Ook op 29 september 2011 is onze zoon Bas geboren, na 39 weken en 5 dagen zwangerschap. Na ongeveer twee weken van voorweeen en dergelijke, twee nachten niet te hebben geslapen, begon het avontuur:
Woensdagnacht had ik steeds al weeen om de 15-20 minuten, dus weinig kunnen slapen. Mijn man moest die dag naar Duitsland voor zijn werk, de weeen waren niet sterk en regelmatig, dus is hij gewoon gegaan. De hele woensdag had ik wel weeen, maar het wilde niet doorzetten. 's-Avonds leek het wel regelmatiger te worden, dus mijn vader gebeld om op te komen passen op onze dochter van 2. Echter de weeen leken naar 23.00 uur niet meer te komen. In de nacht van woensdag op donderdag heb ik ontzettend veel weeen gehad, weinig geslapen, maar het zette weer niet door.
's-Ochtends tegen 07.30 uur leek ik een soort een weeenstorm te krijgen, dus ben ik onder de douche gegaan. Ik hield het niet meer, er zat maar 1 minuut tussen telkens. Dus snel de verloskundige gebeld en zij kwam heel snel. Rond 08.30 uur was zij bij ons en had ik 4-5 cm ontsluiting. Er leek dus wel schot in de zaak te komen.
Toen moesten we naar het ziekenhuis: het ziekenhuis waar we naar toe wilde was vol! We moesten uitwijken naar een ander ziekenhuis, waarvoor we 10 minuten langer moesten rijden. Help! Tussen onderweg veel weeen wegpuffen, maar uiteindelijk aangekomen. Helaas in het ziekenhuis nog steeds 4-5 cm ontsluiting en de weeen leken niet meer zo snel achter elkaar te komen. Verloskundige ging overleggen met gynaecoloog, ondertussen kreeg ik weer een soort weeenstorm en ging het weer iets vlotter. Echter inmiddels was ik natuurlijk bekaf door weinig slaap, veel weeen etc. Dus ik vroeg om pijnbestrijding. In het ziekenhuis hadden ze een apparaatje waarmee je zelf de dosis kunt regelen, dit werd toegediend door middel van een infuus. Het was een ideaal middel om door de weeen heen te komen. Echter ik had ook nog extra zuurstof nodig, omdat ik zelf vergat te ademen tijdens het puffen. Mijn bloeddruk zakte daardoor te ver terug. Helaas waren de weeen ook niet echt krachtig genoeg, waardoor ik nog een weeenstimulerend middel heb gekregen via het infuus.
Rond ongeveer 13.30 uur had ik volledige ontsluiting en mocht ik gaan mee persen bij de weeen. Onbewust was ik heel erg bang voor dit laatste deel van de bevalling. Ik perste dus ook verkeerd en krampachtig. De verloskundige bleef mij coachen, maar het duurt wel eventjes voor ik durfde te doen wat ze van mij vroeg. Ook tijdens de persweeen moesten ze weeenstimulerende middelen gebruiken. Bas was een grotere baby dan zijn zus, dus moest mijn lichaam ervoor vechten om het via de natuurlijke weg af te maken. De verloskundige vertelde dat ze met de gynaecoloog ging overleggen over een eventueel vervolg van de bevalling. Dus bij de volgende wee heb ik alles uit de kast getrokken en liet ik zien dat ik nog genoeg kracht had. Ik wilde geen keizersnede! Gelukkig bleef Bas daardoor beter 'staan' in het geboortekanaal. Ongeveer 10 minuten daarna werd zijn hoofdje en met de volgende perswee zijn lijfje geboren. Hallelujah!
We hadden het toch geflikt, dus dat was een emotioneel moment. Achteraf heel heftig.
Vandaag was de kraamverzorgende ervoor de laatste keer en ik ben al heel erg goed hersteld van de bevalling. Super gevoel dus! Bas is lief en tevreden ventje. Hij lijkt echt op zijn zus. Ook onze oudste dochter Evy is scheetje, ze is heel erg lief voor Bas. Kortom na 9 zware en bijzondere maanden en een heftige bevalling, hebben we nu een leuke kraamweek gehad en 2 superlieve, gezonde kindjes.... Wat wil je nog meer?
Voor iedereen die nog moet bevallen: mijn ervaring is slechts één van de velen en ook ik kijk er nog positief op terug. Dus heel veel succes en geniet daarna van je man en je gezinnetje!
Groetjes Thalia
Woensdagnacht had ik steeds al weeen om de 15-20 minuten, dus weinig kunnen slapen. Mijn man moest die dag naar Duitsland voor zijn werk, de weeen waren niet sterk en regelmatig, dus is hij gewoon gegaan. De hele woensdag had ik wel weeen, maar het wilde niet doorzetten. 's-Avonds leek het wel regelmatiger te worden, dus mijn vader gebeld om op te komen passen op onze dochter van 2. Echter de weeen leken naar 23.00 uur niet meer te komen. In de nacht van woensdag op donderdag heb ik ontzettend veel weeen gehad, weinig geslapen, maar het zette weer niet door.
's-Ochtends tegen 07.30 uur leek ik een soort een weeenstorm te krijgen, dus ben ik onder de douche gegaan. Ik hield het niet meer, er zat maar 1 minuut tussen telkens. Dus snel de verloskundige gebeld en zij kwam heel snel. Rond 08.30 uur was zij bij ons en had ik 4-5 cm ontsluiting. Er leek dus wel schot in de zaak te komen.
Toen moesten we naar het ziekenhuis: het ziekenhuis waar we naar toe wilde was vol! We moesten uitwijken naar een ander ziekenhuis, waarvoor we 10 minuten langer moesten rijden. Help! Tussen onderweg veel weeen wegpuffen, maar uiteindelijk aangekomen. Helaas in het ziekenhuis nog steeds 4-5 cm ontsluiting en de weeen leken niet meer zo snel achter elkaar te komen. Verloskundige ging overleggen met gynaecoloog, ondertussen kreeg ik weer een soort weeenstorm en ging het weer iets vlotter. Echter inmiddels was ik natuurlijk bekaf door weinig slaap, veel weeen etc. Dus ik vroeg om pijnbestrijding. In het ziekenhuis hadden ze een apparaatje waarmee je zelf de dosis kunt regelen, dit werd toegediend door middel van een infuus. Het was een ideaal middel om door de weeen heen te komen. Echter ik had ook nog extra zuurstof nodig, omdat ik zelf vergat te ademen tijdens het puffen. Mijn bloeddruk zakte daardoor te ver terug. Helaas waren de weeen ook niet echt krachtig genoeg, waardoor ik nog een weeenstimulerend middel heb gekregen via het infuus.
Rond ongeveer 13.30 uur had ik volledige ontsluiting en mocht ik gaan mee persen bij de weeen. Onbewust was ik heel erg bang voor dit laatste deel van de bevalling. Ik perste dus ook verkeerd en krampachtig. De verloskundige bleef mij coachen, maar het duurt wel eventjes voor ik durfde te doen wat ze van mij vroeg. Ook tijdens de persweeen moesten ze weeenstimulerende middelen gebruiken. Bas was een grotere baby dan zijn zus, dus moest mijn lichaam ervoor vechten om het via de natuurlijke weg af te maken. De verloskundige vertelde dat ze met de gynaecoloog ging overleggen over een eventueel vervolg van de bevalling. Dus bij de volgende wee heb ik alles uit de kast getrokken en liet ik zien dat ik nog genoeg kracht had. Ik wilde geen keizersnede! Gelukkig bleef Bas daardoor beter 'staan' in het geboortekanaal. Ongeveer 10 minuten daarna werd zijn hoofdje en met de volgende perswee zijn lijfje geboren. Hallelujah!
We hadden het toch geflikt, dus dat was een emotioneel moment. Achteraf heel heftig.
Vandaag was de kraamverzorgende ervoor de laatste keer en ik ben al heel erg goed hersteld van de bevalling. Super gevoel dus! Bas is lief en tevreden ventje. Hij lijkt echt op zijn zus. Ook onze oudste dochter Evy is scheetje, ze is heel erg lief voor Bas. Kortom na 9 zware en bijzondere maanden en een heftige bevalling, hebben we nu een leuke kraamweek gehad en 2 superlieve, gezonde kindjes.... Wat wil je nog meer?
Voor iedereen die nog moet bevallen: mijn ervaring is slechts één van de velen en ook ik kijk er nog positief op terug. Dus heel veel succes en geniet daarna van je man en je gezinnetje!
Groetjes Thalia