Hallo allemaal,
Wegens drukte niet eerder de kans gezien om te melden, maar afgelopen zondag 16 september om 11.02 is onze zoon Ticho geboren. We zijn volop aan het genieten en Ticho doet het onwijs goed, hij komt 's nachts maar 1x keer en zit alweer bijna op zijn geboortegewicht. Ook de BV begint sinds een paar dagen goed te lopen!
Hierbij het bevallingsverhaal:
Zaterdagochtend 15 september wakker geworden met rugpijn die op weeen leken. Gedurende de dag werden dit heftiger en kwam sneller op elkaar. Tegen 6 uur onder de douche gegaan en toen ik er onderuit kwam zetten de weeen door. De VK gebeld, die kwam om half 9 op controle, 1cm ontsluiting en baarmoedermond al helemaal verstreken. Om half 12 kwam ze weer kijken, de rugweeen waren goed op te vangen en ik had bijna 3 cm ontsluiting. Om 2 uur kwam de VK weer, de weeen waren heftiger geworden, maar nog goed te doen. Ik had ongeveer 4 cm ontsluiting en de VK besloot mijn vliezen te breken. Ze zou om half 5 weer komen. Vanaf het moment dat de vliezen gebroken waren, kwamen de weeen steeds korter op elkaar en steeds heftiger, wat resulteerde in een weeenstorm. Na een
tijdje wist ik niet meer wist hoe ze op te vangen en begon ik een beetje in paniek te raken. Mijn man heeft de VK gebeld en die kwam langs. Ze controleerde en de ontsluiting was niks gevorderd. Aangezien ik zo moe was, heel veel pijn had en de ontsluiting niet opschoot, besloten naar het ziekenhuis te gaan voor een ruggenprik. Eenmaal in het ziekenhuis moest er eerst een CTG gemaakt worden en bleek dat de kleine iedere keer op mijn weeen reageerde. Er moest overlegd worden of er wel een ruggenprik gezet mocht worden. de VK heeft contact gezocht met dienstdoende arts en besloten dat de ruggenprik wel gezet mocht worden. Ook hier werd de ontsluiting gecontroleerd en was nog steeds 4 cm. Al die pijn voor niks! Na goedkeuring van de dienstdoende arts is de anesthesist gebeld en na bijna twee uur werd de ruggenprik gezet. Wat een verademing was dat zeg, ik kon wat doezelen en ervaarde geen pijn meer! Om 9 uur 's morgens bleek ik volledige ontsluiting te hebben en moesten we wachten tot de medicatie uitgewerkt was, ondertussen werden mijn weeen langzaam weer opgewekt. Rond kwart voor 11 had ik persdrang en met drie persweeen was onze kleine Ticho geboren!!
Wegens drukte niet eerder de kans gezien om te melden, maar afgelopen zondag 16 september om 11.02 is onze zoon Ticho geboren. We zijn volop aan het genieten en Ticho doet het onwijs goed, hij komt 's nachts maar 1x keer en zit alweer bijna op zijn geboortegewicht. Ook de BV begint sinds een paar dagen goed te lopen!
Hierbij het bevallingsverhaal:
Zaterdagochtend 15 september wakker geworden met rugpijn die op weeen leken. Gedurende de dag werden dit heftiger en kwam sneller op elkaar. Tegen 6 uur onder de douche gegaan en toen ik er onderuit kwam zetten de weeen door. De VK gebeld, die kwam om half 9 op controle, 1cm ontsluiting en baarmoedermond al helemaal verstreken. Om half 12 kwam ze weer kijken, de rugweeen waren goed op te vangen en ik had bijna 3 cm ontsluiting. Om 2 uur kwam de VK weer, de weeen waren heftiger geworden, maar nog goed te doen. Ik had ongeveer 4 cm ontsluiting en de VK besloot mijn vliezen te breken. Ze zou om half 5 weer komen. Vanaf het moment dat de vliezen gebroken waren, kwamen de weeen steeds korter op elkaar en steeds heftiger, wat resulteerde in een weeenstorm. Na een
tijdje wist ik niet meer wist hoe ze op te vangen en begon ik een beetje in paniek te raken. Mijn man heeft de VK gebeld en die kwam langs. Ze controleerde en de ontsluiting was niks gevorderd. Aangezien ik zo moe was, heel veel pijn had en de ontsluiting niet opschoot, besloten naar het ziekenhuis te gaan voor een ruggenprik. Eenmaal in het ziekenhuis moest er eerst een CTG gemaakt worden en bleek dat de kleine iedere keer op mijn weeen reageerde. Er moest overlegd worden of er wel een ruggenprik gezet mocht worden. de VK heeft contact gezocht met dienstdoende arts en besloten dat de ruggenprik wel gezet mocht worden. Ook hier werd de ontsluiting gecontroleerd en was nog steeds 4 cm. Al die pijn voor niks! Na goedkeuring van de dienstdoende arts is de anesthesist gebeld en na bijna twee uur werd de ruggenprik gezet. Wat een verademing was dat zeg, ik kon wat doezelen en ervaarde geen pijn meer! Om 9 uur 's morgens bleek ik volledige ontsluiting te hebben en moesten we wachten tot de medicatie uitgewerkt was, ondertussen werden mijn weeen langzaam weer opgewekt. Rond kwart voor 11 had ik persdrang en met drie persweeen was onze kleine Ticho geboren!!