A
Anoniem
Guest
hoi
ik zal mijn verhaal vertellen waarom wij geen 2e kindje mogen
wij zijn 4 jaar bezig geweest om zwanger te worden, helaas ging dat heel moeizaam maar toch na 4 jaar ben ik op natuurlijke weg zwanger geworden.
ik groeide vanaf het begin meteen gigantisch snel en volgens de verloskundige at ik te veel, ookal zei ik van niet volgens haar moest ik mijn eet gedrag aanpassen en werd naar de dieetiste gestuurd
daar is mijn eetschema doorgenomen en zij kon er niets aan veranderen zei ze want ik at goed en gezond maar ik bleef groeien (nou ben ik van mezelf ook niet heel erg mager)
toen ik 6 maand zwanger was en al 35 kilo gegroeit was werd ik doorgestuurd om te bloedprikken op mijn bloedsuikers, volgende dag belde mijn huisarts dat mijn bloedsuikers veel te hoog waren en dat er meteen iets gedaan moest worden dus heb ik de verloskundige gebeld maar deze hadden nog geen uitslag maar ze stuurde me meteen door naar het ziekenhuis.
in het ziekenhuis bij de gyn moest ik weer bloedsuikers laten prikken en deze bleken veel te hoog te zijn, ik was ook nog nuchter dus moest nog eten en drinken, gyn heeft meteen een echo geregeld en moest daarna weer terug komen bij hem.
ik werd meteen geholpen en onze zoon bleek al veel te zwaar te zijn dan hoorde bij het aantal weken, bij de gyn werd er meteen een hartfilmpje gemaakt van onze zoon en ik moest meteen naar de internist en diabetesverpleegkundige
mijn bloedsuikers waren waarschijnlijk vanaf het begin af aan al hoog en ik moest meteen 4x daags gaan spuiten maar het hielp weinig, de bloedsuikers waren heel moeilijk onder controle te krijgen...........ik ging toen 3x per week naar het ziekenhuis om elke keer een echo en hartfilmpje te laten maken van onze zoon en ik heb het er graag voor over gehad hoor maar het is toch best lastig dan om zo vaak heen te moeten........ik kon de gordel niet meer om in de auto op het laatst en ik ben in totaal 40 kg gegroeit.......................
ik ben 2 weken te vroeg ingeleid en moest natuurlijk bevallen van mijn gyn, ik ben sávnonds om 21 uur begonnen en de volgende dag om 14.30 uur had ik nog maar 1 cm ontsluiting ondanks het infuus, ik had alleen maar rugweeen en als de 1 net wegzakte kwam de ander alweer, diensdoende gyn kwam kijken en voelde aan de buik en riep meteen....klaarmaken voor O.K, dus ik kreeg een keizersnee, ruggeprik ging niet zoals het moest, die trok omhoog en ik kon niet zelf meer ademen of speeksel wegslikken en dacht steeds dat ik dood zou gaan, om 15.20 uur is onze zoon Bram geboren met een gewicht van 5080 gr en zijn bloedsuikers waren ook veel te laag doordat ik insuline spoot maar dat is gelukkig meteen gechecked en Bram heeft een paar dagen op de kinderafdeling gelegen maar heeft nu nergens meer last van..........na 6 weken kwam ik voor controle en werd me dus verteld dat het beter was om nooit meer zwanger te worden, mijn placenta had zoveel afwijkingen dat als ik weer zwanger zou worden ik voor 99% een gehandicapt kindje zou krijgen en ook veel kans heb dat het kindje tijdens de zwangerschap of net na de bevalling zou kunnen overlijden en dat ikzelf bij een zwangerschap ook zou kunnen overlijden, ook werd verteld dat als ik een natuurlijke bevalling had gehad ik het niet meer had kunnen na vertellen en dat we met Bram heeeeeeeeeeel veel geluk hebben gehad dat het zo goed is afgelopen en dat Bram kern gezond is.
ik denk dat ik heel wat beschermengeltjes op mijn verosbed heb gehad en onze zoon is gewoon een wonder.......ook de gyn snapt niet hoe het kon dat dit zo goed is afgelopen en noemde het zelf ook een wonder
op het moment dat ik het hoorde dacht ik van, oke dan geen 2e maar later dringt het pas goed door wat er allemaal gezegt is en dat we zoveel geluk hebben gehad......
we vinden het erg jammer natuurlijk dat we geen 2e mogen hebben maar we zijn dolgelukkig dat we in elk ge val 1 kerngezonde zoon hebben want eigenlijks hadden we na 4 jaar proberen de hoop op een kindje opgegeven
liefs ilona
ik zal mijn verhaal vertellen waarom wij geen 2e kindje mogen
wij zijn 4 jaar bezig geweest om zwanger te worden, helaas ging dat heel moeizaam maar toch na 4 jaar ben ik op natuurlijke weg zwanger geworden.
ik groeide vanaf het begin meteen gigantisch snel en volgens de verloskundige at ik te veel, ookal zei ik van niet volgens haar moest ik mijn eet gedrag aanpassen en werd naar de dieetiste gestuurd
daar is mijn eetschema doorgenomen en zij kon er niets aan veranderen zei ze want ik at goed en gezond maar ik bleef groeien (nou ben ik van mezelf ook niet heel erg mager)
toen ik 6 maand zwanger was en al 35 kilo gegroeit was werd ik doorgestuurd om te bloedprikken op mijn bloedsuikers, volgende dag belde mijn huisarts dat mijn bloedsuikers veel te hoog waren en dat er meteen iets gedaan moest worden dus heb ik de verloskundige gebeld maar deze hadden nog geen uitslag maar ze stuurde me meteen door naar het ziekenhuis.
in het ziekenhuis bij de gyn moest ik weer bloedsuikers laten prikken en deze bleken veel te hoog te zijn, ik was ook nog nuchter dus moest nog eten en drinken, gyn heeft meteen een echo geregeld en moest daarna weer terug komen bij hem.
ik werd meteen geholpen en onze zoon bleek al veel te zwaar te zijn dan hoorde bij het aantal weken, bij de gyn werd er meteen een hartfilmpje gemaakt van onze zoon en ik moest meteen naar de internist en diabetesverpleegkundige
mijn bloedsuikers waren waarschijnlijk vanaf het begin af aan al hoog en ik moest meteen 4x daags gaan spuiten maar het hielp weinig, de bloedsuikers waren heel moeilijk onder controle te krijgen...........ik ging toen 3x per week naar het ziekenhuis om elke keer een echo en hartfilmpje te laten maken van onze zoon en ik heb het er graag voor over gehad hoor maar het is toch best lastig dan om zo vaak heen te moeten........ik kon de gordel niet meer om in de auto op het laatst en ik ben in totaal 40 kg gegroeit.......................
ik ben 2 weken te vroeg ingeleid en moest natuurlijk bevallen van mijn gyn, ik ben sávnonds om 21 uur begonnen en de volgende dag om 14.30 uur had ik nog maar 1 cm ontsluiting ondanks het infuus, ik had alleen maar rugweeen en als de 1 net wegzakte kwam de ander alweer, diensdoende gyn kwam kijken en voelde aan de buik en riep meteen....klaarmaken voor O.K, dus ik kreeg een keizersnee, ruggeprik ging niet zoals het moest, die trok omhoog en ik kon niet zelf meer ademen of speeksel wegslikken en dacht steeds dat ik dood zou gaan, om 15.20 uur is onze zoon Bram geboren met een gewicht van 5080 gr en zijn bloedsuikers waren ook veel te laag doordat ik insuline spoot maar dat is gelukkig meteen gechecked en Bram heeft een paar dagen op de kinderafdeling gelegen maar heeft nu nergens meer last van..........na 6 weken kwam ik voor controle en werd me dus verteld dat het beter was om nooit meer zwanger te worden, mijn placenta had zoveel afwijkingen dat als ik weer zwanger zou worden ik voor 99% een gehandicapt kindje zou krijgen en ook veel kans heb dat het kindje tijdens de zwangerschap of net na de bevalling zou kunnen overlijden en dat ikzelf bij een zwangerschap ook zou kunnen overlijden, ook werd verteld dat als ik een natuurlijke bevalling had gehad ik het niet meer had kunnen na vertellen en dat we met Bram heeeeeeeeeeel veel geluk hebben gehad dat het zo goed is afgelopen en dat Bram kern gezond is.
ik denk dat ik heel wat beschermengeltjes op mijn verosbed heb gehad en onze zoon is gewoon een wonder.......ook de gyn snapt niet hoe het kon dat dit zo goed is afgelopen en noemde het zelf ook een wonder
op het moment dat ik het hoorde dacht ik van, oke dan geen 2e maar later dringt het pas goed door wat er allemaal gezegt is en dat we zoveel geluk hebben gehad......
we vinden het erg jammer natuurlijk dat we geen 2e mogen hebben maar we zijn dolgelukkig dat we in elk ge val 1 kerngezonde zoon hebben want eigenlijks hadden we na 4 jaar proberen de hoop op een kindje opgegeven
liefs ilona