Fulltime werken

<p>Zijn er moeders die fulltime werken? En willen vertellen hoe ze dit ervaren.. Nu snap ik dat er soms geen andere optie is maar ik vraag mij af hoe (en of) moeders om gaan met schuldgevoelens etc. Mijn dochter is net een jaar oud?</p><p>Begrijp mij niet verkeerd.. Ik snap dat het soms moet, maar het lijkt mij lastig. Vandaar mijn vraag.. </p><p>Groetjes! </p>
 
Ik werk fulltime. Ik werk in de zorg en mijn vriend is helaas afgekeurd. We 'moeten' niet maar we willen goed sparen. Het is wel enorm zwaar en ik mis voor mijn gevoel erg veel van mijn dochter.  Misschien ook omdat ik in diensten werk, maar vind ik ook weer een voordeel.
Ik ga overigens wel 32u werken ipv 36u. Merk ik heel erg in mijn rooster.
 
Ik werk ook fulltime in de zorg, 36 uur maar wel in 4 dagen. Ik voel me er prima bij, maar het helpt ook hij het prima naar zn zin heeft bij de opvang. Wij werken beide 4 dagen dus hij is 3 dagen naar de opvang. Is voor ons geen enkel schuldgevoel bij.
 
Het kan soms lastig zijn. Werk 32uur verdeeld over 4 dagen. Kleine is 6 mndn en n gaat 3 dagen naar de KDV.  Als ik thuis kom is de kleine moe en slaapt binnen twee uur. Gelukkig ben ik 1 dag in de week wel bij hem. En papa 1 dag. Ik voel me soms schuldig en mis hem. Maar door zoveel te werken kunnen we goed sparen en hem alles geven (financieel gezien) 
 
Ik werk in de 5-ploegen. Betekent 6 dagen/nachten werken en dan 4 dagen vrij. Ik neem voor 2 dagen oudersschapsverlof op, waardoor ik maar 4 dagen hoef te werken. 
Echter werk ik afgelopen week 6 dagen en komende week weer. Vindt het zelf vreselijk. Doe dit uit nood voor de ploeg, maar liever niet weer. Ik mis onze kleine enorm. Zie hem op zulke dagen niet veel-lang. Niet mijn ding.
Maar voor de mensen die het wel doen/moeten doen, respect! Soms heb je idd geen keus, of is het een bewuste keus. Dan nog, respect!
 
Ik werk ook fulltime, voel me niet schuldig tegenover m'n zoontje maar het is een bewuste keuze geweest. Mijn vriend wilde iets eerder kinderen dan ik (ivm een groot leeftijdsverschil), de 'deal' is dat ik dus nu ook aan m'n carrière werk en hij meer thuis is. Hij heeft een eigen bedrijf en kan veel vanuit huis doen, ik werk 4 dagen op kantoor en 1 dag thuis als hij er ook is dus dan zie ik m'n zoontje ook.
De weekenden, vrije dagen, ochtenden en avonden koester ik de tijd met m'n zoon enorm. Hij gaat verder drie dagen naar de opvang, waar ik hem altijd heen breng en ophaal (dat kan ik met werk gelukkig regelen). Voor ons werkt het zo, maar dat is voor iedereen anders! Vind het wel lastig de opmerking van mensen te krijgen of ik me niet schuldig voel (bedoel niet vanuit dit topic hoor, maar komt best vaak terug), het antwoord daarop is dus nee, ik zou het niet doen als ik dat gevoel ervan zou krijgen.
 
Terug
Bovenaan