Ik werk ook fulltime, voel me niet schuldig tegenover m'n zoontje maar het is een bewuste keuze geweest. Mijn vriend wilde iets eerder kinderen dan ik (ivm een groot leeftijdsverschil), de 'deal' is dat ik dus nu ook aan m'n carrière werk en hij meer thuis is. Hij heeft een eigen bedrijf en kan veel vanuit huis doen, ik werk 4 dagen op kantoor en 1 dag thuis als hij er ook is dus dan zie ik m'n zoontje ook.
De weekenden, vrije dagen, ochtenden en avonden koester ik de tijd met m'n zoon enorm. Hij gaat verder drie dagen naar de opvang, waar ik hem altijd heen breng en ophaal (dat kan ik met werk gelukkig regelen). Voor ons werkt het zo, maar dat is voor iedereen anders! Vind het wel lastig de opmerking van mensen te krijgen of ik me niet schuldig voel (bedoel niet vanuit dit topic hoor, maar komt best vaak terug), het antwoord daarop is dus nee, ik zou het niet doen als ik dat gevoel ervan zou krijgen.