Familie verteld over hoe en wat....

We hebben nu alle broers en zussen ingelicht over het uitblijven van onze zwangerschap en de gang naar de gynaecoloog. Dat was vijf keer een hele moeilijke stap (in beide gezinnen zijn wij de eerste en zullen bij beide dan ook vermoedelijk voor eerste kleinkind zorgen, waardoor er ook bij onze ouders een boel emotie is over het uitblijven hiervan). Maar goed. Mijn ouders wisten het al een tijdje, mijn schoonouders hebben we het vlak voor onze vakantie verteld en nu de broers en zussen deze week allemaal. Pffft, ik ben blij dat het hoge woord eruit is. Ze schrokken allemaal dat we al in de veertiende periode zitten en begrepen dat we graag verder wilden met onderzoeken. Ik ben blij dat we het verteld hebben. Volgende week moeten we voor de eerste keer naar de gynaecoloog toe. De eerste onderzoeken (echo onderbuik en spermiogram) zijn al gedaan door huisarts. Daar zijn geen vreemde dingen uitgekomen.

Voor iedereen die twijfelt over het wel of niet inlichten van je naaste familié; ik zou zeggen doen! Het heeft ons enorm opgelucht en we kunnen nu vrijuit spreken over onze gevoelens. Dat vind ik persoonlijk wel erg prettig. Ik heb er wel duidelijk iedere keer bij vermeld dat ik echt niet hoop dat ze nu iedere vier weken aan de telefoon hangen om te vragen of er nog nieuws is. Maar dat begreep ook iedereen. Daarnaast hebben we duidelijk gemaakt dat we het erg prettig zouden vinden als iedereen gewoon op zijn normale manier door zou gaan (zonder grapjes dan over waarom wij nog steeds geen kinderen hebben) en dat we hopen dat er nu niet heel krampachtig over andere zwangerschappen gedaan gaat worden. OOk daar kon iedereen inkomen. Nou ja, we zullen zien.

Nou, dat wilde ik even kwijt.
 
Hi Louise,

Kan me herinneren dat ik dit ook n hele moeilijk stap vond, maar wel opluchtend! Fijn dat je nu gwoon alles kunt over leggen, en je weet dat iedereen van je situatie weet,
Sterkte verder in de komende tijd!
 
Hoi Louise ,

Goed dat je het hen vertel hebt , wij hebben het pas 1,5jaar geleden gedaan nadat we al bijna 3,5 jaar bezig waren .
Dit raad ik niemand aan , wij hebben alle behandelingen en pijn en verdriet verzwegen ,
we hadden zelfs al IVF achter de rug , begrijp nog steeds niet hoe we het konden verzwijgen ?

Maar nu ook zo opgelucht , en k voel me veel rustiger wat ook al de rest ten goede komt .
K wens je veel succes

Mss tot binnenkort
liefs x
 
Terug
Bovenaan