. 
 
Wat vervelend dat ze dit op dit moment aan jou melden. Hier zit je echt niet op te wachten nu!
En wat lepeltjeleptje zegt, is er een keer wat gebeurd ofzo? Niet dat je je daar nu mee bezig moet houden vind ik.
Lekker genieten van de laatste weken zwanger en van je verlof. En straks optimaal genieten van je eerste weken.
Als zij een probleem met elkaar hebben, dan zoeken ze dat samen maar uit. Ze zijn allemaal volwassen mensen toch? Dan kunnen ze dit ook samen uitpraten.
Heel veel succes met de laatste loodjes en probeer te genieten!
 
Dankje wel voor jullie lieve reacties. En jullie hebben zeker gelijk! 
En nee er is niks concreets gebeurd.
Behalve dat ze bij de eerste ontmoeting met mijn man een beetje ongemakkelijk deden en dingen zeiden zoals "oh hij heeft wel een baard" (? Geen idee waar dat op sloeg, aangezien er veel mannen zijn met een baard) en toen het even stil was zei de vrouw van mijn vader:" oke.. Dit is erg ongemakkelijk, ik weet niet meer wat ik nu moet zeggen, ik ga wel weg"
Mijn man voelde zich daardoor niet heel erg gewenst en vond het behoorlijk vreemd. Wat ik heel goed kan begrijpen wanneer er zo gedaan wordt en wanneer je al een persoon bent die de kat uit de boom kijkt. 
 
 
Ik heb jaren geleden iets soortgelijks meegemaakt; mijn allerbeste en liefste vriendin kreeg een vriend die ik totaal niet mocht, ik vond het zo moeilijk om met hem om te gaan, het kwam voor mijn gevoel van hem af dat hij me niet vertrouwde en niet dicht bij hem en zijn vrouw wilde, heeft er ook alles aan gedaan om mij weg te houden bij mijn vriendin, wat hem voor een groot deel ook is gelukt. Het is een hele dominante en stomme man.. 
Maar, ik heb er destijds niets over gezegd tegen mijn vriendin en afstand van haar gehouden. Tuurlijk wist ze wel wat ik van hem vond en hoe ik erover dacht maar we hebben er nooit kwetsende gesprekken over gehad. Jaren later hebben wij weer wat meer contact met elkaar gekregen en toen ze na jaren proberen een kind kregen heb ik mijn vriendin gesteund, hij zag eindelijk in dat ik mijn vriendin niet zou opgeven. En nu doet hij poeslief tegen mij! En ook ik kan weer normaal tegen hem doen.. 
Als je weet wat ze precies niet leuk vinden aan hem, dan kun je er misschien met je man over praten.. 
 
 
Terug
Bovenaan