Ff in een dip.

A

Anoniem

Guest
Ik ben niet zo'n prater dus ik krop meestal alles op en op een gegeven moment komt het er dan uit.

Mijn vader is overleden toen ik 17 was. Mijn broertje (toen 10) en ik vonden mijn vader toen hij zich had opgehangen. Hij had heel veel last van hoofdpijn en we vermoeden dat hij daar dus niet meer tegen kon, hij heeft geen brief achter gelaten. In augustus 2006 kreeg eerst mijn opa te horen dat hij longkanker had en een maand later mijn moeder. Op 2 juli 2007 is mijn opa overleden zijn grootste wens was de geboorte van fenna mee maken maar dat heeft hij niet gehaald. Op dat moment ging het weer beter met mijn moeder de tumor was gekrompen. Op 26 juli is fenna geboren met een keizersnee dus ik moest een paar dagen in het ziekenhuis blijven. Die dag is mijn moeder naar haar kleindochter komen kijken. De volgende dag belde ze smorgens dat ze ook naar het ziekenhuis moest omdat ze vocht vast hield. Ik hoorde van mijn tante want die had haar gebracht dat mijn moeder opgenomen werd. Ik had al aan de verpleegsters gevraagd of ze me tijdens het bezoek uur met de rolstoel naar de afdeling waar mijn moeder lag konden brengen. Fenna lag in de couveuse dus ik ging met mijn man naar boven om haar te voeden en toen werd ik door de verpleegster weer naar beneden naar mijn kamer gestuurd de dokter was daar. dus ik dacht de dokter van mij. En toen kwam de klap. Mijn moeder had tijdens het plaatsen van een drainage een hartstilstand gekregen en het niet overleefd. Mijn roze wolk veranderde in een nachtmerrie. Ik heb vanuit het ziekenhuis de begrafenis kunnen regelen. Mijn oom kwam met de boeken waar bidprentjes in stonden en de bloemen en zo kon ik alles uitzoeken. Gelukkig kreeg ik een eigen kamer in het ziekenhuis en mocht mijn man bij me blijven slapen. Twee dagen nadat ik thuis was was de begrafenis.

Sorry voor het lange verhaal maar ik moest het ff van me af schrijven,

Liefs nancy

 
Hoi Nancy,

Ik heb net je berichtje gelezen en je hebt echt veel verschrikkelijke dingen meegemaakt. Ik kan me voorstellen dat je het daar moeilijk mee hebt. Je hebt wel heel veel te verwerken. En het krijgen van een kindje is al zo emotioneel en je hormonen spelen daarbij een grote rol en dan nog zoiets erbij... Ik hoop dat je genoeg steun uit je omgeving krijgt. Praat je er ook met een therapeut over? Het lijkt me erg moeilijk om dit allemaal zelf te verwerken. Ik kan je verder niet echt helpen, maar ik denk dat dat ook niet de bedoeling van je was. Je wilt gewoon even je verhaal kwijt en dat kan hier altijd.


Veel sterkte Nancy,
groetjes Babybelle
 
Lieve Nancy,

Jeetje mina wat een naar verhaal! Wat ontzettend afschuwelijk allemaal! Ik heb er ffe geen woorden voor hoor!
Logisch dat je het van je afschrijft, daar zijn wij voor hoor!

Sorry, ik ben ffe helemaal uitgekletst, weet ffe niks te zeggen hoor!

Kun je er op zich wel mee uit de weg of heb je hulp ingeschakeld? Zou ik me in ieder geval wel iets bij in kunnen denken hoor!

x miranda
 
Hee nancy,

jeetje wat een verschrikkelijke dingen. Weet echt niet wat ik moet zeggen maar wil je vooral veel sterkte wensen en vergeet niet te genieten van je eigen gezin.
En schrijf het vooral van je af hopelijk lucht dat iets op.

Groetjes Alberdien
 
Jeetje wat een verhaal... das nogal wat zeg. Ik heb echt respect voor je dat je je er zo moedig doorheen slaat! Je kan je hart hier altijd luchten, en ik weet uit ervanring dat dat vaak helpt.
Ik hoop voor je dat je toch heerlijk van je dochtertje kan genieten en je snel alles een plekje zal kunnen geven.
Je kan hier lekker van je afschrijven!

groetjes Evelien
 
Ook ik kan je alleen maar sterkte wensen! Het valt allemaal niet mee voor je. Schrijf het hier lekker van je af en ik hoop dat je het een plekje kunt geven!

Liefs, Marisa
 
Hoi Nancy!!

meis schrik me kapot, wat heb jij erge dingen meegemaakt! Ik wil je heel veel sterkte wensen met alles een plekje te geven!  Je mag hier altijd je hart luchten, het helpt wel even om het van je af te schrijven!

Liefs Angel
 
Lieve Nancy,

Wat een hoop narigheid heb jij voor je kiezen gehad. Ik vind het heel knap dat je je nog staande weet te houden!! Zeker de periode nadat je dochtertje is geboren. Dat is al een hele hectische tijd, maar zoals jij het hebt beleefd en meegemaakt, pffff, dat is echt heel zwaar!

Misschien kun je, om alles te verwerken, hulpverlening zoeken. Krijg je wel veel steun van je man?

Heel veel sterkte!!!
 
Terug
Bovenaan