Hoi meiden,
het is hier toch wel loeidruk met 2 van die kleintjes dus kom er nu pas aan toe om het verhaal van Wouts geboorte te schrijven. Tijn is lekker naar oma toe dus heb mijn handen heel even vrij...
De bevalling was pittig maar wel een prachtige ervaring. Vrijdags (9-4 meen ik, was 41 weken) naar de gynaecoloog. Deze vertelde dat er helaas nog helemaal niets gaande was. Geen tekenen van een naderende bevalling. Om de dag een CTG laten maken en woensdags een nieuwe afspraak om te kijken of het inleiden zou worden of toch een keizersnee. Vanaf zaterdagmorgen half 5 had ik onregelmatig weeen. Op het CTG dat ik 's middags liet maken natuurlijk niets te zien... Zaterdag rond middernacht kwamen ze regelmatig: om de 10 minuten. Daar bleef het echter ook bij. Zondagmiddag nog steeds om de 10 minuten weeen die wel al behoorlijk pijnlijk waren. Toen toch maar even naar het ziekenhuis gegaan. Daar bleek ik toch al 3 cm ontsluiting te hebben. De weeen waren echter helemaal verdwenen. Het hele ziekenhuis dus van boven tot beneden gezien (moest maar gaan wandelen) maar helaas. We kregen de keus: vliezen breken en hopen dat het door zou zetten (zo niet: dan weer infuus en grotere kans op weer een keizersnee) of naar huis in de hoop dat ze dan terug zouden komen. Laatste optie. Naar ons pap en mam gereden, Tijn gevoed en ja hoor, daar waren ze direct weer. Thuis verder opgevangen en we zouden terug mogen komen als ze om de 5 of 4 minuten zouden komen. Helaas, verder dan om de 8 kwam ik niet. Ik was doodop en viel steeds la la in slaap. Dan droomde ik dat ik een wee had en werd na die wee wakker van ... een wee. Zo frustrerend, alles dubbel... Om een uur of 3 's nachts had ik het helemaal gehad. Besloot nog 1 keer in bad te gaan en als dat niet zou helpen dan maar naar het ziekenhuis in de hoop dat de weeen zouden stoppen en ik eindelijk zou kunnen slapen. In bad kreeg ik echter iets wat op persweeen leek dus ik roepen: we gaan NU naar het ziekenhuis. Gelukkig wonen we er vlakbij. Ik had het goed ingeschat, er stond alleen nog een randje. Moest een aantal weeen wegzuchten, de vliezen werden gebroken en mocht toen al gaan persen. Na een uur persen mocht ik Wout zelf opvangen. Hij moest helaas naar de kinderafdeling omdat zijn hartje onregelmatig was tijdens de bevalling en ze dat even wilden controleren. Ook heeft hij zijn sleutelbeentje gebroken, waar hij gelukkig geen last van heeft. Maandagmiddag mocht hij naar beneden en dinsdag mochten we alweer naar huis.
Wout doet het prima nu, alleen heeft hij last van krampjes. Dat is wel heel erg zielig om te zien... We gaan donderdag op controle bij de kinderarts, voor zijn hartje en sleutelbeentje. Hij zal dan ook wel weer gewogen worden. Ben benieuwd. Hij zat binnen 5 dagen alweer op zijn geboortegewicht (wat heel snel is zeggen ze) en na een week 80 gram erboven...
Ga ons menneke nu wakker maken voor een lekker bad. Met Tijn in huis kan dat echt niet als ik alleen ben, grinnn....
groetjes Natasja
het is hier toch wel loeidruk met 2 van die kleintjes dus kom er nu pas aan toe om het verhaal van Wouts geboorte te schrijven. Tijn is lekker naar oma toe dus heb mijn handen heel even vrij...
De bevalling was pittig maar wel een prachtige ervaring. Vrijdags (9-4 meen ik, was 41 weken) naar de gynaecoloog. Deze vertelde dat er helaas nog helemaal niets gaande was. Geen tekenen van een naderende bevalling. Om de dag een CTG laten maken en woensdags een nieuwe afspraak om te kijken of het inleiden zou worden of toch een keizersnee. Vanaf zaterdagmorgen half 5 had ik onregelmatig weeen. Op het CTG dat ik 's middags liet maken natuurlijk niets te zien... Zaterdag rond middernacht kwamen ze regelmatig: om de 10 minuten. Daar bleef het echter ook bij. Zondagmiddag nog steeds om de 10 minuten weeen die wel al behoorlijk pijnlijk waren. Toen toch maar even naar het ziekenhuis gegaan. Daar bleek ik toch al 3 cm ontsluiting te hebben. De weeen waren echter helemaal verdwenen. Het hele ziekenhuis dus van boven tot beneden gezien (moest maar gaan wandelen) maar helaas. We kregen de keus: vliezen breken en hopen dat het door zou zetten (zo niet: dan weer infuus en grotere kans op weer een keizersnee) of naar huis in de hoop dat ze dan terug zouden komen. Laatste optie. Naar ons pap en mam gereden, Tijn gevoed en ja hoor, daar waren ze direct weer. Thuis verder opgevangen en we zouden terug mogen komen als ze om de 5 of 4 minuten zouden komen. Helaas, verder dan om de 8 kwam ik niet. Ik was doodop en viel steeds la la in slaap. Dan droomde ik dat ik een wee had en werd na die wee wakker van ... een wee. Zo frustrerend, alles dubbel... Om een uur of 3 's nachts had ik het helemaal gehad. Besloot nog 1 keer in bad te gaan en als dat niet zou helpen dan maar naar het ziekenhuis in de hoop dat de weeen zouden stoppen en ik eindelijk zou kunnen slapen. In bad kreeg ik echter iets wat op persweeen leek dus ik roepen: we gaan NU naar het ziekenhuis. Gelukkig wonen we er vlakbij. Ik had het goed ingeschat, er stond alleen nog een randje. Moest een aantal weeen wegzuchten, de vliezen werden gebroken en mocht toen al gaan persen. Na een uur persen mocht ik Wout zelf opvangen. Hij moest helaas naar de kinderafdeling omdat zijn hartje onregelmatig was tijdens de bevalling en ze dat even wilden controleren. Ook heeft hij zijn sleutelbeentje gebroken, waar hij gelukkig geen last van heeft. Maandagmiddag mocht hij naar beneden en dinsdag mochten we alweer naar huis.
Wout doet het prima nu, alleen heeft hij last van krampjes. Dat is wel heel erg zielig om te zien... We gaan donderdag op controle bij de kinderarts, voor zijn hartje en sleutelbeentje. Hij zal dan ook wel weer gewogen worden. Ben benieuwd. Hij zat binnen 5 dagen alweer op zijn geboortegewicht (wat heel snel is zeggen ze) en na een week 80 gram erboven...
Ga ons menneke nu wakker maken voor een lekker bad. Met Tijn in huis kan dat echt niet als ik alleen ben, grinnn....
groetjes Natasja