A
Anoniem
Guest
Hoi Dames,
Gaat niet goed met me. Ik kan er niks meer bij hebben of ik ga ontploffen geloof ik.
De ellende is begonnen in 2003. Toen kregen we op zeer korte tijd te horen dat ( STIEF ) schoonmamma kanker heeft en mijn moeder is ook ernstig ziek en heeft dat jaar in December een zware operatie gehad en nu dagelijks nog erg veel pijn.Toch let ze drie dagen op onze kids op wat ze met plezier doet.
Ook is opa gestorven na ziekte van 2,5 jaar en we weten niet eens wat voor ziekte en oma wilde geen obductie laten doen dus komen er ook nooit meer achter.
Dat zelfde jaar hebben wij een vrijstaand huis gekocht en half vrijstaande stond nog te kopen dus twee hypotheken, en de bank had ons een overbrugingshyoptheek belooft maar kregen we dus niet toen het we nodig was dus dubbel betalen.
We wisten in November dat mam geopereerd ging worden, en ook eind November ontdekte we dat we zwanger waren door de pil heen.
In 2004 mam operatie achter de rug, en in februari dat jaar eindelijk ook ene huis verkocht, maar met heel veel verlies dus krediet opnemen om de bank te kunnen af lossen want spaargeld zat in nieuwe huis natuurlijk, en ook nog nieuiwe auto moeten kopen want ene was ook kapot gegaan tussendoor.
Tevens in Februari 16 wk zwanger, kindje moeten laten weg halen want had te veel afwijkingen en geen kans op leven.
In maart weer zwanger gelukkig maar wel bang. Uiteindelijk met 29wk+4dg pretecho laten maken ( na echo van 20 wk bleek nog alles goed te zijn ) , daar kwamen we erachter dat onze huidige zoon Timo een waterhoofd heeft dus rest van zwangerschap stres en bezorgheid. Na de geboorte heeft timo 10 dg in zh gelegen voor onderzoeken etc, maar hij deed goed.
Met 5 mnd moest ie uiteindelijk toch geopereerd worden. Ontwikkeling ligt beetje achter bij hem.
Met 1,5 jaar kreeg hij een bril, ok is nodig niet erg staat zelfs nog leuk ook.
Ook hebben we gedurende die jaren veel pech gehad met de belasting terug betalen want we hebben steeds door een vent de papieren ingevuld gekregen maar steeds te veel / hoog, dus ook weer pech daarmee.En dat moet je dan toch maar effe ophoesten en word dan moeilijk als je niet hebt.
Tussen door schoonvader nog hartaanval gehad, en schoonmoeder die niet meer wilde oppassen want ging niet meer ( heeft reuma maar vergeleken met mijn mam stelt dat dus niks voor ) dus nam mijn mam die dag ook over.Weken later kon schoonmoeder wel werken op alle dagen en ook in de horeca ??!!!
En de oma van mijn vriend gestorven.
In 2006 zwanger van Daisy ook weer spanend maar dat ging dus goed.
En nu weer pech, timo weer onderzoeken gehad, verder ziet alles in zijn hoofd bijna uit als een normaal beeld. Dus positief zou je zeggen .Maar hij is 2 jaar en 4 mnd en praat dus nog niet dus moeten we nu weer naar een logopediste alles beste voor hem, maar ik ben op kan niet meer, ben het geziekenhuis zo zat, ook hij word er kregelig van.
Ook vind de neuroloog hem in zichzelf gekeerd, speelt te lang met een ding vind zij !! Tja heeft hij altijd al gedaan, is dat zo verkeerd ??
Mensen om ons heen denken dat hij ook autistisch is ??!! Poeh wat word ik er moe van om hem te verdedigen, en voor hem op te komen en steeds te zeggen wat de dokters zeggen en ja hun hebben er nog niet eens over gepraat / gedacht.
En nu ook kwa belasting weer pech nog nasleepers van die klote vent die steeds verkeerd heeft ingevuld en daar ook nog geld voor durfde te vragen ook GRGGRR.
Al met al is denk ik alles nu bij mij eruit aan komen, ik ben moe, kan niks hebben, heb veeeeeeeelll minder geduld als eerst. Sta op springen, huilen noem maar op.
En toch geniet ik van de kleintjes maar als ze ook al even lastig/ huilen of wat dan ook ben ik al aan vloeken.
Ik ken mezelf zo helemaal niet. Stel ik me aan nu ik dit zo lees ??? Zijn mensen die erger treffen natuurlijk.
Kwa financien komen we er wel steeds uit maar leuk is anders. Alleen wat is volgende vraag ik me af ??
Ook had ik Daisy nu mooi op schema, tja totdat ze woensdag de spuiten gehad heeft, ze is er jengelig van, heeft trek op oog, niesten en schema is naar de peterwaaien, nu kom dat ook wel weer goed. Maar zoals ik zeg ik word er zo moe van, dan loopt het lekker en ga je naar cb en dan is weer mis, net zoals alle andere keren na bezoek aan cb, Gek eigenlijk he ???
Nou ga maar eens stoppen is een heel verhaal geworden en sorry voor gezeuer maar kan ook niet alles bespreken met mijn moeder en tja vriendlief is laatste weken ook erg opvliegerig dus die val ik maar niet lastig ermee.
Alvast bedankt voor lezen.
Liefs van mij, Timo en Daisy.
Gaat niet goed met me. Ik kan er niks meer bij hebben of ik ga ontploffen geloof ik.
De ellende is begonnen in 2003. Toen kregen we op zeer korte tijd te horen dat ( STIEF ) schoonmamma kanker heeft en mijn moeder is ook ernstig ziek en heeft dat jaar in December een zware operatie gehad en nu dagelijks nog erg veel pijn.Toch let ze drie dagen op onze kids op wat ze met plezier doet.
Ook is opa gestorven na ziekte van 2,5 jaar en we weten niet eens wat voor ziekte en oma wilde geen obductie laten doen dus komen er ook nooit meer achter.
Dat zelfde jaar hebben wij een vrijstaand huis gekocht en half vrijstaande stond nog te kopen dus twee hypotheken, en de bank had ons een overbrugingshyoptheek belooft maar kregen we dus niet toen het we nodig was dus dubbel betalen.
We wisten in November dat mam geopereerd ging worden, en ook eind November ontdekte we dat we zwanger waren door de pil heen.
In 2004 mam operatie achter de rug, en in februari dat jaar eindelijk ook ene huis verkocht, maar met heel veel verlies dus krediet opnemen om de bank te kunnen af lossen want spaargeld zat in nieuwe huis natuurlijk, en ook nog nieuiwe auto moeten kopen want ene was ook kapot gegaan tussendoor.
Tevens in Februari 16 wk zwanger, kindje moeten laten weg halen want had te veel afwijkingen en geen kans op leven.
In maart weer zwanger gelukkig maar wel bang. Uiteindelijk met 29wk+4dg pretecho laten maken ( na echo van 20 wk bleek nog alles goed te zijn ) , daar kwamen we erachter dat onze huidige zoon Timo een waterhoofd heeft dus rest van zwangerschap stres en bezorgheid. Na de geboorte heeft timo 10 dg in zh gelegen voor onderzoeken etc, maar hij deed goed.
Met 5 mnd moest ie uiteindelijk toch geopereerd worden. Ontwikkeling ligt beetje achter bij hem.
Met 1,5 jaar kreeg hij een bril, ok is nodig niet erg staat zelfs nog leuk ook.
Ook hebben we gedurende die jaren veel pech gehad met de belasting terug betalen want we hebben steeds door een vent de papieren ingevuld gekregen maar steeds te veel / hoog, dus ook weer pech daarmee.En dat moet je dan toch maar effe ophoesten en word dan moeilijk als je niet hebt.
Tussen door schoonvader nog hartaanval gehad, en schoonmoeder die niet meer wilde oppassen want ging niet meer ( heeft reuma maar vergeleken met mijn mam stelt dat dus niks voor ) dus nam mijn mam die dag ook over.Weken later kon schoonmoeder wel werken op alle dagen en ook in de horeca ??!!!
En de oma van mijn vriend gestorven.
In 2006 zwanger van Daisy ook weer spanend maar dat ging dus goed.
En nu weer pech, timo weer onderzoeken gehad, verder ziet alles in zijn hoofd bijna uit als een normaal beeld. Dus positief zou je zeggen .Maar hij is 2 jaar en 4 mnd en praat dus nog niet dus moeten we nu weer naar een logopediste alles beste voor hem, maar ik ben op kan niet meer, ben het geziekenhuis zo zat, ook hij word er kregelig van.
Ook vind de neuroloog hem in zichzelf gekeerd, speelt te lang met een ding vind zij !! Tja heeft hij altijd al gedaan, is dat zo verkeerd ??
Mensen om ons heen denken dat hij ook autistisch is ??!! Poeh wat word ik er moe van om hem te verdedigen, en voor hem op te komen en steeds te zeggen wat de dokters zeggen en ja hun hebben er nog niet eens over gepraat / gedacht.
En nu ook kwa belasting weer pech nog nasleepers van die klote vent die steeds verkeerd heeft ingevuld en daar ook nog geld voor durfde te vragen ook GRGGRR.
Al met al is denk ik alles nu bij mij eruit aan komen, ik ben moe, kan niks hebben, heb veeeeeeeelll minder geduld als eerst. Sta op springen, huilen noem maar op.
En toch geniet ik van de kleintjes maar als ze ook al even lastig/ huilen of wat dan ook ben ik al aan vloeken.
Ik ken mezelf zo helemaal niet. Stel ik me aan nu ik dit zo lees ??? Zijn mensen die erger treffen natuurlijk.
Kwa financien komen we er wel steeds uit maar leuk is anders. Alleen wat is volgende vraag ik me af ??
Ook had ik Daisy nu mooi op schema, tja totdat ze woensdag de spuiten gehad heeft, ze is er jengelig van, heeft trek op oog, niesten en schema is naar de peterwaaien, nu kom dat ook wel weer goed. Maar zoals ik zeg ik word er zo moe van, dan loopt het lekker en ga je naar cb en dan is weer mis, net zoals alle andere keren na bezoek aan cb, Gek eigenlijk he ???
Nou ga maar eens stoppen is een heel verhaal geworden en sorry voor gezeuer maar kan ook niet alles bespreken met mijn moeder en tja vriendlief is laatste weken ook erg opvliegerig dus die val ik maar niet lastig ermee.
Alvast bedankt voor lezen.
Liefs van mij, Timo en Daisy.