ff hulp nodig...

A

ANONYMOUS_USERNAME

Heel raar misschien, maar ik heb ff jullie mening nodig, normaal ben ik helemaal niet zo twijfelig en juist erg besluitvaardig, maar ik weet nu ff niet wat te doen:

Vandaag mijn derde miskraam gehad ( eerste in januari, tweede in mei) Morgen heb ik een teamuitje/feestje en het weekend moet ik werken. Ik wil me morgen ziek gaan melden. Hoewel de pijn misschien (hopelijk) wel minder zal zijn voel ik me zo verdrietig, moe en rot dat ik er meer voor voel om het weekend even met mijn lief de zaken op een rijtje te zetten, ons gevoel te laten spreken en even niks te moeten. Na mijn vorige miskraam vond ik ook dat ik best door kon werken en heb ik geen tijd genomen om het een plekje te geven en dat heeft me toch best opgebroken. Ik heb toen 3 dagen enorm veel pijn gehad, maar dat viel precies in mijn vrije dagen en vond ik dat ik daarna wel weer kon werken. Ik voel me emotioneel gewoon zo'n wrak!! Is het raar dat ik me ziekmeld??

x Mickey
 
Hoi Mickey,
Ik vind het helemaal NIET raar als je je ziekmeld!
Je zegt dat je de vorige miskraam niet de tijd heb genomen om het een plekje te geven.
Als je nu het gevoel hebt dat je dat nodig hebt vind ik dat je dat moet doen.Ik vind het zelfs heel logisch!

Sterkte!

Liefs Janneke
 
Hoi,

Ten eerste wat vreslijk voor jullie!

Ik heb zelf ook een miskraam gehad, 2 jaar geleden. Ik heb het toen niet gelijk daarna een plekje kunnen geven. Ben gewoon doorgegaan met werken enzo. Maar toen ik het aan iemand vertelde schok die onwijs, vervolgens schok ik ook van mezelf en heb toen een paar weken thuis gezeten en alleen maar zitten janken. Je moet het echt een plekje geven. Het lijkt mij zeker na 3 miskramen dat je jezelf de tijd moet geven. Of dat nu lang of kort is. Ik heb toen niks van mijn omgeving aangetrokken.
Ik kan soms nog steeds janken om mijn miskraam. Dus ziekmelden is helemaal niet een raar idee!!!

Gr Ester
 
Lieve Mick,
Helemaal niet raar , tenminste dat is wat IK ervan vind, ik begrijp helemaal wat je bedoelt hoor.
Jij vraagt jezelf nu waarschijnlijk ook alleen maar af of 'anderen' het niet raar vinden dat je je  om deze reden  ziek meldt, zelf vind je het vast niet raar...
Ik kan je dit vertellen: volg je   !
In februari is onze 2e terugplaatsing (1e cryo overigens)  'mislukt'   (spreek je dan ook al van een miskraam als je gewoon ongesteld wordt ?)
Ik had op vrijdagmiddag om 10 over 4 de uitslag en ben om 5 uur naar mijn werk gegaan voor een weekend Eurodisney met alle collega's
Ik ben gewoon meegegaan en heb gedaan alsof er niets aan de hand was (terwijl iedereen overigens wel van de situatie op de hoogte was hoor) en o, o wat was het gezellig :)
Het was best leuk, totdat ik zondagavond thuiskwam
Ik stortte volledig in, heb gehuild, gejankt en me ZO vreselijk verdrietig gevoeld en ben tot het besef gekomen dat ik NOOIT mee had moeten gaan naar Eurodisney !
Ik had mijn gevoelens weggestopt maar zo gaan ze niet weg !
Een beetje vergelijkbaar met jouw situatie nu. Ik kan je eigenlijk maar 1 advies geven: VOLG JE GEVOEL !!!
Als jij denkt dat je met ziekmelden alles beter en relaxter een plekje kan geven moet je dat zeker doen. Neem je tijd en trek je niets aan van het oordeel van buitenstaanders. Zij hebben niet het recht om iets anders van jouw beslissing te vinden dan deze te respecteren.
Dan kun jij jezelf later in ieder geen verwijten maken dat je het anders had moeten doen.
Ook jij en je lief hebben tijd nodig om dit verlies te verwerken, op JULLIE manier !
Wij begrijpen je  emoties en ik kan me niet voorstellen dat iemand van ons het raar vindt als jij thuisblijft....(volgens mij hebben we allemaal wel eens die keuze gemaakt)

Lieverd, neem de enige juiste beslissing voor jezelf !
Veel sterkte bij het nemen ervan

Liefs, Jo
 
Goedemorgen lieve Mickey!

Ik heb net je bericht van gisteravond gelezen. Ik vind het zooo erg voor jullie. Sterkte de komende tijd...!

Ik zou het trouwens raar vinden, als je je NIET ziek gaat melden vandaag. Los van de pijn staat je hoofd er toch ook niet naar. Er zijn belangrijkere dingen in het leven dan werken en op dit moment zijn dat jij en je partner!

Wij hebben dankzij IV/ICSI al een zoontje. Nadat inmiddels 2 pogingen voor een 2de kindje mislukt zijn, hebben wij besloten het te laten voor wat het is. Toen ging ik pas beseffen wat die MMM toch allemaal met je doet.Niet alleen lichaamelijk, maar vooral ook tussen je oren.

Mick, blijf vandaag lekker in je warme bedje!

Groetjes,
Uli
 
lieve, lieve, lieve Mick,

Meld je alsjeblieft ziek en laat je verdriet komen meid....
Door te gaan werken schuif je het verdriet alleen maar weg....
Ik weet er op dit moment alles van, want nu na bijna 5 maanden komt er heel veel verdriet los van onze twins nu we horen dat iemand zwanger is van een twins.
Je denkt het wel een plekje te hebben gegeven, maar dat is dus eigenlijk niet zo....

Neem alsjeblieft je tijd.
Misschien kun je aan je leidinggevende uitleggen waarom je je ziekmeldt.
Dan hoef je niet met een rotgevoel rond te lopen als je bijvoorbeeld ff boodschappen gaat doen.
Als ik jou was zou ik een weekje thuis blijven en dan weer rustig aan beginnen.
Lichamelijk mag het dan misschien wel weer enigzins gaan, maar in je koppie gaat ook nogal wat om

(wat een verstandige woorden van iemand die ook maar doorgaat en doorgaat.....)

Hou je taai meis!!!!!

denk aan je!
Liefs,
Peet
 
Bedankt allemaal voor jullie lieve berichten!! Normaal ben ik gewoon heel besluitvaardig en ik kon het me gisteren gewoon niet met een helder hoofd bedenken. Ik kan anderen altijd zo goed zeggen wat goed voor hen zou zijn, maar nu ik zelf toch echt ff pas op de plaats moet maken weet ik echt even helemaal niet meer wat ik met mezelf aanmoet. Vanmiddag komt mijn man weer thuis en zijn we het weekend lekker samen, morgen moet mijn stiefzoon afzwemmen en zondag gaan we ws even naar mijn zusje, even wat afleiding, maar wel lekker vertrouwd bij mijn zus met wie ik goed kan praten.
Ik heb me net ziekgemeld en mijn leidinggevende, een man, was erg meelevend, dus dat voelde goed.
liefs Mickey
 
Lieve Mickey,
Neem je rust en praat erover met partner, familie of lieve vrienden. Mocht je niemand hebben om te praten kun je het ook opschrijven in een dagboek. Zo geef je het voor jezelf een plaatsje. Ik heb zelf in september vorig jaar een miskraam gehad en heb het de eerste maanden erg zwaar gehad. Nu kan ik er over praten en schrijven zonder een traan te laten. Het kost tijd.... en het blijft moeilijk...vergeet dat niet!
Sterkte en rust lekker uit.
Stella
Bezig met 1e ICSI na 2,5 jr. kinderwens, 19/6 3e FM  




 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan