ff mijn verhaal kwijt.

[Anoniem]

Hallo

Vorig jaar januari ben ik mijn dochtertje verloren met 38 weken zwangerschap.
De oorzaak was een domme pech. Op de zelfde dag kregen wij   ook te horen dat er in denbosch een dood babytje dood is gevonden. Nu ben ik weer inmiddels 34 weken zwanger en wat denken jullie gisteren keek ik hart van nederland toen was er weer een pasgeboren babytje dood gevonden in oosterhout. Ben zo kwaad omdat er meiden zijn die een zwangerschap moeten afbreken omdat ze in een moeilijke keuze staan of er zijn meiden bij die het zelfde als ik hebben mee gemaakt , en er zijn zelfs ook meiden bij die er zolang over doen om zwanger te raken.
Dit heeft mijn erg diep geraakt .
Hoe kunnen ze dat nou doen?
Ik bedoel als ze het kind niet hadden gewild , dan hadden ze toch in de eerste maanden af moeten breken.
Sorry hoor meiden , maar deze mensen moeten ze meteen afschieten.
Nogmaals , sorry dat ik zo vel reageer.
Ben echt boos .
Heb er echt geen woorden voor.

Groetjes peggy mama van *anouk*
en 34 weken zwanger.

 

[Anoniem]

Ik kan daar ook niet over uit. Het gaat er bij mij gewoon niet in dat mensen zo kunnen denken. Wij hebben ongevraagd zo al "levenslang". Dit soort mensen zorgen uit vrije wil ook nog eens dat omstanders ook levenslang krijgen en andere mensen nog eens even diep gekwetst worden.Sommige mensen denken zo gemakkelijk over het leven en staan gewoon echt nergens bij stil.

En afschieten????? LIJDEN!!!! Dat doen wij ook.

 

[Anoniem]

Dat soort dingen begrijp ik ook niet. Als je zwanger bent en het niet wilt, dan kan je het weg laten halen of altijd nog ter adoptie opgeven. Dan komt dat kindje tenminste bij mensen die echt voor het kindje gaan en kan het gelukkig opgroeien!!

Ik weet niet hoe wanhopig zulke mensen zijn, maar ze denken niet na. Ik kan daar geen begrip voor opbrengen, alleen woede.

groetjes Paula
15,3 weken

 

[Anoniem]

Hoi Peggy,

Niet zo raar hoor je reactie, reageer zelf ook zo.
Ben zelf na 9 jaar proberen, dokteren en nare behandelingen 30 weken zwanger van een tweeling via IVF.
Ik heb dat soort mensen nooit begrepen, tegenwoordig kun je inderdaad kiezen of je het kindje wilt houden of niet.
En is het te laat voor een eventuele abortus, geef het dan af ter adoptie. Er zijn zoveel stellen die zelf geen kinderen kunnen krijgen en die er alles voor over hebben en na een lange weg kiezen voor adoptie.

Aan de andere kant moet je ook wel heel erg in de war zijn om je baby te vermoorden of zomaar ergens neer te leggen.
In mijn ogen heb je dan ook echt hulp nodig en niet zo'n klein beetje ook.

Er gebeuren zoveel van dit soort dingen de laatste tijd, ouders die hun kinderen vermoorden en vervolgens zelfmoord plegen.
Kinderen die ernstig mishandeld worden. Ga zo maar door.
Ik krijg er de rilliingen van.

Weet één ding, onze kindjes zijn zo verschrikkelijk welkom en zullen alle liefde en aandacht krijgen die ze nodig hebben.

Groetjes Patricia

 

[Anoniem]

Ik snap jullie reacties wel, maar ik denk toch dat de mensen die dit doen dit niet zomaar gedaan hebben. Dan moet er toch wel heel veel aan de hand zijn, en dan denk ik aan zware psychische klachten.
Ik heb na de geboorte van mijn 1e een depressie gehad met paniekaanvallen en gelukkig had ik familie die snel doorhad wat er aan de hand was en onderkende mijn huisarts ook dat er iets gedaan moest worden.  Met anti-depressiva  voelde ik me vrij snel weer beter, maar als er niets gebeurt was weet ik niet hoe het voor ons was afgelopen.
Als ik dit soort verdrietige berichten denk ik altijd waarom heeft niemand dit gezien. Waarom kon er niemand helpen..................

 

[Anoniem]

Hoi Reisa,

Ik heb zelf ook een zware depressie na mijn bevalling gehad en wilde zelf niet meer leven. ik heb een jaar bij de psychiater gelopen en nogal verslavende medicijnen moeten gebruiken. Ik leefde voor mijn dochter, anders was ik er niet meer geweest. Ik was tot heel veel in staat, maar mijn kind iets aan doen was iets wat ik nooit zou kunnen. Dus psychische klachten vind ik niet iets waarmee je zoiets goed kan praten. Bij mensen die dit soort dingen doen zit er inderdaad iets niet helemaal goed, maar dat is dan geen excuus!!

Ik wil je niet aanvallen, dit is puur mijn mening.

Groetjes Paula

 

[Anoniem]

Ik reageer dan toch ook maar   even,en dan voornamelijk op Paula,hopelijk voel je je niet aangevallen.

Het heeft wel te maken met zulke klachten,als je normaal denkend bent,doe je toch zoiets niet!Ik heb zelf een studie gehad en een afgeronde spw/h opleiding,en dit is echt een van oorzaken dat iemand in zo n staat is,je kan zelfs door een depressie na je zwangerschap(wat het meestal is met zulke mensen)hiertoe in staat zijn.

Het is vreselijk maar deze mensen moeten geholpen worden in gesloten behandelgroep.

groetjes Bernice

 

[Anoniem]

He meiden,

ik werk in de hulpverlening en kom situaties tegen waarin mensen dingen doen, die ze nooit zouden moeten doen en onder 'normale' omstandigheden ook niet zouden doen. Het lijkt me dat een moeder die dit doet, (alhoewel je niet moet vergissen dat vrouwen hiertoe ook vaak door mannen gedwongen kunnen zijn!), sowieso hulp nodig heeft...
Het is natuurlijk never nooit goed te praten wat deze mensen doen, door een kindje te doden of achter te laten, (maar wat dat betreft vind ik zelf abortus ook heel erg: ook dan dood je een levend wezentje! Als ik al zie in de boeken, hoe snel het van een klompje gewoon een mini-mensje is! Dat dood je dan toch niet meer?!?)
Maar goed: door zo sterk afwijzend te reageren, versterk je alleen maar dat deze mensen geen hulp zoeken en dus doen wat ze doen. Pas als we met z'n allen gaan zeggen: niks wat je aan hulp zoekt, is te gek, dan komt er voor deze mensen ook ruimte om op een goede/betere manier om te gaan met een dergelijke situatie.
In Duitsland zijn ze vorig jaar geloof ik weer begonnen met vondelingen-luikjes: daar kun je bij het ziekenhuis een kindje anoniem inleggen. Ook dat vind ik niet ideaal: ik vind eigenlijk dat elk kind het recht heeft om te weten wie z'n biologische ouders zijn en ook door die biologische ouders opgevoed te worden, maar da;s het ideaal en helaas leven we niet in een ideale wereld...
Overgens: er zijn altijd mensen die zo sterk beschadigd zijn, dat ze uberhaupt niet meer in staat zijn hulp ook te aanvaarden, maar dat is gelukkig maar een kleine groep...