Gebonden

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi andere kersverse mama's!

Ik ben sinds twee weken voor de 2e keer moeder geworden van een tweede gezonde dochter. Alles gaat prima, tuurlijk hebben we de gebruikelijke opstartperikelen, maar Pernille groeit goed en zelf voel ik me eigenlijk ook heel erg fit.

Alleen, ergens 'tussen-mijn-oren' wil het niet zo. Ik voel me weer heel erg gebonden aan huis. Ik ben niet zo'n huismus en het valt me nu zwaar om niet meer zo flexibel te zijn als eerder. Ik kan alles uitstekend aan en ik wil het ook allemaal graag doen, zelfs de nachtvoeding vind ik helemaal niet zo erg, maar soms heb ik zo het gevoel van: nu even niet! En dat kan nu eenmaal niet, waardoor ik zo'n druk voel. Alsof alle verantwoordelijkheid bij mij ligt. Mijn man probeert me veel te steunen, maar ja, IK moet het doen!

We hebben twee fantastische dochters, reden om blij en gelukkig te zijn, maar zo voel ik me niet!
 
hallo js,
ik kan me wel een beetje voorstellen wat je bedoelt. gisteren ging mijn man voor het eerst weer werken en was ik de hele dag alleen thuis. en ik voelde me zo'n huismus. echt het huisvrouwtje. dat had ik niet verwacht. ik heb echt niet de hele dag lopen zemen en soppen maar had wel echt zo'n gevoel. daar kwam ook nog eens bij dat kasper eigenlijk pas echt ging slapen toen papa thuiskwam. toen hij vannacht bleef huilen heb ik mijn man gevraagd om naar hem toe te gaan (hoewel die weer heel vroeg op moest), ik trok het even niet meer. Wat belangrijk is denk ik is dat je die gevoelens gewoon toelaat. Blijf wel relativeren, ze blijven niet altijd klein. Ga je niet schuldig voelen over wat je voelt, dan wordt het moeilijk om eruit te komen. Vraag hulp aan wie je kunt, ga lekker naar de kapper (ik noem maar wat) en vertel je man over hoe je je voelt. succes ermee! gr joeki
 
Blij dat je er over begint. Het is misschien toch een beetje een taboe-onderwero, althans zo voel ik het.
Jasmijn is nu 4 weken en ik kan niet zeggen dat ik echt lekker inmijn vel zit.
Ik ben super blij met mijn babytje en ik moet steeds om haar lachen, ik kan echt naar haar blijven kijken, maar toch..
Ik had een full-time baan en ik ben nu al weken aan huis gebonden. Ik woon in een kleine flat en ik heb 1x in de week een werkster (omdat ik dus meer dan full-time werkte) dus in huis heb ik niet veel te doen.
1x per dag heb ik mijn wandelingetje tussen de voedingen door naar het winkelcentrum. Af en toe komt er nog een verlaat kraambezoekje en ik ga nog al eens naar mijn moeder.
Eigenlijk vind ik het vreselijk. Ik voel me vreselijk aan huis gebonden. Ik leef echt van weekend naar weekend omdat mijn man dan ook vrij heeft.
Morgenavond wil ik graag naar een cursus. Die duurt 2 uur en het is 2x 20 minuten rijden.
Dat lukt me nooit om tussen 2 voedingen door te plannen. Daarom heb ik maar een kolfapparaat gekocht zodat mijn man een flesje kan geven, maar dat kolven wil ook nog niet zo lukken.
Inderdaad als mijn man s avonds moe thuis komt durf ik hem amper te vragen om alstjebieeeeft even die luier te verschonen.. en sn achts heb ik ook het gevoel (onterecht natuurlijk) dat ik er helemaal alleen voor sta.
Ik heb geen tips voor je, tja misschien blijf dingen verzinnen om bezig te blijven. Probeer toch even de deur uit te gaan voor een wandelingetje al is het maar om het huis heen.
En inderdaad ze worden vanzelf groot...
groeten |Elke
 
Hoi Meiden,

Bedankt voor jullie reactie! Het ene moment zit ik een beetje in een dip, maar inderdaad, relativeren is het beste, maar soms moeilijk. Ik ben blij dat ik niet de enige ben die hier een beetje mee kampt, want ik voelde me inderdaad schuldig over wat ik voelde (lekker ingewikkeld:)).

Ik probeer toch te genieten van onze kleine meid (en haar niet 'groot te kijken'!

Bedankt!
 
Hoi hoi,

Het probleem dat ik heb dat ik af en toe en heel per ongeluk wel eens vergeet dat ik niet meer weg kan.
Ik zei vanmorgen nog tegen mijn schoonzus dat ik wel even op de fiets ging om wat te halen. Toen vroeg ze hoe ik dat dan deed met Sam, hahaha terwijl hij bij me op de borst lag toen ik dat zei. Dat heb ik dus wel vaker, gelukkig kom ik er dan wel achter dat ik dan niet weg kan.
Mijn vriend is internationaal chauffeur en na 3 weken vakantie weer begonnen deze week en dat is wel even slikken. Helaas heb ik nog last van mijn bekken en hebben we ook nog een hond die zich toch wel een beetje verwaarloost voelt sinds de komst van Sam.
Nou heb ik wel familie om mij heen die altijd voor mij klaar staat maar je wil het ook zo graag weer zelf kunnen.
Ik loop hier al 5 weken voor de bevalling mee dus ik ben het ook wel aardig zat.
Vanmorgen ben ik dus toch met de kinderwagen en Balou ( onze Berner Sennen) op stap geweest en dat ging echt heel goed.
Het leek wel of Balou het aanvoelde dat hij rustig moest lopen en liep heel parmantig naast de kinderwagen, dan ben ik ook weer zo verliefd op die hond en heb hem maar een extra koekje gegeven.
Zo ook mijn hart weer een beetje gelucht.

Groetjes Belinda
 
Ik herken het ook hoor. Nathan is een heerlijk ventje en ik geniet echt met volle teugen van hem. Mijn man heeft nauwelijks vrij gehad sinds de geboorte (journalist/ redacteur) en hij wordt 's nachts maar moeilijk wakker. Hij heeft gelukkig binnenkort vakantie. Ik voel me ook vaak ontzettend alleen en echt aan huis gebonden. Ik heb een keizersnede gehad en knap niet zo snel op als ik zou willen. Daardoor kan ik 15 - 30 minuutjes wandelen (heen en weer naar de buurtsuper) en dan is de koek wel weer op. 's avonds ga ik om 21.30 uiterlijk naar bed en rond 8.30 kom ik er meestal weer uit. Mijn man komt naar bed als ik al slaap en is al weg als ik er uit kom. Hij wordt bovendien erg slecht wakker 's nachts waardoor ik het gevoel heb dat ik er alleen voor sta. Bovendien reageert hij vaak sjachrijnig als ik hem 's nachts vraag een luier te verschonen of hem terug te leggen in bed. Daarnaast heeft hij veel overwerk op het moment en hebben we in het weekend vaak verjaardagen enzo. Ik word er helemaal gek van en eigenlijk ook een beetje dipperig. Mijn man is op zich een scheet hoor... maar ik trek het ondertussen bijna niet meer. Heb het gevoel een chronisch slaapgebrek te hebben en niets te kunnen ondernemen. Gelukkig heb ik maandag controle en hoop ik daarna weer wat meer te mogen doen... desnoods de was haha.

Groetjes Kim  
 
Hoohoi,

Ik herken het ook helemaal.

Ik ben gisteren bij de huisarts geweest. Ik bleef maar zo duizelig en veel hoofdpijn. Tijdens de zwangerschap heb ik hoge bloeddruk gekregen. Helaas, deze heb ik dus gehouden... Hopelijk met medicijen voel ik me beter....

Ons mannetje zelf doet het verder prima, maar die nachtvoedingen..... Pff. Daar heb ik ook af en toe geen zin in. Mijn man heeft nog helemaal geen vrij gehad sinds de bevalling omdat hij net bij een nieuwe baan begonnen is. In januari gaan we lekker een weekje weg met zijn drieen. Heerlijk. Heb er nu al zin in.

Veel succes allemaal.

Groetjes willemijn.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan