A
Anoniem
Guest
Even van mij afschrijven en natuurlijk de vraag heb jij dat ook?
Een paar weken terug moest ik op ons petekindje passen. Schoonmoeder was jarig dus heb ik gevraagd of het een probleem was om de kleine mee te nemen (3 maand). Geen probleem.
Kleine half 4 uit bed flesje gegeven en op naar schoonmoeder.Alwaar de rest van familie zat.
Rond een uur of hals zes werd de kleine moe en wat jengelig. Schoonzus die zelf geen kinderen heeft had haar woordje al klaar. Volgens mij moet ze zus en zo. Ik zei : nee die is moe. Boven op bed gelegd bij schoon ma. Huilen natuurlijk (vreemde omgeving). Na 1 min zegt schoonzusje zal ik haar maar halen? %$##$%&* . Nee was mijn antwoord (dacht bij mezelf waar bemoei jij je ingodsnaam mee, je kent dat kind niet eens)
Slapen wou dus ook niet, dus na 15 min kleine er weer afgehaald. Schoon zus zat er gelijk weer aan te pulken. Kindje over stuur. Dus ik wou naar huis zodat de kleine in alle rust kon slapen. Nou dat werd niet gewardeerd, we moesten blijven eten van schoonmoeder. Ik had de puf niet om er tegen in de gaan.
Afgelopen zondag hadden we een cd presentatie. Schoonmoeder mee. Hele weekend al druk geweest, verjaardag hier en verjaardag daar. Was dus wel moe. We hadden schoonmoeder beloofd om na afloop bij haar te eten. Eten was op ik zei: wil nu heel graag naar huis ben helemaal kapot. Antwoord: schoonmoeder: Jullie doen toch nog wel een bakkie koffie. &*&Y%$%R#$. Heb doorgezet en gezegd dat ik niet meer kon. Werd me toch raar nagekeken.
Dan kerst: Werd me tussen neus en lippen medegedeeld( door schoonmoeder) dat we 1e kerstdag met hele Fam. met kado's en gedichten gaan vieren. 14 nov (dan is me man jarig) gaan we loodjes trekken.
Er werd helemaal niet overlegd of ik dat wel wil of zal gaan redden (ben 11 dec uitgerekend). Heb er ook helemaal geen zin, de fam durft ook niet hier te komen omdat ze als de dood zijn voor onze hond. Iedereen bepaald maar wat je moet en je ziet ze nooit bij mij thuis omdat ze niet durven met de hond.Als dit zo blijft gaan als de kleine er is dan wordt ik gek. Als dat bemoei, je moet dit en dat. Ik begin dit goed zat te worden.
Of zijn het mijn hormonen?
Wat een verhaal, maar ik moest het even kwijt en daar is het forum toch voor?
Een paar weken terug moest ik op ons petekindje passen. Schoonmoeder was jarig dus heb ik gevraagd of het een probleem was om de kleine mee te nemen (3 maand). Geen probleem.
Kleine half 4 uit bed flesje gegeven en op naar schoonmoeder.Alwaar de rest van familie zat.
Rond een uur of hals zes werd de kleine moe en wat jengelig. Schoonzus die zelf geen kinderen heeft had haar woordje al klaar. Volgens mij moet ze zus en zo. Ik zei : nee die is moe. Boven op bed gelegd bij schoon ma. Huilen natuurlijk (vreemde omgeving). Na 1 min zegt schoonzusje zal ik haar maar halen? %$##$%&* . Nee was mijn antwoord (dacht bij mezelf waar bemoei jij je ingodsnaam mee, je kent dat kind niet eens)
Slapen wou dus ook niet, dus na 15 min kleine er weer afgehaald. Schoon zus zat er gelijk weer aan te pulken. Kindje over stuur. Dus ik wou naar huis zodat de kleine in alle rust kon slapen. Nou dat werd niet gewardeerd, we moesten blijven eten van schoonmoeder. Ik had de puf niet om er tegen in de gaan.
Afgelopen zondag hadden we een cd presentatie. Schoonmoeder mee. Hele weekend al druk geweest, verjaardag hier en verjaardag daar. Was dus wel moe. We hadden schoonmoeder beloofd om na afloop bij haar te eten. Eten was op ik zei: wil nu heel graag naar huis ben helemaal kapot. Antwoord: schoonmoeder: Jullie doen toch nog wel een bakkie koffie. &*&Y%$%R#$. Heb doorgezet en gezegd dat ik niet meer kon. Werd me toch raar nagekeken.
Dan kerst: Werd me tussen neus en lippen medegedeeld( door schoonmoeder) dat we 1e kerstdag met hele Fam. met kado's en gedichten gaan vieren. 14 nov (dan is me man jarig) gaan we loodjes trekken.
Er werd helemaal niet overlegd of ik dat wel wil of zal gaan redden (ben 11 dec uitgerekend). Heb er ook helemaal geen zin, de fam durft ook niet hier te komen omdat ze als de dood zijn voor onze hond. Iedereen bepaald maar wat je moet en je ziet ze nooit bij mij thuis omdat ze niet durven met de hond.Als dit zo blijft gaan als de kleine er is dan wordt ik gek. Als dat bemoei, je moet dit en dat. Ik begin dit goed zat te worden.
Of zijn het mijn hormonen?
Wat een verhaal, maar ik moest het even kwijt en daar is het forum toch voor?