Hallo allemaal, die berichtje is echt voor iedereen die hier komt.
Ik ben een januari moeder en op onze site is nu veel gedoe door Miranda uit schreveningen, ik heb ff gekeken wat ze dan wel niet gedaan heeft en vind eht echt verschikkelijk!!!!
Namens iedereen van onze site, sorry dat er zulke mensen bestaan. Ik zelf heb drie jaar moeten vechten voor mijn zwangerschap, en ben nog maar 24!!!! Toen ik het berichtje van haar las, sprongen de tranen in mijn ogen.
Meiden zet hem op, wie weet komt het met jullie ook goed, ik heb in die tijd een gedicht geschreven en die zal ik hier voor jullie plaatsen om ieder van jullie een hart onder jullie riem te steken en dus geen steek onder water, wat een trut........
Het is maar een hele strijd
Al dat verdriet om je kinderloosheid
Je hebt het gevoel of iedereen door gaat
Wel dat voor jou de wereld soms vergaat
Voor de wereld moet je vrolijk blijven
Maar jij ziet je droom steeds verder wegdrijven
Overal om je heen gebeuren leuke dingen
Wel dat jij niet meer weet waar je moet beginnen
Iedereen heeft plannen, zijn zwanger of gaan trouwen
En niemand weet dat je om kinderloosheid ook kan rouwen
Af en toe word er door de omgeving wel eens naar gevraagd
Maar ze willen niet dat je er al te veel over door zaagt
Voor hun eigen lol maken ze dan een grap
En zonder dat ze het door hebben geven ze jou een trap
Er is nog meer in het leven dan een kind
Je mag er wel een van mij als je het zo leuk vind
Anders doet mijn man het wel, zijn zaad is zeker goed
Lukt het richten wel als je het samen doet
Je denkt er ook veel te veel aan
Vlogen al die mensen allemaal maar naar de maan
Niets goeie bedoelingen, vrolijk makende opmerkingen
Jij zit met je verdriet en met de ziekhuis beperkingen
En wel dat iedereen het goed bedoeld
Heb jij van die momenten dat jij je erg alleen voelt
Bedenk dan dat je er niet alleen voorstaat
Maar dat je partner er met je in mee gaat
Wat een ander ook allemaal zegt
Jullie staan samen sterk in dit gevecht
Je bent niet alleen, je bent met zijn twee
Liefs Margriet, januarimoeder
Ik ben een januari moeder en op onze site is nu veel gedoe door Miranda uit schreveningen, ik heb ff gekeken wat ze dan wel niet gedaan heeft en vind eht echt verschikkelijk!!!!
Namens iedereen van onze site, sorry dat er zulke mensen bestaan. Ik zelf heb drie jaar moeten vechten voor mijn zwangerschap, en ben nog maar 24!!!! Toen ik het berichtje van haar las, sprongen de tranen in mijn ogen.
Meiden zet hem op, wie weet komt het met jullie ook goed, ik heb in die tijd een gedicht geschreven en die zal ik hier voor jullie plaatsen om ieder van jullie een hart onder jullie riem te steken en dus geen steek onder water, wat een trut........
Het is maar een hele strijd
Al dat verdriet om je kinderloosheid
Je hebt het gevoel of iedereen door gaat
Wel dat voor jou de wereld soms vergaat
Voor de wereld moet je vrolijk blijven
Maar jij ziet je droom steeds verder wegdrijven
Overal om je heen gebeuren leuke dingen
Wel dat jij niet meer weet waar je moet beginnen
Iedereen heeft plannen, zijn zwanger of gaan trouwen
En niemand weet dat je om kinderloosheid ook kan rouwen
Af en toe word er door de omgeving wel eens naar gevraagd
Maar ze willen niet dat je er al te veel over door zaagt
Voor hun eigen lol maken ze dan een grap
En zonder dat ze het door hebben geven ze jou een trap
Er is nog meer in het leven dan een kind
Je mag er wel een van mij als je het zo leuk vind
Anders doet mijn man het wel, zijn zaad is zeker goed
Lukt het richten wel als je het samen doet
Je denkt er ook veel te veel aan
Vlogen al die mensen allemaal maar naar de maan
Niets goeie bedoelingen, vrolijk makende opmerkingen
Jij zit met je verdriet en met de ziekhuis beperkingen
En wel dat iedereen het goed bedoeld
Heb jij van die momenten dat jij je erg alleen voelt
Bedenk dan dat je er niet alleen voorstaat
Maar dat je partner er met je in mee gaat
Wat een ander ook allemaal zegt
Jullie staan samen sterk in dit gevecht
Je bent niet alleen, je bent met zijn twee
Liefs Margriet, januarimoeder