<p><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; caret-color: #030303; color: #030303; font-family: 'Open Sans'; white-space: pre-wrap;">Lieve allemaal, Ik ben normaal gesproken niet iemand die perse iets zou plaatsen of reageren op een forum. Maar ik voel nu een plicht om mijn verhaal met jullie te delen zodat het jullie nooit zal overkomen. Ik ben nu 9 weken zwanger. 5 weken geleden had ik een positieve test. Dolgelukkig waren we want ik was al in januari gestopt met de pil, het duurde voor ons gevoel lang voordat het raak was. Vervolgens heb ik een week lang enorme buikkrampen gehad waardoor ik bij 5,5 week een echo kreeg om te checken of het niet om een bbz ging. Gelukkig zag het er goed uit en bleken het mijn darmen te zijn die vervelend deden. Na een middeltje van de dokter ging alles weer goed. Lekker veel moodswings, enorm pijnlijke borsten en goede buikkrampen. Op en top zwanger dus. Met de 7 weken echo (ik was 7,5 week) kregen wij helaas te horen dat het vruchtje gestopt was met groeien, er was geen hartactie. Ik zou een miskraam krijgen. In eerste instantie twijfelde de vk en daarom riep zij er een meer ervaren collega bij. Ook zij bevestigde dit met een snelle blik op de echo beelden. Ze wisten het echt zeker, ik zou een miskraam krijgen. Het was voor hen overduidelijk. Door corona kreeg ik een 4 dagen later een telefonische afspraak met de gynaecoloog. Hij gaf me de keuze voor medicijnen om de mk op te wekken, of curretage. Hij adviseerde medicijnen omdat dat minder impact heeft op je lichaam. Ik kon direct naar het ziekenhuis om de medicijnen op te halen. Die kreeg ik van de assistente, de gyneacoloog had de medicijnen klaargelegd. Zonder controle echo werd ik naar huis gestuurd. Als het niet zou lukken moest ik de vk bellen, want nacontrole deden ze niet meer vanwege corona. Na de eerste dosis kreeg ik flinke buikkrampen, ook wat bloedverlies maar kon het nog niet eens een milde menstruatie noemen. Alsof ik een klein sneetje had, zo weinig vloeide ik. Na de 2e dosis gebeurde er zelfs helemaal niets. Na overleg met de vk kreeg ik de optie om direct een nieuwe kuur medicijnen te krijgen maar ik had al curettage in mn hoofd omdat ik er vanaf wilde zijn. Ik voelde me nog zo zwanger, dat ging volledig tegen alle berichten in. Dus besloot de vk het ziekenhuis te bellen en te zorgen dat ik daar gecheckt zou worden. Zo gezegd, zo gedaan. Bij de controle echo kwam de gynaecoloog met een bijzondere uitslag. Ik bleek wel zwanger te zijn van een gezond vruchtje met kloppend hartje van inderdaad ruim 8 weken. Ze schrok zich dood, en ik ook! De vraag is nu welke schade de ingenomen medicijnen het vruchtje hebben aangebracht. Flink hogere kans op aangeboren afwijkingen. Door corona hebben ze geen controle echo gemaakt voor ik de medicijnen kreeg, waardoor ik misschien wel mijn ukkepukje wat aan heb gedaan. Een kans op een mk is ook veel hoger nu. Ik wil jullie op het hart drukken om een controle echo te eisen. Ik had nooit gedacht dat me dit zou overkomen, je geloofd de vk. Zij wisten echt zeker dat het mis was. Ik kom nu streng in behandeling in het ziekenhuis. Ze hebben dit nog nooit meegemaakt, dus ze kunnen me vrij weinig vertellen over de gevolgen. Elke dag vraag ik me af of het hartje nog wel klopt, en of het nog wel doorgroeit. Gelukkig heb ik na een week direct weer een echo, want die dag van de nacontrole is als een waas verlopen. Boosheid, ongeloof en angst overheersen en ik hoop met alles wat ik heb dat dit nooit meer gebeurd!!! Dus meiden, eis die controle echo want dit wil je nooit overkomen. </span></p>