Fopspeen kwijt... paniek

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi,

Mijn zoontje is zes weken oud en is heel erg gehecht aan zijn fopspeen. Op aanraden van de kraamverzorgster zijn we hier in de eerste week mee begonnen vanwege zijn zuigbehoefte. Soms vraag ik me echt af of we er goed aan gedaan hebben.

De speen is soms een verademing, als troostmiddel of bij krampjes. Maar mijn zoontje kan ook niet zonder speentje slapen. Het probleem is dus dat hij het speentje, zodra hij bijna in slaap valt en zijn mond ontspant, uit zijn mond laat vallen waarop hij wakker schrikt en heftig begint te huilen. Dit zorgt ervoor dat je minimaal 3 / 4 keer naar hem toe moet lopen om de speen opnieuw in zijn mond te steken. Dit is overdag zo, maar ook 's avonds en 's nachts. Heel erg vermoeiend dus en het kan ook echt niet de bedoeling zijn op deze manier.

Wie o wie heeft er tips??

Hij gebruikt nu nog een heel klein speentje van difrax met een ronde 'tut' (combi).

Groetjes,
Trudy
 
hai hai,

's nachts is dat idd niet fijn.
ik zit te denken, onze zoon had ook grote zuigbehoefte, dus al snel een speen, maar die werd gelukkig niet wakker als tie uit zn mondje viel.

helaas ik kan geen tip bedenken.

 
Tja, dat is het grote nadeel van een speen. Er zijn kroeldoekjes en knuffeltjes waar je de speen aan vast kan maken, zo kan een baby ze vrij snel zelf leren pakken. Tot dan is het steeds die speen er terug in stoppen. Of....
stoppen met het geven van de speen.
 
O ja.... die speen dat is wat! Maar geloof me... het wordt vanzelf beter. Op een gegeven moment leren ze m zelf in de mond te houden. En na een tijdje gaan pasgeborenen ook dieper slapen zodat ze die speen minder nodig hebben. Ze slapen nog licht in de eerste maanden. Hierdoor hebben wij een onrustige slaper die veel geluiden maakt... ook vermoeiend maar beter op te lossen.

Ik weet niets beter dan je kleine dichtbij je te houden... bedje op je kamer misschien zodat je er met je hand bij kan als ie weer begint. Dat scheelt alweer een wandeling.
 
Hier was hetzelfde probleem, ook de speen gegeven omdat ze zoveel zuigbehoefte had en ook telkens uit de mond liet vallen. Bij het cb zeiden ze mij dat ik haar maar gewoon moest laten huilen. Miss is dat wel het beste, dat weet ik niet maar na 2 uur heb ik dat opgegeven, ben uit bed gegaan heb haar de speen gegeven en iedereen kon weer slapen. Ik heb me er bij neergelegd dat ik er 's nachts uit moest om de speen te geven. Dat vond ik minder zwaar dan uren te laten huilen.
Inmiddels is ze wat ouder en pakt zelf de speen weer als die is gevallen.
Het is vermoeiend, het is frustrerend maar voor je het weet pakt hij de speen zelf en kun jij weer rustig slapen.
Sterkte!

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan