@ Fonske

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi!

Lief dat je vraagt hoe het gaat. Op het moment gaat het eigenlijk even heel erg goed, Edwin heeft nog steeds dezelfde vriendin, dus dat scheelt een hoop onrust.
Alleen ben ik hen  laatst tegengekomen in de stad terwijl Ivar het weekend bij Edwin was, en ik mijn ouders op bezoek had. Ivar was helemaal blij dat hij mij en opa & oma zag, maar snapte er helemaal niks van dat wij na 5 minuten weer doorliepen en hij met papa en zijn vriendin weer verder moest. Dus hij begon  te huilen... Toen brak mijn hart echt! Gelukkig was hij snel weer getroost, maar gewoon het feit dat hij niet beide personen die hem het liefst zijn tegelijk bij zich kan hebben... Dat is inderdaad iets waar een kind zich helemaal niet mee bezig zou moeten houden!

Woonruimte is nog steeds niet opgelost, kan over een maand urgentie aan gaan vragen en dan zien we weer verder.

Zelf merk ik dat ik steeds beter in mijn vel begin te zitten (nog wel met ups en downs maar echt minder dan voorheen) en mijn sociale contacten weer aan het oppakken ben, en daar geniet ik enorm van!
Daarnaast ben ik door de bedrijfsmaatschappelijk werker doorverwezen naar de bedrijfspsycholoog, waar ik 1 december voor het eerst heen ga.

Al met al best goed nieuws, so far!

Liefs Jenneke
 
Hey, heel veel sterkte verder! Ik ben blij te lezen dat je het zelf al beter vind gaan. En inderdaad is heel moeilijk om je kindje zo in verwarring te zien als jij weer door moet lopen terwijl hij je het liefst erbij heeft.

Liefs Nelleke
 
Hoi Jenneke,

Goed om te lezen dat het een stuk beter gaat! En goed dat je de stap hebt gezet om naar een psycholoog te gaan. Je zult merken dat je er door er veel over te praten, toch anders in komt te staan en alles veel beter kunt relativeren. Good for you!!

Ik kan me jouw gevoel uiteraard heel goed voorstellen. Het  levert  voor een kind een heel onnatuurlijk gevoel op, ongeachte de leeftijd, om in een scheidingssituatie te zitten. Een kind wil immers maar één ding en dat is zijn papa en mama samen bij hem/haar!! In onze situatie is het met name Merijn die nog wel eens aangeeft dat hij er moeite mee heeft, maar hij heeft dat ook bewust ervaren dat zijn papa nog hier woonde. Voor Siebe ligt dat toch anders, omdat hij 8 weken was toen zijn papa weg ging en voor hem is deze situatie vrij normaal. Daar komt bij dat Siebe en Merijn altijd nog elkaar hebben en Ivar toch alleen is.

Maar wat ik me nu afvraag, hoe was het verder voor jou en hoe reageerden jouw ouders toen je hem met zijn nieuwe vriendin tegenkwam. Ik kan me voorstellen dat dat toch een heel rare situatie is. Ik hoef de nieuwe vriendin van mijn ex nog steeds niet te zien. Ik weet dat ze leuk  en lief is voor de kindjes en dat vind ik belangrijk, maar verder hoef of wil ik niks met of van haar.  

Goed ook dat je je sociale contacten weer aan het oppikken/uitbreiden bent. Dat is heeeeeeel erg belangrijk. Ik heb dat op zeker moment ook gedaan en ik heb momenteel ontzettend lieve en leuke mensen om me heen waar ik regelmatig leuke dingen mee ga doen. Dus die vent.......laat maar zitten, hahahahahaha!! Nee hoor, als er iets leuks voorbij komt, staat de deur wel open hoor,hihi

Liefs Fonske  
 
oeps, ik zie nu pas dat ik zat in te breken in een berichtje aan een ander! haha, nou ja, als het geheim was had je het hier niet neergezet neem ik aan!
Groetjes!
 
Ik vond het niet echt leuk dat we ze tegenkwamen in de stad, maar ja, dan hadden we het maar weer gehad zo denk ik het ook wel weer.

Mijn vader had eerst zoiets van 'Jen wat doen we' (ze hadden ons nog niet gezien), maar ik had zoiets van huppekee gaan met die banaan. Mijn ouders hebben zich nog voorgesteld aan haar (ppff netjes hoor!), ik had haar al eerder gezien.
Mijn ouders en ook Edwin zijn ouders zijn het niet echt eens met Edwin zijn levensstijl, maar proberen wel alles zo goed mogelijk  met rust te laten en zich er niet mee te bemoeien. Edwin zijn moeder vertelt me  laatst hoe zijn vriendin met Ivar omging toen ze daar waren (ze hebben haar nu ook ontmoet dus) en dat klonk heel positief en dat vond zijn moeder zelf ook. Maar ze is wel heel duidelijk naar mij toe dat ze het maar niks vindt, weer een schoondochter erbij waar ze aan moet wennen, want ze ziet mij nu ook (nog) als (schoon)dochter.

Wat ik vooral lastig vind is dat ik met Edwin praat over Ivar,  dat zijn vriendin  er dan maar wat bijstaat. Ze heeft geen inbreng (gelukkig), maar ik vind het ook vervelend om haar te negeren (raar eigenlijk),  aan de andere kant denk ik ook van ik ga niet met jou mijn kind bespreken. Uiteindelijk hoop ik zelfs met haar/hun samen  over Ivar te kunnen praten, en dat wens ik ook voor een eventuele  nieuwe partner aan mijn kant.  Dus met 4 volwassenen het beste voor een kind willen, zeg maar.
Wellicht een utopie, maar het zou me voor Ivar het allerbeste lijken, en daar ga ik voor!

Tja, het blijft lastig, ik heb overigens wel de hoop dat als ik een nieuwe relatie zou krijgen, het allemaal veel beter gaat verlopen omdat je dan echt afstand neemt van je ex. Maar ik mag ook zeker niet klagen want het gaat behoorlijk soepeltjes allemaal!

Liefs Jenneke
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan