A
Anoniem
Guest
Ha meiden,
even uitblazen hoor Ik zit er op dit moment helemaal doorheen. Bij een ander topic las ik net de vraag "geloof jij in iets na de dood" Ik ben daar op dit moment best mee bezig.
Morgen is het de sterfdag van mijn zus, het is dan 12 jaar geleden dat zij na een ziekbed stierf. Mijn zus en ik waren van de 5 kinderen de 2 die het meest close waren. Ik was heel vaak bij haar en zeker de laatste mndn van haar leven hebben we heel veel gepraat, gelachen en gehuilt en heb dan goed en waardig afscheid kunnen nemen. Nu na al die jaren kan ik dan ook zeggen dat ik er goed mee kan leven,
maar het blijft een litteken!
En ik ben blij veel herkenning te zien in haar kinderen (2 dochters en 1 zoon) en dat het contact met haar man ook nog steeds heel goed is!
Af en toe is het net alsof ik mijn zus bij me voel, zo had ik vanmorgen iets....
Ook hier is het (net als in heel nederland) stormachtig weer, maar moest vanmorgen met 2 kids op pad om Mike naar de psz te brengen. Halverwege dacht ik o An (afkorting van mn zus dr naam) alsjeblieft help me En geloof het of niet een 3 / 4 tal sec was het doodstil. Echt er was niets geen wind geen geluid niets. Dat zijn voor mij momenten dat ik zeker weet dat ze bij me is en dat troost me
Raar he dat je ineens overspoelt kan worden door een weemoedig gevoel.
Sorry voor dit trieste verhaal, maar het lucht me wel even op!
Gewoon even van me afschrijven, bedankt voor jullie "luisterend oor"
liefs,
Achnita
even uitblazen hoor Ik zit er op dit moment helemaal doorheen. Bij een ander topic las ik net de vraag "geloof jij in iets na de dood" Ik ben daar op dit moment best mee bezig.
Morgen is het de sterfdag van mijn zus, het is dan 12 jaar geleden dat zij na een ziekbed stierf. Mijn zus en ik waren van de 5 kinderen de 2 die het meest close waren. Ik was heel vaak bij haar en zeker de laatste mndn van haar leven hebben we heel veel gepraat, gelachen en gehuilt en heb dan goed en waardig afscheid kunnen nemen. Nu na al die jaren kan ik dan ook zeggen dat ik er goed mee kan leven,
maar het blijft een litteken!
En ik ben blij veel herkenning te zien in haar kinderen (2 dochters en 1 zoon) en dat het contact met haar man ook nog steeds heel goed is!
Af en toe is het net alsof ik mijn zus bij me voel, zo had ik vanmorgen iets....
Ook hier is het (net als in heel nederland) stormachtig weer, maar moest vanmorgen met 2 kids op pad om Mike naar de psz te brengen. Halverwege dacht ik o An (afkorting van mn zus dr naam) alsjeblieft help me En geloof het of niet een 3 / 4 tal sec was het doodstil. Echt er was niets geen wind geen geluid niets. Dat zijn voor mij momenten dat ik zeker weet dat ze bij me is en dat troost me
Raar he dat je ineens overspoelt kan worden door een weemoedig gevoel.
Sorry voor dit trieste verhaal, maar het lucht me wel even op!
Gewoon even van me afschrijven, bedankt voor jullie "luisterend oor"
liefs,
Achnita