Hoi Karin en Thea,
Jullie probleem klinkt me bekend in de oren. Ik had hetzelfde met mijn oudste. Ze kon rustig urenlang aan de borst liggen,vooral 's avonds. Ik was al blij als ik even tussendoor naar de wc kon
Toevallig was ik gisteravond bij een vriendin met een baby van 7 weken, en die had precies hetzelfde. Ze kon de baby maar even wegleggen, max. een kwartier later lag hij dan alweer te huilen om zijn mama. En dan dronk hij weer alsof hij in geen dagen had gehad ;-)
Het kunnen regeldagen zijn: dan wil de baby heel vaak drinken om je productie op te schroeven. Naarmate je baby groeit krijgt hij natuurlijk behoefte aan meer voeding, en door vaker te drinken zorgt hij/zij ervoor dat je meer melk gaat maken. Maar vaak is het ook gewoon 'bij mama willen zijn'.
Wat de reden ook is, ik heb er altijd maar aan toegegeven. Het is inderdaad vermoeiend, maar ik hield mezelf maar voor dat ze maar zó kort klein zijn. Voor je het weet liggen ze zich uit je armen te worstelen en denk je weer met heimwee terug aan dat kleine frummeltje
Ik installeerde mezelf op de bank met alles binnen handbereik (lectuur, drankje en hapje, afstandsbediening, telefoon) en stelde mezelf in op voeden. Ik ging ook vaak op bed liggen en viel tijdens het voeden zelf in slaap ;-) Het is af en toe wel frustrerend dat je nergens aan toe komt, maar ik probeerde mezelf maar voor te houden dat het voeden van mijn baby op dat moment mijn belangrijkste taak was.
Mijn man liep ook vaak met haar rond in de bekende 'antikrampjeshouding' (met het buikje op je onderarm), dan had ik af en toe mijn handen vrij.
Een fopspeen heb ik zelden gebruikt (alleen in de auto), omdat ik het zo'n ongezellig gezicht vind en omdat het later vaak moeilijk af te leren is.
Dames, geniet van deze tijd want ze zijn zó groot (sprak zij een beetje weemoedig ;-)).
Groetjes,
Pauline