feline met haar overgroot opa

A

Anoniem

Guest
mijn opa nu 66 jaar   en heeft longkanker   hij kon ook niet op kraambezoek komen
maar als je ziet hoe trots hij is op de achterkleinkind
en het is zo hardverscheurend als je zo een foto maakt   wetende dat het dit jaar of volgend jaar anders kan zijn

 
Aaaaaah,.... wat schattig en tegelijk ook zo verdrietig !!!!!
Wees zuinig op zulke dierbare momenten en geniet vooral heel intens van elkaar.

Liefs, Annette
 
Dat heb ik ook gehad, dan met mijn oma. Toen Silas geboren werd, was zij net in het ziekenhuis voor een bloedtransfusie. Voor we naar huis gingen zijn we eerst op haar zaal gaan kijken, en heeft zij Silas als aller eerste mogen zien!! Ze was zo trots!!!   Het is allemaal zo dubbel, je voelt verdriet, maar je geniet ook enorm van de momenten dat ze er nog zijn, dan voel je je trots en dankbaar, ondanks de pijn van het weten dat ze er misschien al heel gauw niet meer zullen zijn.

Veel sterkte met alles,
liefs Hilma.
 
hoi
ik heb het zelfde gehad met mijn 1e.die was toen een paar weken oud en ben toen nog snel bij mijn opa langsgeweest om hem haar vast te laten houden heb er ook foto's van gemaakt,10 dg later is ie overleden aan kanker.heel dubbel was dat.was de 1e en laatse keer dat ie haar vast heeft gehouden.gr wendy
 
Mijn oma is gezond.. Nou ja gezond zo gezond als je kunt zijn met 80 Jaar.. Vorig jaar is mijn opa overleden en je ziet mijn oma nu in hele kleine stapjes minder worden..
Het is gewoon super bijzonder om een achterkleinkind te krijgen en ik vind het mega mooi dat mijn oma mijn kindje nog mag vast houden!!!


 
Dat vond ik de afgelopen jaren ook zo heel bijzonder. Onze kinderen waren tot vorig jaar de enige achterkleinkinderen van mijn oma. Eerst was ze super trots op Joël, haar aller eerste achterkleinzoon. En toen werd Hannah geboren, wat was ze blij. 4 generaties!! Ook met de anderen was   ze heel erg blij en trots. Vooral Boaz, die naar mijn opa is vernoemd, dat deed haar ook erg veel.

En nu zie je haar krachten afnemen, je ziet haar heel langzamerhand steeds verder achteruuit gaan. Ik ben heel erg blij en dankbaar dat ze nog Silas heeft gezien, alhoewel ze op dit moment nog denkt dat hij vorige week pas is geboren; haar geheugen laat haar erg in de steek.

Ik ben heel blij dat ze er nog is, ga zo vaak mogelijk even langs, maar wat zal ik haar straks missen!!! Je weet niet hoe lang het nog gaat duren, een week? Een maand? Dus nu extra genieten van haar.....
 
Hoi

Wat mooi en bijzonder is dat dan. Mijn oma is overleden dat ik
11 weken zwanger was. Ze heeft het gelukkig wel mee gekregen.
En zo lief als ze was, was het eerste wat ze vroeg aan haar sterfbed.
Of alles goed ging met me. Mijn oma is 93 geworden dus een hele mooie
en acceptabele leeftijd. We hebben er dan ook vrede mee. Jammer
dat ze Elise niet meer heeft kunnen vasthouden en knuffelen. Ook zal
ik haar tips en goede raad erg missen. ( Oma was vroeger vroedvrouw )
Erg grappig ik kon het beter aan oma vragen dan aan me moeder.

Geniet van de momenten die je nog met je opa heb.
Veel sterkte en liefs Cindy
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan